Το αναπόφευκτο στραπάτσο της Κουμουνδούρου
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου είναι αναμενόμενη.
Από το 2017 είναι σταθερά πίσω στα δημοσκοπικά ευρήματα από τη Νέα Δημοκρατία και δεν μπορεί ούτε καν να την πλησιάσει, όχι να περάσει μπροστά. Το 2019 τα δημοσκοπικά ευρήματα επαληθεύτηκαν σε απόλυτο βαθμό – οι αποκλίσεις τους ήταν στα όρια του στατιστικού λάθους. Στις επερχόμενες εκλογές αναμένεται να επιβεβαιωθούν ξανά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να κυνηγήσει την πρωτιά, κυνηγάει την ουρά του. Μία θλιβερή διαπίστωση των ημερών είναι ότι η συγκυριακή μείωση της δημοσκοπικής διαφοράς μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην πτώση της ΝΔ επειδή ως κυβέρνηση χρεώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, την ίδια στιγμή που το κόμμα της Κουμουνδούρου δεν μπορεί να κερδίσει απολύτως τίποτα λόγω των αλλεπάλληλων επικοινωνιακών λαθών και των αντικρουόμενων μηνυμάτων που εκπέμπει.
Μπροστά στο διαφαινόμενο και πέραν πάσης αμφιβολίας εκλογικό στραπάτσο που έρχεται, ο Λάκης Λαζόπουλος διαχωρίζει έγκαιρα τη θέση του για να μπορεί μετά να κουνάει το δάχτυλο και να λέει «σας τα ’λεγα».
Στο τελευταίο επεισόδιο του podcast του, αναφέρει: «Δεν ξαφνιάστηκα καθόλου που στην παιδική χαρά του ΣΥΡΙΖΑ ξαναγύρισε στις τραμπάλες ο Πολάκης. Αποδεικνύοντας ότι ο αρχηγός λέει και ξελέει, ότι ο μεγάλος Κρητικός είναι μικρό παιδί και ζητάει συγγνώμη για να ξαναμπεί στο ψηφοδέλτιο και ότι με το ίδιο παρεάκι δεν μπορείς να φέρεις ένα διαφορετικό μέλλον. Το ίδιο αστειάκι. Και δημιουργείται αυτή η απίστευτη βαρεμάρα και στασιμότητα στο κόμμα της αντιπολίτευσης».
Σε αυτό το τεταμένο για τον ΣΥΡΙΖΑ κλίμα, η μεγαλειώδης επιστροφή του Παύλου Πολάκη στα ψηφοδέλτια ήταν βέβαιη και αναμενόμενη. Κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να χρεωθεί την γκρίνια της αποπομπής του Πολάκη ως αιτία της επερχόμενης ήττας.
Επιπλέον, οι «ομόφωνες αποφάσεις» αποπομπής και επιστροφής έχουν εξήγηση: τα συλλογικά όργανα του κόμματος κάνουν αυτό που διατάσσει ο πρόεδρος για να μην υπάρχει ουδεμία αμφιβολία «ποιος θα πληρώσει τη νύφη» μετά την κάλπη.
Επιλεκτική αμνησία
Μιλώντας στην ΕΡΤ για την καταδίκη του Νίκου Παππά, ο Γιάννης Ραγκούσης δήλωσε ότι «δεν αρνούμαστε την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου, αλλά την αντιμετωπίζουμε πολιτικά και το κυριότερο δεν αμφισβητήθηκαν και δεν αφαιρέθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα του Παππά με την απόφαση του δικαστηρίου».
Μάταια προσπαθούσε ο Παύλος Μαρινάκης να του εξηγήσει ότι τα πολιτικά δικαιώματα του Νίκου Παππά δεν αφαιρέθηκαν με την καταδίκη γιατί είχε προλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ και είχε καταργήσει την αποστέρηση αυτών ως παρεπόμενη ποινή με τον νέο Ποινικό Κώδικα.
