Μην με παρεξηγήσετε και κυρίως μη θεωρηθεί ότι αυτό που θα διαβάσετε στη συνέχεια αποτελεί μομφή για τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν ευθύνεται γιατί στο όνομά του έχουν καλλιεργήσει ένα μύθο που στην πραγματικότητα αδικεί τον πρώην πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργό της χώρας. Ο Κώστας Καραμανλής δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν και παραμένει ένας μετριοπαθής πολιτικός με ήθος, σεμνός και παρά τις προσπάθειες που καταβάλουν οι… φίλοι του πατριώτες της φακής ή όποιων άλλων οσπρίων αντιστέκεται να διολισθήσει στο λαϊκισμό και στα φθηνή ρητορική.
Ωστόσο είναι εντυπωσιακό και ως εκ τούτου αξιοσημείωτο το γεγονός ότι την περίοδο που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμένου, δεν ανησυχούσε για την πορεία των εθνικών θεμάτων στο βαθμό που ανησυχεί με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία. Όσο καθόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης και η Ελλάδα βρισκόταν στο έλεος του «ηθικού πλεονεκτήματος» της πρώτης φοράς Αριστερά και των… Ανεξέλεγκτων Ελλήνων, όταν η χώρα έμπαινε σε τροχιά εξόδου από την Ευρωζώνη, η χώρα γινόταν ο περίγελως της Ευρώπης, οι άνω και οι κάτω πλατείες έστηναν λαϊκά δικαστήρια, ενώ τα κορυφαία στελέχη του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του τσαλακώνονταν με ψεύτικες κατηγορίες στη σκευωρία της Novartis, αυτός σιωπούσε.
Ενδεχομένως να μην ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τον «γεφυροποιό» Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ή κάποιους άλλους νεοδημοκράτες που εν τω μεταξύ είχαν αναπτύξει σχέσεις φιλίας με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πάλι θα μπορούσε να παρέμβει, όπως καλή ώρα κάνει τώρα αισθανόμενος ότι η χώρα… κινδυνεύει. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν του δόθηκε η ευκαιρία γιατί όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, δεν ήταν της μόδας οι παρεμβάσεις μέσω παρουσιάσεις βιβλίων.
Ωστόσο η πιθανότερη «αποχή» του Κώστα Καραμανλή να οφείλεται στο ότι πίστευε πως η Ελλάδα ήταν σε καλά χέρια και δεν χρειαζόταν να ασκήσει κριτική στη κυβέρνηση Τσίπρα- Καμένου, ή έστω να τους δείξει τον ορθό δρόμο στα ελληνοτουρκικά όπως κάνει εδώ και καιρό παρουσιάζοντας βιβλία. Επαναλαμβάνω ότι δεν διαφωνώ με πολλά απ’ όσα αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός για τη Τουρκία, αλλά όλα αυτά δεν αποτελούσαν θέσεις της πριν από τη κυβέρνηση Μητσοτάκη; Τι άλλαξε στις ελληνικές θέσεις από την εποχή τη δική του, του Αντώνη Σαμαρά ή του Αλέξη Τσίπρα ώστε να ανησυχεί; Έγινε καμία παραχώρηση και δεν την πήραμε μυρωδιά, ή μήπως γνωρίζει ότι θα γίνει και λύνει την πολυετή σιωπή του προκειμένου να σημάνει συναγερμό;
Πολλά τα ερωτήματα και τις απαντήσεις οφείλει να τις σώσει ο ίδιος, αντί να περιμένουμε πότε θα εκδοθεί ένα βιβλίο για να το παρουσιάσει στο κοινό. Εν τέλει εάν πράγματι αγωνιά για τα μελλούμενα, όπως ανέφερε στην παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Βαληνάκη, έχει την υποχρέωση να αναφέρει ποιοι διαπραγματεύονται με την Τουρκία να εκχωρήσουν εθνική κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα. Γιατί όταν λέει ότι ανησυχεί, και μαζί του ανησυχούν όσοι «διατυπώνουν παρεμφερείς απόψεις» μαζί του, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Πέτρος Μολυβιάτης και άλλοι «από όλο το πολιτικό και ακαδημαϊκό φάσμα», στην ουσία αφήνει να εννοηθεί ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δεν ανησυχούν!
Τονίζοντας, μάλιστα, ότι «αυτός ο εφησυχασμός είναι που συνιστά την αδράνεια στην εξωτερική πολιτική. Γιατί υποτιμώντας την πολύ πραγματική απειλή οδηγεί στην αυταπάτη ότι, με τον διάλογο με την Άγκυρα, τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και κάποιες υποχωρήσεις, θα αποφύγουμε τις εντάσεις ή και τον πόλεμο».
Επαναλαμβάνω πολλά τα ερωτηματικά που γεννούν οι παρεμβάσεις του Κώστα Καραμανλή, αλλά κι ένα πρόσθετο ερωτηματικό που τον αφορά: Γιατί τώρα κύριε πρόεδρε;
Easy Writer
