Ο ψυχοπαθολογικός παράγοντας αποτελεί ιστορικά χαρακτηριστικό των περισσότερων κινημάτων, εσχάτως και των κινημάτων που αναπτύσσονται μέσω του διαδικτύου. Στην προκειμένη περίπτωση οι συμμετέχοντες στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στη χρήση της μάσκας και του lockdown, πέραν του ψυχοπαθολογικού παράγοντα, πρέπει να έχουν και κάποιο «θεματάκι» με την πραγματικότητα.
Προφανώς ζουν σε μια παράλληλη πραγματικότητα, αφού δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα για ποιο λόγο διαμαρτύρονται. Διαδηλώνουν κατά του κορωνοϊού; Θεωρούν ότι ασκώντας πίεση στον κορωνοϊό θα τον υποχρεώσουν να υποχωρήσει και να κάνει δεκτά τα αιτήματά τους; Σκέτη παράνοια. Αν, πάλι, δεν διαδηλώνουν για τον κορωνοϊό, αλλά για την κυβέρνηση που επιβάλλει μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, πιστεύουν ότι η αντίδρασή τους θα βελτιώσει τα επιδημιολογικά δεδομένα;
Βλάκες ή σχιζοφρενείς; Αν θεωρήσουμε ότι η βλακεία αποτελεί το ισχυρότερο φάρμακο κατά της τρέλας, μάλλον όλοι αυτοί οι της «γης οι ψεκασμένοι» έχουν ταυτόχρονα άνοια και άγνοια κινδύνου. Το γεγονός ότι βάζουν όλους τους άλλους σε κίνδυνο δεν τους ενδιαφέρει. Γιατί γι αυτούς ο κορωνοϊός δεν υπάρχει στη δική του παραγματικότητα. Και γι αυτό αντιστέκονται στην παγκόσμια συνωμοσία.
Όλοι αυτοί, μηδέ ορισμένων Μητροπολιτών, ιερέων και άλλων «αντιστασιακών», προβάλλουν ως δικαιολογία τον περιορισμό της ιδιωτικότητας τους προκειμένου να απενοχοποιήσουν την ιδιωτεία τους. Κάποτε ήταν ελάχιστοι, ή τουλάχιστον κρυβόντουσαν. Από το κίνημα των «αγανακτισμένων» και μετά απελευθερώθηκαν και κυκλοφορούν ολοένα και περισσότεροι ανάμεσά μας.
Ας ελπίσουμε ότι, όταν έρθει το εμβόλιο και αρχίζει σιγά- σιγά να φεύγει ο κορωνοϊός, δεν θα μας βρει η πανδημία των ιδιωτών. Όχι τιποτ’ άλλο, αλλά μ’ αυτούς ούτε εμβόλιο ούτε θεραπεία υπάρχει.
Ο ιός