Μάλιστα, στην αιτιολογική έκθεση του νέου Ποινικού Κώδικα αναφέρεται επί λέξει ότι «η ποινή της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων καταργείται, γιατί κρίθηκε πλέον ως παρωχημένη». Ο Γιάννης Ραγκούσης πάντως δεν έδειξε να πείθεται. Πιθανώς δεν γνωρίζει ούτε και αυτός τι στην ευχή έχει ψηφίσει το κόμμα του όταν ήταν στην κυβέρνηση και ασκούσε εξουσία.
Ουδεμία έκπληξις, καθώς η επιλεκτική αμνησία συνηθίζεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σενάριο που τρομοκρατεί
«Όταν ένα παιδί χάνει τον πατέρα του και τη μάνα του, όπως συνέβη στα Τέμπη, λέγεται ορφανό. Όταν ένας πατέρας ή μια μάνα χάνει το παιδί του το εικοσάχρονο, δεν βρίσκεις λέξη να το χαρακτηρίσεις, εκτός ίσως από μία: Μητσοτάκης». Τάδε έφη Νάσος Αθανασίου, βουλευτής της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, στο τηλεοπτικό κανάλι Action24 το Σάββατο το πρωί.
Αδυνατώ να σχολιάσω τα λεγόμενα του Νάσου Αθανασίου διότι και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον χαρακτηρίσω -σίγουρα τα γαλλικά θα βοηθούσαν περισσότερο.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι να χαρακτηρίσει κάποιος υποτιμητικά τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον είναι ότι όλο αυτό το παρεάκι ζητεί την ψήφο σου και θέλει να κυβερνήσει ξανά. Αλλως ειπείν, τα… πολάκια της πολιτικής θέλουν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες των παιδιών μας.
Και αυτό είναι ό,τι πιο τρομακτικό μπορεί να μας συμβεί.
Κουπόνια Σοβιετίας
H Ρένα Δούρου μπήκε στην κουζίνα της και γύρισε ένα βίντεο μπροστά από το γεμάτο ψυγείο της για να μας πει ότι τα κουπόνια τύπου Food Pass – Market Pass που δίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κακά και εξευτελιστικά και δεν γεμίζουν τα άδεια ψυγεία μας.
Δεν θα σχολιάσω το επικοινωνιακό του θέματος και τη so ’90s αισθητική του βίντεο, το οποίο ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε καν το retro πλακάκι στον τοίχο της κουζίνας.
Θα παραμείνω στο αμιγώς πολιτικό κομμάτι και θα κάνω μια ερώτηση: Τα σοβιετικής εμπνεύσεως και υλοποιήσεως κουπόνια του ενός ευρώ που έδιναν επί διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2016 η ίδια η Ρένα Δούρου και ο Αλέξης Τσίπρας για μαρούλια και σέσκουλα στη λαϊκή ήταν κοινωνική πολιτική;
Kinder έκπληξη!
Εννοείται ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να θεωρεί ότι τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να είναι πρωθυπουργοί έπειτα από τα αποτελέσματα των επερχόμενων εθνικών εκλογών, παρά το γεγονός ότι ο λαός θα τους τοποθετήσει στις δύο πρώτες θέσεις της αναμέτρησης στις κάλπες.
Δικαίωμά του είναι, άλλωστε… Ωστόσο, επειδή τα διλήμματα τίθενται προ της ψηφοφορίας ώστε ο ψηφοφόρος να γνωρίζει ποιον επιλέγει διά της ψήφου του, θεωρώ βέβαιο ότι εντός των επομένων ημερών ο Νίκος Ανδρουλάκης θα δηλώσει ποιον προορίζει για πρωθυπουργό της χώρας στην περίπτωση κατά την οποία θα κληθεί να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Αλλιώς δεν μιλάμε για εκλογές, αλλά για κωμικές καταστάσεις τύπου «Kinder έκπληξη».
