Πρεμούρα έχει πιάσει την αντιπολίτευση για να σηκώσει νέο μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση, με αφετηρία αυτήν τη φορά τις ενεργειακές συμφωνίες και τον ρόλο της Ελλάδας στον περιφερειακό χάρτη. Το «φιλορωσικό» μπλοκ στη χώρα μας υιοθετεί όλο και πιο επιθετική ρητορική: ότι η κυβέρνηση δήθεν «παραδίδει» την εξωτερική και ενεργειακή πολιτική στις ΗΠΑ, ότι η χώρα «εγκλωβίζεται» σε επιλογές που την απομακρύνουν από τους παραδοσιακούς συμμάχους της, ότι ο πρωθυπουργός «πανηγυρίζει» για εξορύξεις και αγωγούς που «δεν υπάρχουν».
Στην πρώτη γραμμή η Ελληνική Λύση, η οποία σε ανακοίνωσή της ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση «πουλάει ψέματα» για τις ενεργειακές προοπτικές της χώρας. Σε ανακοίνωσή του ο Κυριάκος Βελόπουλος ισχυριζόταν ότι «περιφερειακός ενεργειακός παίκτης δεν γίνεσαι χωρίς δικούς σου αγωγούς και κρατικά τέλη διέλευσης», κατηγορώντας προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι «πουλάει φτηνό ενθουσιασμό».
Σε μια προσπάθεια να εμφανίσει την Ελλάδα ως ριγμένη από τους συμμάχους της, σημείωνε επίσης ότι «το αμερικανικό φυσικό αέριο δεν σημαίνει φθηνότερο αέριο για τον Ελληνα» και ότι η κυβέρνηση αποκρύπτει πως «η κατάληξη του αγωγού θα είναι η Ουκρανία και όχι η Ευρώπη». Αντί επιχείρησης, η αντιπολίτευση επέλεξε τα γνωστά υπερθεαματικά – με στελέχη της Ελληνικής Λύσης να παραλληλίζουν τον πρωθυπουργό με «Μινχάουζεν», υποστηρίζοντας ότι «μόνο ο ίδιος πιστεύει όσα λέει για ενεργειακούς παίκτες, εξορύξεις και κέρδος στην τσέπη του Ελληνα».
Εν συνεχεία, η Νέα Αριστερά κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «διέρρηξε ολοσχερώς τις σχέσεις με τη Ρωσία» και ότι «υπονομεύει τις σχέσεις με την Κίνα», παρουσιάζοντας τις ενεργειακές συμφωνίες όχι απλώς ως λανθασμένες, αλλά ως τμήμα ενός ευρύτερου δυτικού προσανατολισμού που, όπως λένε, οδηγεί την Ελλάδα σε επικίνδυνα μονοπάτια γεωστρατηγικής εμπλοκής.
Κατέθεσε λοιπόν αίτημα σύγκλησης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα «ολισθαίνει σιωπηρά –χωρίς κανέναν δημόσιο διάλογο ή θεσμική λογοδοσία– σε επικίνδυνα μονοπάτια γεωστρατηγικής εμπλοκής». Αντίστοιχη, δε, γραμμή διατηρεί και η Νίκη, η οποία ποτέ δεν έχει κρύψει τη συμπάθειά της προς τη Ρωσία του κ. Πούτιν.
Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι αυτή η αντίδραση των κομμάτων δεν είναι τυχαία, αλλά μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας δημιουργίας θορύβου γύρω από την εξωτερική πολιτική και την ενέργεια, δύο τομείς στους οποίους η κυβέρνηση επιδιώκει να εμφανιστεί ως αξιόπιστος περιφερειακός παίκτης. «Γαλάζια» στελέχη θεωρούν ότι «η ένταση προέρχεται από συγκεκριμένα κέντρα που δεν βλέπουν με καλό μάτι την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία» και ότι το αφήγημα αυτό βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες σε μέρος της ελληνικής αντιπολίτευσης.
Την ίδια ώρα, πληροφορίες θέλουν το κυβερνητικό επιτελείο να βρίσκεται σε κατάσταση αυξημένης επαγρύπνησης για πιθανές υβριδικές επιθέσεις. Σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, αναμένεται «δημιουργία κλίματος» μέσω ψεύτικων λογαριασμών και οργανωμένων παρεμβάσεων στα κοινωνικά δίκτυα, σε ένα μοτίβο που –όπως λένε– έχει ήδη φανεί σε προηγούμενες κρίσεις, όπως μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που προειδοποιούν ότι αναμένεται να «υπάρξει προσπάθεια να συρθεί η δημόσια συζήτηση σε κλίμα οργής και καχυποψίας», με στόχο να αποδυναμωθούν οι κινήσεις της Ελλάδας προς την πλήρη ενεργειακή απεξάρτησή της.
Ωστόσο, πλέον, οι περισσότεροι είναι υποψιασμένοι ως προς τις αντιδράσεις συγκεκριμένων κύκλων. Η κυβέρνηση, πάντως, θεωρεί ότι η σύμπτωση της χρονικής στιγμής –με τις ενεργειακές συμφωνίες να βρίσκονται στο επίκεντρο και τις διεθνείς ισορροπίες να αλλάζουν– δίνει έδαφος σε δυνάμεις που θέλουν να πλήξουν την αξιοπιστία της χώρας. Επιμένουν ότι οι ελληνικές ενεργειακές πρωτοβουλίες ενισχύουν τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, περιορίζουν την εξάρτηση και ανοίγουν δρόμους για ρόλο που «για πρώτη φορά αποκτά πραγματικό βάθος», όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζουν.
Σε κάθε περίπτωση, η αντιπολίτευση δεν δείχνει διάθεση να κατεβάσει τους τόνους, ειδικά όταν το διακύβευμα για τους ίδιους είναι αρκετά μεγάλο. Αντιθέτως, όσο λαμβάνουν χώρα οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες, οι εντάσεις στο ενεργειακό πεδίο θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές πίεσης προς συγκεκριμένα συμφέροντα...
