Η παρουσία αλλά και η επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. είναι απαραίτητη για να αλλάξουν σελίδα τα πανεπιστήμια και να μην τελούν κάθε τρεις και λίγο υπό ομηρία από εγκληματίες μπαχαλάκηδες.
Γράφει ο Φώτης Καρύδας
Φοιτητική Εστία στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου χρησιμοποιείτο εδώ και χρόνια ως ορμητήριο και καταφύγιο από κακοποιούς, με συμμετοχή σε ένοπλες ληστείες και διακίνηση ναρκωτικών, στην ευρύτερη περιοχή του Ζωγράφου και της Αθήνας. Η πληροφορία αυτή έφτασε στην Αστυνομία, η οποία επενέβη παρουσία εισαγγελέα. Είκοσι δύο συλλήψεις έγιναν συνολικά κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στην Πανεπιστημιούπολη το πρωί της Τρίτης.
Ενώ η επιχείρηση ήταν σε εξέλιξη, μία ανθυπαστυνόμος αισθάνθηκε αδιαθεσία και αποφάσισε να αποχωρήσει με το ιδιωτικό της αυτοκίνητο. Τη στιγμή που κατευθυνόταν προς αυτό, δέχτηκε επίθεση με κατσαβίδι από σεσημασμένο κακοποιό, τον οποίο και πυροβόλησε στα πόδια για να αμυνθεί.
Δυστυχώς αρκετοί πανεπιστημιακοί χώροι έχουν μετατραπεί σε κέντρα ανομίας και ορμητήρια για πράξεις βίας και εγκληματικότητας, όπως ανέφερε και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος.
Είναι πραγματικά αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Τα πανεπιστήμια και οι εστίες ανήκουν στους φοιτητές και όχι σε σεσημασμένους κακοποιούς. Το αίσθημα ασφάλειας μέσα στα πανεπιστήμια πρέπει να εμπεδωθεί ξανά. Είναι δημοκρατικό δικαίωμα άλλωστε τον φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Είναι ακόμα πάγιο αίτημα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Οι πολιτικές δυνάμεις τις Αριστεράς αντέδρασαν ακόμα μια φορά καθώς δεν μπορούν να αντιληφθούν πως οι φοιτητές αδυνατούν από μόνοι τους να αντιμετωπίσουν και να απομονώσουν τα εγκληματικά στοιχεία. Η παρουσία αλλά και η επέμβαση της Αστυνομίας είναι απαραίτητη για να αλλάξουν σελίδα τα πανεπιστήμια της χώρας και να μην τελούν κάθε τρεις και λίγο υπό ομηρία από εγκληματίες μπαχαλάκηδες.
Επιτέλους, πρέπει η πολιτεία να σεβαστεί τους κόπους τόσο των φοιτητών όσο και των γονιών τους. Πολλές οικογένειες δυσκολεύονται οικονομικά, παρ’ όλα αυτά στέλνουν τα παιδιά τους από την επαρχία στην Αθήνα για σπουδές, περήφανοι για την εισαγωγή τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Περήφανοι που τα παιδιά τους θα διεκδικήσουν μέσα από τη μόρφωση περισσότερες ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο.
Tο «πανεπιστημιακό άσυλο» καθιερώθηκε νομοθετικά το 1982. Πέρασαν από τότε 40 ολόκληρα χρόνια και θα πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα: το πρόβλημα στην περίπτωσή του δεν αφορούσε την ελευθερία έκφρασης και διακίνησης των ιδεών, αλλά στο ότι δεν κάλυπτε αξιόποινες πράξεις.
Η υπεράσπιση της δημοκρατικής νομιμότητας στα πανεπιστήμια αποτελεί διαχρονικά υποχρέωση και καθήκον της πολιτείας. Ως εδώ με το καθεστώς ανομίας.
