Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι ουρανομήκεις κραυγές και οι οιμωγές από τους επαγγελματίες «πατριώτες» οι οποίοι έως τώρα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους επειδή δήθεν η κυβέρνηση δεν υπερασπίζεται σωστά τα εθνικά μας συμφέροντα και κάνει λάθος επιλογές που τα βλάπτουν.
Μια ειδική κατηγορία αποτελούν βεβαίως εκείνοι οι οποίοι ξημεροβραδιάζονται, όπου βρουν, κάνοντας λόγο για απαράδεκτες υποχωρήσεις και ενδοτισμούς. Όλοι αυτοί πίστεψαν, το τελευταίο διάστημα, ότι οι συζητήσεις οι οποίες είχαν ξεκινήσει για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού μας ήταν ένα προνομιακό πεδίο για τις ανοησίες τους. Για άλλη μια φορά όμως συνελήφθησαν αδιάβαστοι…
Η συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Γαλλία που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την επίσκεψή του στο Παρίσι και τη συνάντηση με τον Εμανουέλ Μακρόν ήταν μια κίνηση ματ σε όλα τα μέτωπα. Κυρίως όμως σηματοδοτεί τη μετάβαση της χώρας και του έθνους σε μια νέα εποχή αμυντικής θωράκισης, διπλωματικής ισχύος και πολιτικής υπεροπλίας.
Τα οφέλη της συνεργασίας αυτής, σε στρατιωτικό κατ’ αρχάς επίπεδο, θα χρειάζονταν «τόμους» ολόκληρους για να καταγραφούν και πολύ περισσότερο να αναλυθούν και να εξειδικευτούν. Οι γαλλικές φρεγάτες Belharra δεν είναι απλώς οι καταλληλότερες, όπως έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικούς των Ενόπλων Δυνάμεων μας, για την Μεσόγειο και το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Είναι από τεχνολογικής πλευράς ο,τι πιο σύγχρονο.
Πρόκειται για πολεμικά πλοία της επόμενης γενιάς που με τους πυραύλους και τα ραντάρ τους μπορούν να εμπλέξουν και να εξουδετερώσουν στόχους πολύ γρήγορα προς κάθε κατεύθυνση και σε μεγάλη απόσταση, να εξουδετερώσουν επίσης οποιουδήποτε τύπου υποβρυχίου στις πιο σκληρές συνθήκες, σε ρηχά ή βαθιά νερά, ενώ διαθέτουν νέα ικανότητα εναντίον ασύμμετρων απειλών ημέρα και νύχτα.
Με απλά λόγια και σε λίγες λέξεις, εξασφαλίζουν τον απρόσκοπτο έλεγχο του εναέριου και του θαλάσσιου χώρου της πατρίδας μας. Μετατρέπουν το Αιγαίο σε πραγματικό αστακό. Και όπως επισημαίνουν κορυφαίοι στρατιωτικοί, αποτελούν επίσης έναν πολλαπλασιαστή ισχύος που στηρίζει έμπρακτα και το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου με την Κύπρο. Στήνεται δηλαδή ένα αδιαπέραστο τείχος αποτροπής σε αέρα και θάλασσα και οτιδήποτε πετάει, από τον Έβρο μέχρι την Κυπριακή ΑΟΖ, θα εντοπίζεται. Εξασφαλίζουν επομένως το πλεονέκτημα στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και επηρεάζοντας αποφασιστικά το συσχετισμό δυνάμεων υποχρεώνουν τον κ. Ερντογάν και τους πραιτοριανούς του να «μαζευτούν».
Το χαστούκι που δέχεται όμως η Τουρκία δεν είναι μόνο στρατιωτικό. Η αμυντική συμμαχία της χώρας μας με την Γαλλία και η σαφής ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2, δίνει ιστορικό και μακρόπνοο περιεχόμενο στη συμφωνία. Το «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία» που στα μεταπολιτευτικά χρόνια σφυρηλατήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ζισκάρ Ντε Στεν δεν αναβιώνει απλώς. Με τη διορατικότητα και τους επιδέξιους χειρισμούς του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, του δίνει σάρκα και οστά ώστε -σε μια συγκυρία που συμπίπτει και με τα 200 χρόνια από την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού- το 2021 να αποτελέσει την τομή της Νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας.
