Ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στις τραυματικές εμπειρίες των παιδικών χρόνων του συγγραφέα στα χρόνια του Ισπανικού εμφυλίου, στη δολοφονία του πατέρα του και στη νοσηρή σχέση με τη μητέρα του, που χαράχτηκαν στην τρυφερή ψυχή του με ανεξίτηλο τρόπο, καθορίζοντας την υπόλοιπη ζωή του.
Οι μνήμες των επώδυνων παιδικών χρόνων του, ξυπνούν και γίνονται αφορμή ο συγγραφέας να κάνει μια κατάθεση ψυχής. Όπως γράφει ο ίδιος, «το έργο το ίδιο με ξαναγεννούσε όπως το κουκούτσι του ροδάκινου δημιουργεί τη ζωή».
Το έργο γράφτηκε το 1999 και παρουσιάζεται, σε μετάφραση του Νεκτάριου – Γεώργιου Κωνσταντινίδη, διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικού και μεταφραστή Θεάτρου, στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Ερμηνεία: Χάρις Συμεωνίδου
Φωνή γιου: Γιάννης Κωσταράς
Σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου
Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020
Ώρα: 20.00
Τιμές εισιτηρίων: 20€, 15€,10€
«Γράφοντας το “Γράμμα Αγάπης”, το έργο το ίδιο με ξαναγεννούσε όπως το κουκούτσι του ροδάκινου δημιουργεί τη ζωή. Αισθανόμουν ότι το στερέωμα με είχε κατακλύσει. Κλεινόμουν στον εαυτό μου ενώ συγχρόνως αποκάλυπτα τον εσωτερικό μου κόσμο. Το έργο εκμηδένιζε τη σχέση μου με το χρόνο και το χώρο, σαν να έκλεινε μέσα του το μυστικό της αιωνιότητας. Ήταν σαν η Οιδιπόδεια σύγκρουση και η τραγωδία της Ιστορίας, η καταδίκη σε θάνατο του πατέρα μου και το μυστήριο της εξαφάνισής του, να έβγαιναν εκείνη τη στιγμή στην επιφάνεια. Πίστευα ότι μέσα στο σώμα μου φώλιαζαν δηλητηριασμένοι σκορπιοί, διεστραμμένα φίδια, σφίγγες καταδότες, που όλα κατήγγελλαν στο μυαλό μου τα ενδόμυχα λάθη μου.
Δεν εύχομαι να δω το Θέατρό μου να εγγράφεται στα κατάστιχα της Αθανασίας… Θέλω μόνο να απολαύσω κάθε μέρα λίγα λεπτά ευτυχίας. Θεωρώ το ‘Γράμμα Αγάπης’ σαν μια διαυγή παραδρομή.»
Φερνάντο Αρραμπάλ
Ο Fernando Arrabal γεννήθηκε το 1932 στη Melilla του Ισπανικού Μαρόκου. Σπούδασε νομικά και από το 1955 μέχρι σήμερα ζει εξόριστος στο Παρίσι. Ο εμφύλιος πόλεμος και η γενικότερη έκρυθμη κατάσταση, η οποία επικρατούσε στο ισπανικό κράτος, σηματοδότησαν την παιδική του ηλικία. Έχοντας ο ίδιος τραυματιστεί από την απουσία του πατέρα του, ο οποίος κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε ένεκα των πολιτικών του φρονημάτων, επιδίδεται στη συγγραφή έργων μέσω των οποίων αμφισβητεί τα πάντα και αντιτίθεται στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που μαστίζει την ύπαρξή του. Είναι σκηνοθέτης, λογοτέχνης και ζωγράφος και με διαρκή ενεργή αντιφασιστική δράση. Έχει γράψει περί τα 100 θεατρικά έργα και 800 ποιητικές συλλογές, έχει σκηνοθετήσει επτά ταινίες μεγάλου μήκους, και πολλά δοκίμια· ανάμεσά τους και η περίφημη απαγορευμένη επιστολή στον Φράνκο. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το 1962 υπήρξε συνιδρυτής του Κινήματος του Πανικού εμπνευσμένου από τον θεό Πάνα μαζί με τον Alejandro Jodorowsky και τον Roland Topor. Επί τρία χρόνια υπήρξε μέλος της σουρεαλιστικής ομάδας του André Breton, ενώ ήταν φίλος και με τους Andy Warhol, Tristan Tzara, Salvador Dali, Samuel Beckett, Gabriel José García Márquez και του δικού μας Φασιανού που εικονογράφησε μια ποιητική συλλογή του. Έχει βραβευτεί πολλές φορές σε μεγάλες διοργανώσεις, ενώ το 2001 και το 2005 υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 2007 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το έργο του διδάσκει η καθηγήτρια κα Καλλιόπη Εξάρχου.
