ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Μετά την απανταχούσα της ευρωκάλπης, όταν ο Αλέξης προσγειώθηκε ανωμάλως στην πραγματικότητα της ήττας, πολλές επικρίσεις ακούστηκαν για την επικοινωνιακή στρατηγική την οποία ακολούθησε στην διάρκεια του προεκλογικού αγώνα. Θεωρήθηκε ότι ο επιθετικός λόγος και η αλαζονεία που εξέπεμψε έναντι του αντιπάλου του, διεύρυναν το μέγεθος της εκλογικής διαφοράς και έτσι αποφασίστηκε, καθ οδόν προς την κάλπη των εθνικών εκλογών, να μεταμορφωθεί σε έναν μειλίχιο , ευρωπαίο πολιτικό.
Φαίνεται ότι τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν επιβραβεύουν αυτήν την ώρα την υποτιθέμενη μετάλλαξη του αενάως επιτιθέμενου κατά το παρελθόν πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα την επιστροφή στην κανονικότητά του.
Τα τελευταία 24ωρα ο πρώην «άχαστος» Αλέξης θυμήθηκε την ρητορική του 2015. Επιθέσεις , δημαγωγία, διαστρέβλωση, όλα όσα συνέθεσαν το τοξικό σκηνικό που τον οδήγησε στην πρωθυπουργία και τώρα πια, στην κυβερνητική του αποδρομή.
Αν κάποιος θέλει να αναλύσει το φαινόμενο Τσίπρας , δεν έχει παρά να καταγράψει την ένταση των μιμήσεων. Μετά τις ευρωεκλογές αποσταθεροποιημένος από το μέγεθος της ήττας, είχε ξεχάσει ακόμα και να παριστάνει τον Ανδρέα. Σιγά, σιγά, ξαναγυρίζει στην γνώριμη βαρύγδουπη μίμηση του εκλιπόντος ηγέτη του ΠΑΣΟΚ και στην στρατηγική της αποψίλωσης του πάλαι ποτέ,
κραταιού Κινήματος.
Είναι ασαφές, αν η ανάλυση του προεκλογικού σκηνικού που στήνει ο Συριζα, πρέπει να γίνεται με όρους επικοινωνίας η ψυχοπαθολογίας, όμως το βέβαιο είναι ότι οι χαμηλοί τόνοι τελείωσαν.
Δεν εξυπηρετούν την εκλογική σκοπιμότητα της καταρρέουσας κυβερνώσας αριστεράς.
Η αρχή έγινε με την φράση «το πρόγραμμα του Μητσοτάκη, μυρίζει ανθρώπινο αίμα». Πολιτική χυδαιότητα που αγγίζει, αν δεν ξεπερνά, εκείνες του 2012-2015, όταν λάβρος ο Συριζα και οι οπαδοί του αλλάλαζαν στις πλατείες ομού μετά της ΧΑ εναντίον των Γερμανοτσολιάδων μνημονιακών πολιτικών, έστηναν κρεμάλες και προέτρεπαν «να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή»! Τότε που θα έσκιζαν τα μνημόνια…
Η συνέχεια ήταν καταιγιστική και ταυτόχρονα ενδεικτική του ήθους και του πανικού που έχει καταλάβει την αριστερή εξουσία, αφού για πρώτη φορά είδαμε να μπαίνει στο στόχαστρο του θυμωμένου Αλέξη και ο Γραμματέας του ΚΚΕ. Δ. Κουτσούμπας, τον οποίον παρομοίωσε με τον πρόεδρο του Εδεσσαϊκού!!! Ποιος; Ο Αλέξης, που δεν υπάρχει λέξη της ελληνικής γλώσσας που δεν κακοποίησε και γεωγραφικός προσδιορισμός που δεν μπέρδεψε….
Τα τελευταία μέτρα της διαδρομής , σχεδόν προεξοφλείται ότι θα διανυθούν με υψηλή πολιτική ένταση.
Αναμενόμενο και λόγω του φόβου της αποχής.
Όμως το ενδιαφέρον σημείο και το διακύβευμα της κάλπης είναι, αν η κοινωνία θα παρασυρθεί εκ νέου στο διχαστικό τοξικό παραλήρημα της απερχόμενης κυβερνώσας αριστεράς.
Ο κ.Τσίπρας απέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εχθρό απέναντί του. Δεν έχει λόγο, θέση, προϋποθέσεις για να στηρίξει πολιτικές που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στο αύριο.
Απέδειξε ότι αποτελεί ένα καμουφλαρισμένο απολίθωμα του περασμένου αιώνα όταν …μεγαλουργούσε το Σιδηρούν παραπέτασμα. Η ρητορική και οι πρακτικές τους την πενταετία που κυβέρνησε αποδεικνύουν ότι αυτός και τα στελέχη του, έμειναν κολλημένοι στο παρελθόν της διαίρεσης και του φανατισμού.
Στον αντίποδα, ο προγραμματικός λόγος του Κ.Μητσοτάκη, η απουσία υβριστικών αναφορών στον αντίπαλο, η ουσιαστική κριτική των κυβερνητικών πεπραγμένων, έρχεται να θυμίσει ότι στις δημοκρατίες ο λαός οφείλει να αποφασίζει για τις τύχες του με νηφαλιότητα, επι τη βάση προγραμματικών θέσεων και αρχών, οι οποίες πρέπει να προβάλλονται και να ακούγονται. Όχι να κρύβονται πίσω από κραυγές και ψέματα. Αυτό που επιδιώκει η Αξιωματική Αντιπολίτευση και ενώ δεν υπάρχει αντιπαράθεση επί του προγράμματος που καταθέτει, κατηγορείται από την κυβέρνηση για κρυφό πρόγραμμα!
Ο Αλέξης θα συνεχίσει λοιπόν να θυμώνει. Γιατί το πρόγραμμα το οποίο παρουσιάζει είναι ακυρωμένο από τα πεπραγμένα της πενταετίας του και από το ήθος της εξουσίας του.
Το δίλλημα λοιπόν της επόμενης μέρας, είναι αν ο ελληνικός λαός θα επιλέξει έναν ηγέτη που υπάρχει για να δουλέψει, η έναν ηγέτη που θυμώνει για να υπάρξει…