Η ρήτρα αυτή εξουδετερώνει πλήρως την τουρκική απειλή στο Αιγαίο και την Θράκη αλλά ταυτόχρονα αλλάζει και τον συνολικό χάρτη ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα γνωρίζει πλέον ότι οι λεονταρισμοί της δεν έχουν κανένα αντίκρισμα καθώς σε οποιαδήποτε περίπτωση επιβουλευθεί την εθνική μας κυριαρχία θα υπάρξει άμεση επέμβαση και στρατιωτική συνδρομή της Γαλλίας. Κι αυτό σε συνδυασμό με το αξιόμαχο και την εμπειρία των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων μας και των οπλιτών δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το αποτέλεσμα.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, το πειρατικό παιχνίδι της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο παίρνει τέλος. Άλλοι είναι πια οι πρωταγωνιστές στη γεωπολιτική σκακιέρα και η Ελλάδα βρίσκεται επιτέλους στη σωστή πλευρά και στο σωστό χρόνο. Γι αυτό έχει σημασία να αντιληφθούμε ότι τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά κέρδη, από όλες τις πλευρές, για τη χώρα μας θα είναι πολύ μεγαλύτερα από τα άμεσα και τα εμφανή. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι το γεωστρατηγικό status, με το οποίο μεγάλωσε και έζησε η γενιά μας όπως και οι προηγούμενες, με την εικόνα μιας Τουρκίας «επικυρίαρχης» στην ευρύτερη περιοχή, κλείνει τον κύκλο του. Οι συντεταγμένες τώρα αλλάζουν.
Βεβαίως όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων «συγκυριών» όπως σπεύδουν τώρα να πουν οι μικρόψυχοι αλλάζοντας τροπάριο, καθώς αυτά που αναμασούσαν δεν έχουν πλέον πέραση. Είναι αποτέλεσμα της υπεύθυνης εξωτερικής πολιτικής που ασκείται τα δύο τελευταία χρόνια, των συμμαχιών που κτίζονται και των συμφωνιών που επιτυγχάνονται. Την ώρα που οι μεμψίμοιροι και οι δημαγωγοί φωνασκούσαν, η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη με ψυχραιμία, ορθολογισμό αλλά και με αποφασιστικότητα και εθνική ευθύνη ακολουθούσε το βηματισμό που μας έφερε ως εδώ σήμερα.
Και τώρα το σημαντικό είναι ότι μαζί με τη στρατιωτική και αμυντική θωράκιση, απελευθερώνεται μια γενικότερη δυναμική που χρειάζεται ο σύγχρονος Έλληνας για να φύγει μπροστά. Για να συνεχίσει την πορεία ανόδου.
Μαζί με το εθνικό φρόνημα, μια νέα αυτοπεποίθηση σχηματίζεται που είναι η κινητήριος δύναμη ώστε -βγαίνοντας οριστικά από την οικονομική και ακολούθως την υγειονομική κρίση- να μπορέσουμε ως κοινωνία και λαός να δημιουργήσουμε και να αναπτυχθούμε σε όλα τα επίπεδα.
Τα συγκοινωνούντα δοχεία της εθνικής ανάτασης, της οικονομικής προοπτικής, της πολιτικής σταθερότητας και της κοινωνικής συνοχής και ευημερίας ήρθε η ώρα να φτιάξουν το εκρηκτικό μείγμα που θα κάνει την Ελλάδα να μεγαλουργήσει και πάλι, σε μια νέα σύγχρονη εποχή μακράς διάρκειας, αφήνοντας οριστικά πίσω το χθες και χτίζοντας με ασφάλεια και εμπιστοσύνη το μέλλον.
