Ο βαθμός ευαισθητοποίησης του Χρήστου Ράμμου για το κράτος δικαίου επί ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιστρόφως ανάλογος με τις σημερινές του ευαισθησίες.
Ο διορισμένος πρώην πρόεδρος της ΑΔΑΕ –προταθείς από τον Αλέξη Χαρίτση για το αξίωμα του ΠτΔ λόγω της παλαιάς του σχέσης με το ΚΚΕ Εσωτερικού– σ’ ένα κρεσέντο «ηθικού πλεονεκτήματος» επιτέθηκε στον δήμαρχο Φλώρινας γιατί «διάβασε» ότι παρεμπόδισε συγκρότημα να τραγουδήσει στα «σλαβομακεδονικά».
Εμφανιζόμενος ως εθνικός διασώστης των θεσμών θεώρησε ότι αυτό αποτελεί «ανησυχητικό δείγμα ανόδου ακροδεξιών και μισαλλόδοξων ιδεολογιών». Για τον ίδιο δεν έχει καμία σημασία ότι υπάρχουν Ελληνες με εθνικές ευαισθησίες. Ως εκ τούτου τους χαρακτηρίζει «εθνικόφρονες» και «ακροδεξιούς», συνεπής με τις δογματικές αριστερές πεποιθήσεις του. Είναι όμως πατριώτες.
Προφανώς δικαίωμα του Χρήστου Ράμμου είναι να τραγουδάει σε όποια γλώσσα ή διάλεκτο θέλει, όπως δηλώνει. Ωστόσο για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων δεν υπάρχει «σλαβομακεδονική» γλώσσα, όπως αυτός αναγνωρίζει την ύπαρξή της υπερηφάνως στην ανάρτησή του.
Αν ζητούσε «εμπιστευτική ενημέρωση» επί του θέματος (όχι της αυτής μορφής που παρείχε σε Τσίπρα και Ανδρουλάκη) από τον… «ακροδεξιό» καθηγητή Γιώργο Μπαμπινιώτη, θα μάθαινε ότι «η ονομασία αποτελεί καίριο στοιχείο ταυτότητας ενός έθνους».
Τόσο απλά «για να μην… ανοηταίνουμε».
