Θα περίμενε κανείς πως τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν καταλάβει –μετά τη συντριπτική ήττα της 21ης Μαΐου- ότι η λογική της τυμβωρυχίας και της εργαλειοποίησης δυστυχημάτων δεν βρίσκει ανταπόκριση στην κοινωνία. Και όμως στο τραγικό ναυάγιο στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου, επαναλαμβάνουν τα ίδια αναδεικνύοντας παράλληλα μια αγωνία που προκαλεί ερωτήματα και αλγεινές εντυπώσεις…
Η πρώτη και απλούστερη εντύπωση στο ερώτημα «γιατί εργαλειοποιούν το ναυάγιο;» είναι διότι αυτό ξέρουν και αυτό μπορούν να κάνουν. Να τυμβωρυχούν και να επιχειρούν να αποδώσουν ευθύνες στον Κυριάκο Μητσοτάκη, τη Νέα Δημοκρατίας και τις αρμόδιες κρατικές αρχές. Επιδιώκοντας ίσως να αποκομίσουν κάποιες ψήφους… αγανάκτησης από αυτές που ποτέ δεν πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ παρά τις προσπάθειες των στελεχών του από το 2020 μέχρι σήμερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιχειρήσει την εργαλειοποίηση των θυμάτων της πανδημίας, των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, των ασθενών που δεν μεταφέρθηκαν εγκαίρως, των μεταναστών (διαχρονικά) με το ναυάγιο να αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Δεν κατάφεραν ποτέ τίποτα. Δεν έπεισαν κανέναν. Το αντίθετο γέννησαν ερωτήματα εκθέτοντας τη χώρα. Ερωτήματα για τη στήριξη των διάφορων περίεργων ΜΚΟ, για την υπόθεση της δήθεν νεκρής «μικρής Μαρίας» για το γεγονός ότι δεν έχουν καταδικάσει ποτέ τους διακινητές, τα κυκλώματα που φέρουν την βασική ευθύνη για τον θάνατο οποιουδήποτε μετανάστη επιχειρεί να μετακινηθεί κυρίως μέσω θαλάσσης.
Θα αναρωτηθεί κανείς: «μα καλά δεν έχουν καταλάβει τίποτα; Δεν έχουν βάλει μυαλο;». Πέραν της απλής εξήγησης είναι ότι αυτό ξέρουν να κάνουν θα μπορούσε να υπάρχει, τουλάχιστον ως προς το τραγικό ναυάγιο και την προσπάθεια εργαλειοποίησής του και μια ακόμη.
Ποια; Μα το γεγονός πως το τραγικό αυτό ναυάγιο ήρθε τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην κυριολεξία στα σχοινιά για το θέμα της Θράκης. Βρισκόταν στη διαδικασία να απολογείται για τη σχέση υποψήφιων βουλευτών του μουσουλμανικής καταγωγής με το τουρκικό προξενείο, χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει συνολικά τη στάση του.
Το γεγονός πως ο Αλέξης Τσιπρας τρέχει να αποδώσει ευθύνες στο Λιμενικό, να κατηγορήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να διασύρει τη χώρα και να τσακωθεί με τον υπουργό Πολιτικής Προστασίας Ευάγγελο Τουρνά ενδεχομένως να αποτελεί μια από τις εξηγήσεις που δύναται να δοθούν σχετικά με τους λόγους που σηκώνει τόσο ψηλά το θέμα του ναυαγίου.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις. Οι ΜΚΟ που έχει αγκαλιάσει, οι κινηματικού τύπου συλλογικότητες που τους τραβούν το μανίκι και δείχνουν πως είναι διατεθειμένες να μετακινηθούν ενόψει εκλογών ποιο αριστερά και άλλες ακόμη.
Το πρόβλημα είναι πως πέραν της αγωνίας που αναδεικνύεται, επιβεβαιώνεται πως Αλέξης Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ δεν ορρωδούν προ ουδενός. Ούτε καν μπροστά στο διασυρμό της χώρας.
