Ο Σωκράτης Φάμελλος εμφανίστηκε ξανά ως ο μεγάλος «υποστηρικτής των εργαζομένων και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας», παρουσιάζοντας μια σειρά από υποσχέσεις που μοιάζουν περισσότερο με οικονομική φαντασία παρά με εφαρμόσιμη πολιτική. Οι 13οι και 14οι μισθοί, η 13η σύνταξη και η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης δεν είναι απλώς προτάσεις, αλλά παραδείγματα μιας προσέγγισης που αγνοεί πλήρως τα δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας.
Η πρόταση για 120 δόσεις χρεών επαγγελματιών, με κουρέματα κεφαλαίων και τόκων, ακούγεται ωραία σε μια δημόσια συζήτηση, αλλά στην πράξη μεταφράζεται σε περαιτέρω αβεβαιότητα για την οικονομία και πίεση στο τραπεζικό σύστημα. Η προστασία της πρώτης κατοικίας και της επαγγελματικής στέγης μετατρέπεται σε ένα αόριστο σύνθημα, χωρίς να υπάρχει σχέδιο χρηματοδότησης ή πραγματική εφαρμογή.
Στον τομέα των εργασιακών, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να παρουσιάζει ως «κατάκτηση» το οκτάωρο και την επαναφορά συλλογικών συμβάσεων, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι οι πολίτες ήδη απολαμβάνουν σταθερότητα και ασφάλεια στην εργασία τους με τη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης. Οι καταγγελίες για «εργασιακή σκλαβιά» και «13ωρη εργασία» αποτελούν υπερβολές που αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν εντυπώσεις, όχι ουσιαστικές λύσεις.
Τέλος, η δήθεν «βιωσιμότητα και αειφορία» στον τουρισμό και η ανάγκη για «ισχυρή Πολιτεία» μοιάζουν με κενές κορώνες. Η πραγματικότητα είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση διασφαλίζει ανάπτυξη για όλους, με συγκεκριμένα έργα, υποδομές και κανόνες, ενώ οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν στη σφαίρα της θεωρίας, χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα για πολίτες και επιχειρήσεις.
