Για μια ακόμη φορά τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποδεικνύονται κατώτερα των περιστάσεων. Έίναι έτοιμα να παίξουν τη χώρα στα ζάρια εν μέσω γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων δημιουργώντας κλίμα αποσταθεροποίησης. Διότι η πρόταση δυσπιστίας μόνο μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα μπορεί να δημιουργήσει και τίποτα άλλο.
Στη μεταπολίτευση δεν έχει πέσει κυβέρνηση μετά από πρόταση δυσπιστίας. Επίσης όσοι συγκεντρώθηκαν στο συλλαλητήριο– ίσως οι περισσότεροι – δεν είχαν σύνθημα το «Μητσοτάκη παραιτήσου», αλλά την απόδοση δικαιοσύνης και τη διαλεύκανση της τραγωδίας των Τεμπών και των αιτιών που την προκάλεσαν.
Οπότε το παραμύθι περί απονομιμοποίησης και της δήθεν απώλειας της «δεδηλωμένης στην κοινωνίας» –που σημειωτέον αποτυπώνεται μόνο στις εκλογές– είναι ένα καθαρά επικοινωνιακό τέχνασμα και μια προσπάθεια να διατηρηθεί η τραγωδία στο προσκήνιο για μικροκοπολιτικούς λόγους.
Το πρόβλημα όμως είναι άλλο. Και δείχνει τον ακραίο πολιτικό καιροσκοπισμό. Η δημιουργία αυτού του κλίματος έστω και ως εντύπωση πλήττει τη χώρα. Ας σκεφτούμε ότι την επομένη της πρότασης δυσπιστίας ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρίσκεται στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής που συνεδριάζει με αντικείμενο της εξελίξεις στο Ουκρανικό και όσα έγιναν μέχρι σήμερα με αφορμή και τη στάση των ΗΠΑ του Τραμπ.
Δηλαδή ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρίσκεται στη Σύνοδο και εδώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα βγάζουν πύρινους λόγους με μοναδικό στόχο την αποδόμησή του. Ήδη άλλωστε έχουν επιχειρήσει να εγείρουν θέμα λόγω της μη παρουσίας του στο Λονδίνο και στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε και η οποία ούτε λόγο είχει ούτε και κατέληξε πουθενά, τη στιγμή κατά την οποία ήταν σε εκκρεμότητα η Σύνοδος της Πέμπτης.
Ας δούμε όμως και κάτι ακόμη. Περιμένουμε αναβαθμίσεις από ξένους οίκους. Σημαντική εξέλιξη για την οικονομία. Σκεφτείτε το ενδεχόμενο την προσεχή Παρασκευή αλλά και στις 14 Μαρτίου οι δύο οίκοι να αναφερθούν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και να αποφύγουν στην παρούσα φάση μια νέα αναβάθμιση. Ελπίζουμε πως αυτό δεν θα γίνει. Και ότι η οικονομία θα κριθεί με βάση τα δεδεομένα που έχουν διαμορφωθεί. Όμως το κλίμα δεν παύει να μετρά στην οικονομία.
Με απλά λόγια. Ενώ τα κόμματα γνωρίζουν πως η Δικαιοσύνη προχωρά το έργο της και ότι στις ευνομούμενες πολιτείες οφείλουμε να περιμένουμε τα αποτελέσματα για να τα κρίνουμε κιόλας, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν το momentum των συλλαλητηρίων για να δημιουργήσουν εικόνες αποσταθεροποίησης που στο τέλος πλήττουν κυρίως και πρωτίστως την ίδια τη χώρα.
Το τραγικό στην περίπτωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι πως δηλώνουν πλέον ανοιχτά ότι γνωρίζουν πως οι πολίτες δεν θα τα επιλέξουν καθώς και ότι δεν έχουν στόχο και τρόπο να κυβερνήσουν τη χώρα την επόμενη ημέρα και παρ' όλα αυτά επιμένουν να την εκθέτουν και διεθνώς. Τους ενδιαφέρει μόνον να φύγει από τη μέση ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Το υπάρχει διέξοδος» του ΣΥΡΙΖΑ, το «παραιτήσου» του ΠΑΣΟΚ αυτό αποδεικνύουν, όπως και η εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών, των συγγενών αλλά και των συναισθημάτων των πολίτων. Μόνο που θυμίζουν τον Αλέξη Τσίπρα πριν το 2015 που μιλούσε για την ελπίδα που έρχεται και τα νταούλια που θα έπαιζαν για να χορεύουν οι αγορές.
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό και με τέτοιες πρακτικές το να δηλώνεις πως θέλεις να ξαναγίνει δείχνει μόνο εμμονή. Εμμονή για τον αντίπαλο που δεν μπορείς να νικήσεις, εμμονή για τις καρέκλες της εξουσίας που έχασες και δεν μπορείς να ξανακάτσεις σε αυτές. Αυτά όμως δεν απασχολούν τους πολίτες. Που και δικαιοσύνη θέλουν και ζητούν, και την αλήθεια περιμένουν, αλλά και η χώρα να μείνει στις ράγες της ανάπτυξης και της αντιμετώπισης των κρίσεων επιθυμούν.
