Του Χάρη Παυλίδη
Δεν χρειάζονται τα λόγια για να περιγραφεί η πολιτική ετοιμότητα του Κυριάκου
Μητσοτάκη και να μετρηθεί η κοινωνική του ευαισθησία και τα αντανακλαστικά
του. Επί σειρά μηνών έχει δείξει, αν μη τι άλλο, ότι έχει την οξυδέρκεια να
ευθυγραμμίζεται με το κοινό αίσθημα και να αντιδρά με γνώμονα την ευημερία
των πολιτών.
Η ενσυναίσθηση που έχει δείξει ο Πρωθυπουργός στη διάρκεια της θητείας του
σε συνδυασμό με την αυστηρή προσήλωσή του στη μεγάλη εικόνα που έχει για
τη χώρα, δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας και σταθερότητας ώστε η
ανάπτυξη πέραν της οικονομικής της διάστασης να έχει και έντονα κοινωνικά
χαρακτηριστικά.
Ακούγεται απλό και ίσως να είναι για χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η
Ολλανδία, αλλά μια ματιά στην Ελλάδα που άλλαζε κυβερνήσεις και ποτέ δεν
άλλαζε σαν χώρα δεν είναι απλό. Είναι πολύπλοκο και… «επικίνδυνο» ειδικά
όταν ο τεχνοκράτης συναντά τον οραματιστή.
Και χθες στην ομιλία του στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια από τις
καλύτερες ομιλίες που έχω ακούσει, έδωσε μέσα από τους αριθμούς το όραμα
του για την Ελλάδα που αλλάζει. «Την Ελλάδα που βαδίζει μπροστά και κοιτάζει
ψηλά».
Παράλληλα, όμως, και την Ελλάδα που δεν παραβλέπει την πραγματικότητα, που
δεν αγνοεί τους αδύναμους και τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας, που
ξαναδίνει στη μεσαία τάξη το ρόλο του πρωτοστάτη στις μεταρρυθμίσεις, αλλά
φροντίζει ώστε οι νέοι να έχουν ηγετικό ρόλο σ’ αυτή την προσπάθεια.
Στη ΔΕΘ είδα έναν Πρωθυπουργό που δεν πήγε στη Θεσσαλονίκη για να μιλήσει,
αλλά για να δώσει σε όλους να καταλάβουν ότι ακούει πριν μιλήσει και αυτά που
λέει τα εννοεί και τα εφαρμόζει. Αυτό έκανε τους 26 μήνες που ασκεί τα
καθήκοντά του και χθες κατέστησε σαφές ότι θα συνεχίσει να κάνει.
Και αυτή τη φορά δεν χρειάστηκαν οι «κλακαδόροι» και οι «παλαμάκηδες» για
να ακούσουν όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι εντός αιθούσης, ότι η Ελλάδα
επιστρέφει και οι Έλληνες έχουν απτές αποδείξεις ότι σε όσα άκουσαν η
προοπτική είναι παρούσα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν χθες ο Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, πέρα
από στερεότυπα και αντιλήψεις που κατασκευάζουν τεχνητούς διχασμούς και
ανούσιες αντιπαραθέσεις που κρατούν την Ελλάδα πίσω και κάτω. Ήταν αυτό
που ήθελα να δω.
Έναν φιλελεύθερο Πρωθυπουργό χωρίς πολιτικά κόμπλεξ, με έντονα κοινωνικά
χαρακτηριστικά, αλλά πάνω απ’ όλα με σθένος να έχει ολοκληρώσει στο τέλος
της θητείας του την πρώτη φάση του σχεδίου για την ανασυγκρότηση της χώρας
με πρόσημο την «πολιτική αλλαγή».
Η εικόνα στην οθόνη, στο τέλος της ομιλίας του, είχε έναν υψηλό συμβολισμό
που αντανακλά στην ιδεολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι μορφές του Μίκη
Θεοδωράκη και του Γιώργου Σεφέρη έστειλαν το μήνυμα τι μπορεί να πετύχει η
Ελλάδα όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι.
Όταν ο Γιώργος Σεφέρης παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ, είχε πει μεταξύ άλλων
στη διάρκεια της ομιλίας του ότι, «πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου
κι αν βρίσκεται». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του αναζήτησε την ελπίδα
που θα δώσει την ώθηση στον Έλληνα να συμμετάσχει στην προσπάθεια για να
αλλάξει η Ελλάδα.
Ακούγοντας τον πρωθυπουργό ήρθε στο μυαλό μου κάτι που είχε πει ο Κάσιους
Κλέι, μετέπειτα Μοχάμεντ Άλι: «Οι πρωταθλητές δεν φτιάχνονται στα
γυμναστήρια. Οι πρωταθλητές γίνονται από κάτι που έχουν βαθιά μέσα τους.
Μια επιθυμία, ένα όνειρο, ένα όραμα».
Αυτό έβγαλε χθες η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
