Ο Γιώργος Παπανδρέου μετατρέπει την έφοδο της ΑΑΔΕ στον Σύλλογο Θυμάτων Τεμπών σε λαϊκιστικό θέατρο, εκμεταλλευόμενος θυμό και αγανάκτηση των πολιτών.
Η έφοδος της ΑΑΔΕ στα γραφεία του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών έγινε το νέο υλικό για το προσωπικό σόου του ΓΑΠ. Κάθε λέξη της δήλωσής του μοιάζει φτιαγμένη για να προκαλέσει θυμό, μετατρέποντας μια τραγωδία σε εργαλείο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Η υπερβολή στην αναφορά σε «υπονόμευση θεσμών», «εκφοβισμό πολιτών» και «απειλή για τη δημοκρατία» δείχνει ότι το ενδιαφέρον δεν είναι η ουσία, αλλά η δυνατότητα να δημιουργηθεί αφήγημα οργής. Ο ΓΑΠ δεν περιορίζεται σε σχολιασμό των γεγονότων· μετατρέπει την τραγωδία των Τεμπών και τη δράση της ΑΑΔΕ σε σκηνικό για προσωπικό πολιτικό σόου. Κάθε λέξη φτιάχνει τη βάση για λαϊκιστικό αφήγημα, όπου οι πολίτες γίνονται κοινό και οι θεσμοί εργαλείο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Λαϊκισμός και προσωπικό σόου
Η δήλωση δεν περιορίζεται σε κριτική· είναι στρατηγική. Κάθε αναφορά σε επιλεκτική δικαιοσύνη, διαφθορά ή υπονόμευση θεσμών φτιάχνει ένα αφήγημα όπου ο ΓΑΠ εμφανίζεται ως «προστάτης της δημοκρατίας», ενώ στην πραγματικότητα εκμεταλλεύεται τη συλλογική οργή για προσωπικό πολιτικό όφελος. Η τραγωδία μετατρέπεται σε εργαλείο λαϊκισμού, και η κοινή αγανάκτηση σε κεφάλαιο για δημόσια προβολή.
Το πιο εντυπωσιακό είναι η συνεχής προσπάθεια να αναδείξει κάθε δράση της ΑΑΔΕ ως απόδειξη αυταρχισμού. Η υπερβολή και οι μεγαλοστομίες επισκιάζουν το γεγονός καθαυτό: τη μνήμη των θυμάτων και το έργο του Συλλόγου. Ο ΓΑΠ επενδύει στην οργή των πολιτών σαν να είναι μετοχές, φτιάχνοντας πολιτικό θέατρο πάνω σε πραγματικό πόνο. Στο τέλος, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πραγματικής ανησυχίας για τη δημοκρατία και προσωπικού λαϊκιστικού σόου εξαφανίζεται.
