Φυλακισμένοι στη Συρία: «Iκετεύαμε να πάρει ο Θεός τις ψυχές μας» [βίντεο]
ΑΠΕ-ΜΠΕ/EPA/WAEL HAMZEH

Οι μαρτυρίες όσων κατάφεραν να αποδράσουν από τη διαβόητη φυλακή Σεντνάγια, στη Συρία ένα από τα πιο φρικτά κέντρα κράτησης του συριακού καθεστώτος, φωτίζουν τη σκληρή πραγματικότητα που βίωσαν και το θάρρος που τους οδήγησε στην ελευθερία. Ανάμεσα σε βασανιστήρια, απάνθρωπες συνθήκες και τον συνεχή φόβο του θανάτου, τέσσερις άνδρες μοιράζονται την εμπειρία τους, αποκαλύπτοντας τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ.

«Μας βρήκαν και μας ελευθέρωσαν»

Η ζωή στις φυλακές του Άσαντ είχε διαμορφωθεί από την καθημερινή βία και την απόλυτη απομόνωση. Ένας από τους κρατούμενους, ο Κάσεμ Σόμπι Αλ-Καμπαλάνι, θυμάται την καθοριστική στιγμή που ακούστηκε μια φωνή έξω από την κλειδωμένη πόρτα του κελιού: «Είναι κανείς εκεί μέσα;»

Αν και αρχικά δίστασαν να απαντήσουν, ο φόβος έδωσε τη θέση του στην ελπίδα όταν αντίκρισαν αντάρτες αντί για φύλακες. Με φωνές ελευθερίας, η πόρτα άνοιξε και οι κρατούμενοι έτρεξαν προς τη σωτηρία τους. Ο Κάσεμ περιγράφει πώς έφυγε ξυπόλητος, ενώ ο 31χρονος Αντνάν Άχμεντ Γκνέμ αναφέρει: «Έτρεχα χωρίς να κοιτάζω πίσω, νομίζοντας ότι μπορεί να μας ξαναπιάσουν».

Η καθημερινή κόλαση της Σεντνάγια

Η φυλακή Σεντνάγια φιλοξενούσε κυρίως αντιφρονούντες του καθεστώτος, πραγματικούς ή υποτιθέμενους υποστηρικτές του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Οι κατηγορίες, συνήθως βασισμένες σε αναγκαστικές ομολογίες υπό βασανιστήρια, περιλάμβαναν τρομοκρατία, απαγωγές και δολοφονίες στρατιωτών.

Οι κρατούμενοι αντιμετώπιζαν ακραίες μορφές τιμωρίας. Όπως περιγράφει ο Αντνάν: «Κάθε βράδυ ευχαριστούσαμε τον Θεό που είχαμε επιβιώσει και κάθε πρωί τον ικετεύαμε να πάρει τις ψυχές μας για να πεθάνουμε εν ειρήνη».

Σκηνές βίας και βασανιστηρίων

Οι τιμωρίες ήταν βίαιες και ποικιλόμορφες. Οι κρατούμενοι αναφέρουν ξυλοδαρμούς με μεταλλικά ραβδιά, καλώδια και ηλεκτρικά εργαλεία. Ένας κρατούμενος περιγράφει πώς τον έβαλαν ανάποδα μέσα σε βαρέλι με νερό, ενώ άλλοι μιλούν για εξευτελιστικές στάσεις και βασανιστήρια που περιλάμβαναν λάστιχα οχημάτων.

«Είδα τον θάνατο με τα ίδια μου τα μάτια», λέει ο Κάσεμ.

Όταν τελικά απελευθερώθηκαν από αντάρτες, οι κρατούμενοι έφυγαν γεμάτοι φόβο αλλά και ελπίδα για το μέλλον. Ο Αντνάν θυμάται τη στιγμή που έφτασε στη Δαμασκό: «Ένιωσα σαν να ξαναγεννήθηκα. Είναι κάτι που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια».

Οι συγκλονιστικές ιστορίες τους αναδεικνύουν τη φρίκη του πολέμου, την αντοχή του ανθρώπινου πνεύματος και την ακατάβλητη επιθυμία για το ύψιστο αγαθό και δικαίωμα την ελευθερία.

Διαβάστε σχετικά

Διαβάστε περισσότερα για

ΚΟΣΜΟΣ