Φανταστείτε: ήταν ακόμα κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και εκτός όλων των άλλων έπρεπε να έρθει σε μια ελάχιστη συμφωνία με την ιεραρχία για τη λήψη μέτρων. Με τους γνωστούς – αγνώστους της Κουμουνδούρου να κραυγάζουν και να απειλούν ζητώντας εδώ και τώρα διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας. Δεν είναι άλλωστε μυστικό πως στην διαχείριση κρίσεων στον ΣΥΡΙΖΑ δεν φημίζονται για την ψυχραιμία τους.
Τι θα είχαμε; Ένα εμφυλιοπολεμικό τοπίο όπου η κυβέρνηση θα ήταν απέναντι από την εκκλησία και στη μέση οι πιστοί σε ένα δικό τους αντάρτικο.
Ο Θεός λοιπόν μας φύλαξε και αντί για ΣΥΡΙΖΑ έχουμε Νέα Δημοκρατία. Και αντί για Τσίπρα – Μητσοτάκη. Ο οποίος εμπιστεύτηκε την διαπραγμάτευση με την Εκκλησία σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει ξεχωρίσει για τους χαμηλούς τόνους που διατηρεί πετυχαίνοντας όμως όλους τους στόχους που αναλαμβάνει.
Δεν είναι άλλος από τον Γρηγόρη Δημητριάδη ο οποίος όλο αυτό το διάστημα λειτουργεί ως γεφυροποιός μεταξύ πολιτείας και εκκλησίας βρίσκοντας πάντα την χρυσή τομή.
Άλλη μια επιτυχία που του πιστώνεται και δικαιώνει τον πρωθυπουργό να τον τοποθετήσει δίπλα του στο Μέγαρο Μαξίμου.