Η Χρυσάνθη Κορνηλίου αποφοίτησε το 1971 από την Ελληνογαλλική Σχολή «Jeanne d’Arc». Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, Θεατρολογία στο προπτυχιακό Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στην Πάτρα και στο Μεταπτυχιακό Τμήμα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στο Αρχαίο Δράμα. Εργάσθηκε στην τηλεόραση, σε παιδικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και δίδαξε θέατρο στη Μέση Εκπαίδευση σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Παράλληλα, συνεργάστηκε με εθελοντικές οργανώσεις και ομάδες, παίρνοντας μέρος σε ανθρωπιστικές αποστολές στην Αιθιοπία. Το 2011 ίδρυσε με τον σύζυγό της την αστική μη κερδοσκοπική εταιρία «Διέλευσις πολυχώρος πολιτισμού», όπου παρουσιάζει σε δική της δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία, έργα παγκόσμιου και ελληνικού ρεπερτορίου.
Ο Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Είναι αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (υπότροφος ΙΚΥ) και εργάζεται ως κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και καθηγητής γαλλικών. Από τον Οκτώβριο του 2016 εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ με θέμα «Το γαλλόφωνο θέατρο στην ελληνική σκηνή του 21ου αιώνα». Κείμενά του που σχετίζονται με το θέατρο, δημοσιεύονται σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδικτυακές σελίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει ενεργά σε ομιλίες και συνέδρια. Μεταφράσεις γαλλόφωνων θεατρικών έργων έχουν εκδοθεί και παρουσιαστεί από ελληνικούς θιάσους. Είναι μέλος του Κέντρου Σημειολογίας του Θεάτρου και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού «Θεατρογραφίες».
Η Χάρις Συμεωνίδου έχει πτυχίο υποκριτικής από το Queen Margaret University του Εδιμβούργου και είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με Μάστερ και Διδακτορικό στη Δημογραφία από το London School of Economics, τ. Δ/ντρια Ερευνών στο ΕΚΚΕ και επισκέπτρια καθηγήτρια Σορβόννης. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις με κλασσικά και σύγχρονα έργα (Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σοφοκλή, Πλάτωνα, Ρίτσου, Φιλίππου, Ιψεν, Λόρκα, Τσέχωφ, Ντοστογιέφσκι, Μπρεχτ, Μπουλγκάκωφ, Καλντερόν ντε λα Μπάρκα, Μπέν Τζόνσον, Βίκτωρα Ουγκώ, Τενεσί Ουίλιαμς, Copi,Tilly, κ.α.). Επίσης στα θεατρικά Αναλόγια του 2014-2019 στο Θέατρο Τέχνης, στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο Φεστιβάλ του Ελαιώνα, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Ακόμη συμμετείχε σε τηλεοπτικές παραγωγές και σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, εξ ων ορισμένες έλαβαν διεθνείς διακρίσεις. Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Ν. Κούνδουρο, Ζ.Π.Ντενιζόν, Κ. Καπελώνη, Α. Κεφαλά, Δ. Κουτσιαμπασάκο, Τ. Λέρτα, Β. Λουρμπά, Ν. Μίχα, Γ. Μπινιάρη, Σ. Παπαθανασίου, Σ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Τσαρούχα, Λ.Αλικισιάν, Στ. Αρκέντη, Κ. Βάντζο, Τ. Βογιόπουλο, Θ. Βουρνά, Ι. ,Α.Γεωργίου, Ι. Γκαβάκου, Δ. Δεληνικόλα, Ι. Δημητριάδη, Β. Κεχαγιά, Χ. Κορνηλίου, Μ. Λαμπράκη, Α. Maioletti, Ν. Μακρή, Ι. Σιάμου, Μ. Σίζεκ, Γ. Σταματίου, Ζ. Τζουμάκα, Ε. Χατζή.
