Με την ευγενική χορηγία των πρωινάδικων, των μεσημεριανάδικων και των εκπομπών της συμφοράς και της κακιάς ώρας, που κατακλύζουν την ελληνική τηλεόραση, εσχάτως δημιουργήθηκε ένα νέο “επάγγελμα”: αυτό του κορωνομαϊντανού!
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και του τσιπροπολακιστάν, είναι φυσιολογικό να ξεφυτρώνουν (και) κορωνομαϊντανοί.
Θα μπορούσε, επίσης, κανείς να προσθέσει ότι στη χώρα που είχε την ατυχία να την κυβερνήσει το κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ όλα μπορούν να συμβούν. Και να που μας βρήκε κι αυτό το… κακό με τους κορωνοιμαϊντανούς!
Ανοίγεις (όσοι τέλος πάντων την ανοίγουν) την τηλεόραση σου το πρωί και διαπιστώνεις ότι μόλις ένα είναι το “τηλε-φαγητό” στο μενού τους: κορωνοϊός και ξερό ψωμί!
Βλέπεις γιατρούς, αλλά βλέπεις και “γιατρούς” να κάνουν απίθανες προβλέψεις(!) για τα κρούσματα.
Βλέπεις ειδικούς, αλλά βλέπεις και “ειδικούς” να μιλάνε για τον κορωνοϊό, λες και τον έχουν “σπουδάσει”.
Βλέπεις λοιμωξιολόγους, αλλά βλέπεις και “λοιμωξιολόγους” να τρομοκρατούν από τα άγρια χαράματα τους πολίτες. Τόσα τα κρούσματα αύριο, τόσοι οι νεκροί μεθαύριο, να κλείσουν τα σχολεία, να κλείσει η αγορά, να κλείσει η οικονομία, να κλείσει η χώρα και πάει λέγοντας. Τέλος δεν έχει το γαϊτανάκι των “προβλέψεων” και των “συμβουλών” που δίνουν οι “κορωνομαϊντανοί”.
Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, ότι η κριτική δεν αφορά στους λοιμωξιολόγους και στους επιστήμονες του ΕΟΔΥ που δίνουν μάχη για την αντιμετώπιση της φονικής πανδημίας. Η κριτική αφορά στους μυαλοπώληδες και στους κορωνοιμαϊντανούς που λένε τα απίστευτα κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση στη κοινή γνώμη που αφενός δεν ξέρει τι να πιστέψει, αφετέρου δεν ξέρει από που να φυλαχτεί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να ακούμε μόνο τους ειδικούς, μόνο τους λοιμωξιολόγους και όχι τον κάθε πικραμένο κορωνομαϊντανό που διεκδικεί τα δικά του 15 λεπτά δημοσιότητας.
Συμπέρασμα: να’ ναι καλά τα κανάλια (μας), τα οποία στο βωμό της τηλεθέασης δεν ορρωδούν προ ουδενός.
