Πολύ συζήτηση έχει γίνει το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις επιθέσεις σκύλων σε μικρά παιδιά. Από το τραγικό περιστατικό στα Γλυκά Νερά με θύμα ένα μωρό λίγο μηνών μέχρι εκείνο στη Βέροια όπου σκύλος έστειλε στο νοσοκομείο ένα νήπιο, δεκάδες «ειδικοί» έχυσαν τόνους μελανιού για να θολώσουν ακόμα περισσότερο την εικόνα.
Ποιος όμως φταίει όταν ένας σκύλος επιτίθεται σε ένα παιδί ή εν γένει σε κάποιον αθώο; Όσο και αν λυπεί κάποιους, σίγουρα δεν φταίει ο σκύλος.
Στην Ελλάδα η επιλογή μίας φυλής γίνεται είτε λόγω των τάσεων (μόδα) είτε ως προέκταση του «εγώ» του νέου ιδιοκτήτη. Ανενημέρωτοι για τις ειδικές ανάγκες της εκάστοτε φυλής επιλέγουν ένα κουτάβι και στη συνέχεια κάποιοι (ελάχιστοι) απευθύνονται σε «εκπαιδευτές». Οι περισσότεροι βέβαια γνωρίζουν «καλύτερα» και δεν έχουν ανάγκη κανέναν.
Σύντομα όμως το πάθος ξεφτίζει, ο σκύλος απομονώνεται, οι συνθήκες ζωής του είναι κάκιστες και το κακό γίνεται.
Η ερώτηση λοιπόν παραμένει: Ποιος φταίει για το αθώο αίμα;
https://www.facebook.com/capefearkennel/videos/435727217299011/
Η απάντηση είναι όσο απλή άλλο τόσο σύνθετη:
- Φταίει εκείνος που επέλεξε ένα σκύλο τύπου (πχ) Ροτβάιλερ και όχι καθαρόαιμο. Γιατί μπορεί να μοιάζει με Ροτβάιλερ αυτό που έχει είναι όμως αντίστοιχο με την τσάντα που μοιάζει με γνωστή μάρκα αλλά η κυρία που την κουβαλά την αγόρασε από τους πάγκους της λαϊκής.
Σκύλο αγοράζουμε ΜΟΝΟ από εκτροφείς οι οποίοι θα μας καθοδηγήσουν για το σύνολο της ζωής του, ΠΟΤΕ από καταστήματα και ΠΟΤΕ δεν το παραλαμβάνουμε σε ηλικία μικρότερη των 2 μηνών. - Φταίει εκείνος που βαριέται σύντομα να πάει το σκύλο βόλτα και τον έχει περιορισμένο (στην καλύτερη) σε μια αυλή ή στην χειρότερη σε μια ταράτσα ή ένα μπαλκόνι. Οι συνέπειες αυτής της επιλογής είναι τραγικές. Ένα ζώο φοβισμένο επί της ουσίας, ακοινώνητο, προβληματικό, που κάθε εξωτερικό ερέθισμα μοιάζει με απειλή για αυτό, που κάθε επισκέπτης είναι εχθρός και ο σκύλος θα υπερασπιστεί το περιβάλλον του.
- Φταίει εκείνος που θα αφήσει ένα σκύλο και ένα παιδί μόνα τους, χωρίς επίβλεψη μέχρι να γίνει το κακό. Σχηματικά, ένας σκύλος είναι πάντα ένα νήπιο. Ποιος λογικός άνθρωπος θα άφηνε ένα νήπιο με ένα άλλο χωρίς επίβλεψη; Γιατί το κάνει όταν στη θέση του ενός είναι ένα σκυλί;
- Φταίει εκείνος που δεν αντιλαμβάνεται πως ο σκύλος δεν μιλάει. Στο περιστατικό στην Κρήτη με το γερμανικό ποιμενικό, αναφέρθηκε πως ο σκύλος πόνεσε και δάγκωσε το παιδί. Μόνο που δεν το δάγκωσε. Το προειδοποίησε. Και το πιθανότερο περισσότερο από μία φορές.
Δεν είναι λοιπόν η φυλή που θα δημιουργήσει έναν προβληματικό σκύλο αλλά ο κακός ιδιοκτήτης. Δεν είναι τυχαίο πως οι επαγγελματίες εκπαιδευτές ευθύς εξαρχής ξεκαθαρίζουν πως περισσότερο από τον σκύλο εκπαιδεύεται ο ιδιοκτήτης. Γιατί αυτός είναι που πρέπει να γνωρίζει πως θα αντιμετωπίσει και θα διαχειριστεί τον σκύλο.
Ο σκύλος δεν είναι άνθρωπος. Δεν λειτουργεί όπως ο άνθρωπος. Δεν αντιλαμβάνεται όπως ο άνθρωπος. Δεν είναι άνθρωπος. Ο σκύλος είναι ζώο και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, για να έχει μια καλή ζωή και εκείνος και η οικογένειά του.
