Η Δεξιά και το Κέντρο (για να μην ξεχνιόμαστε…) δεν έχουν κανένα λόγο να μην είναι περήφανοι που κέρδισαν τον τραυματικό για τη χώρα μας Εμφύλιο. Το αντίθετο. Όπως επίσης είναι δικαίωμα οποιουδήποτε να αποστρέφεται ιδέες και καθεστώτα που θεωρεί ότι όπου κυριάρχησαν έφεραν πόνο και ανέχεια και καταπίεσαν ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα.
Καμία χώρα, όμως, δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά αναμοχλεύοντας ταραγμένες εποχές της ιστορίας της. Καμία χώρα που έχει να αντιμετωπίσει ένα σωρό δυσκολίες στο σήμερα, δεν έχει την πολυτέλεια να αναλώνεται σε τοξικές αντιπαραθέσεις για οδυνηρά γεγονότα που συνέβησαν 70-80 χρόνια πριν.
Τα σοβαρά έθνη επουλώνουν τα τραύματά τους, δεν τα ξύνουν. Και αυτό είναι ευθύνη πρωτίστως των νικητών.
Ιδεολογική ηγεμονία είναι να καθορίζεις τις οικονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές επιλογές της χώρας σου και να διαμορφώνεις με αυτοπεποίθηση το μέλλον της, όχι να επιστρέφεις συνεχώς στο παρελθόν σαν κουτσαβάκης με λυμένο το ζωνάρι για καυγά. Αυτό είναι ιδεολογική μιζέρια, όχι περηφάνεια.
Η ελληνική Κεντροδεξιά πήρε τα μεγαλύτερα ποσοστά της όταν ηγήθηκαν αυτής πολιτικοί που έκαναν υπερβάσεις, όριζαν την ατζέντα της εποχής τους και δεν αυτοπροσδιορίζονταν με όρους εμφυλίου. Προφανώς αυτό κάτι δείχνει.
Και πάμε στο σήμερα. Η ΝΔ προηγείται ακόμα στις δημοσκοπήσεις και ο Μητσοτάκης διαθέτει ακόμα υψηλό πολιτικό κεφάλαιο επειδή έχει πάρει το πάνω χέρι στο ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ δίπολο που υπάρχει στη χώρα. Από τη μία όσοι θέλουν επιστροφή στην ανάπτυξη, στη σταθερότητα, στην κοινωνική ηρεμία, σε αυτό που συνοπτικά επικράτησε να περιγράφεται ως “κανονικότητα” και από την άλλη όσοι φαίνεται να ποντάρουν κυρίως στην καταστροφή, στην κοινωνική ένταση, συχνά δε και στον τοξικό λόγο. Η ΝΔ – προς το παρόν τουλάχιστον – εκφράζει καλύτερα την πρώτη κοινωνική δεξαμενή στην οποία εντάσσονται πολίτες με προέλευση από όλους τους ιδεολογικούς χώρους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί στη δεύτερη. Και αν στην πορεία προς τις εκλογές, δεν διαταραχτεί αυτή η βασική συνθήκη, η ΝΔ θα κερδίσει ξανά γιατί η πρώτη δεξαμενή είναι μεγάλη, αλλά κυρίως πολύ πιο συμπαγής.
Στελέχη της ΝΔ που με τη στάση τους ρίχνουν νερό στο μύλο των δεύτερων δεν στηρίζουν την παράταξή τους, της κάνουν ζημιά.
Δεν μπορείς από το βήμα της Βουλής, στη συζήτηση για μια διεθνή αμυντική συνεργασία (!) και την ώρα που η κυβέρνηση εγκαλεί την αντιπολίτευση για μικροψυχία, έχοντας με το μέρος της στο θέμα της Ελληνογαλλικής συμφωνίας τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, να φεύγεις από το πλαίσιο αναμοχλεύοντας διχαστικά, εμφυλιοπολεμικά τσιτάτα. Είναι λάθος.
Και δύο τελευταία σχόλια:
Πρώτον, καταλαβαίνω το άγχος του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί με κάθε τρόπο να κοντύνει τον Μητσοτάκη. Τον Μητσοτάκη μισούν. Αυτός τους κέρδισε στις περασμένες εκλογές, με τρόπο που δεν περίμεναν, αυτός τους γκρέμισε την ψευδαίσθηση του “άχαστου” που τους “γλένταγε” όλους, αυτός εξακολουθεί να έχει πολιτικό προβάδισμα, αυτόν θα αντιμετωπίσουν στις επόμενες εκλογές. Τον μισούν με φανατισμό, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί ο φανατισμός είναι το δίδυμο αδερφάκι της ηλιθιότητας. Ψηλώνοντας τον Δένδια (θεωρώντας ότι έτσι κονταίνουν τον Μητσοτάκη), α) ενισχύουν ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΝΔ που στις εκλογές θα είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης, β) ενισχύουν τα αναχώματα της ΝΔ προς το κέντρο. Και φυσικά οδήγησαν προ ολίγου τον Δένδια να τουιτάρει ότι είναι υπουργός της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, επελέγη από τον Μητσοτάκη και συνεννοείται στα πάντα μαζί του. Καλά πήγε και αυτό…
Δεύτερον, όταν πριν λίγους μήνες προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε από το βήμα της Βουλής την ΝΔ “παράταξη των δοσιλόγων” η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έλαβε κανένα μέτρο. Κάποια στελέχη μόνο, προς τιμήν τους, διαφοροποιήθηκαν. Κάμποσες μέρες μετά μόνο – για να είμαι δίκαιος – ο Τσίπρας σε συνέντευξη του κράτησε αποστάσεις, μετά από ερώτηση δημοσιογράφου, όταν φυσικά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Την ώρα εκείνη που εκστομίστηκε η αθλιότητα, όταν ο ίδιος έπρεπε να δείξει ηγετική πυγμή (όχι απαραιτήτως διαγράφοντας, αλλά έστω καταδικάζοντας επίσημα και εμφατικά το στέλεχός του) έμεινε άπραγος. Και μετά αναρωτιούνται γιατί ο Μητσοτάκης ακόμα κυριαρχεί στον ενδιάμεσο χώρο…
Πηγή facebook
