Η πλειοψηφία των πολιτών δεν έδειξε να ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με τον «ανένδοτο» (έναν ακόμη) του Αλέξη Τσίπρα κατά της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ούτε να πείθεται από τα περί «κατάλυσης» του πολιτεύματος και της δημοκρατίας στη χώρα. Ο λασποπόλεμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκει ανταπόκριση και το, κατά Ηλιόπουλο, συλλαλητήριο «ορόσημο» δεν μετατράπηκε σε «θρυαλλίδα εξελίξεων» όπως διατυμπάνιζε η Κουμουνδούρου.
Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου
Στο συλλαλητήριο υπήρξε κόσμος, όχι περισσότερος από άλλα συλλαλητήρια και το γεγονός πως επί δύο σχεδόν μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσε να κινητοποιήσει τους πάντες όχι μόνο δεν απέδωσε αλλά αντιθέτως λειτούργησε αποτρεπτικά αφού οι πολίτες δεν επιθυμούν καπελώματα, ούτε να εμφανισθούν ως υποστηρικτές της προσπάθειας μετατροπής της χώρας σε «βούρκο» μέσα από μια σκανδαλολογία, η οποία μόνο κακό κάνει στην χώρα.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να βρεθεί στο πεζοδρόμιο για να σηματοδοτήσει τον νέο του «ανένδοτό» αλλά όπως και την προηγούμενη φορά αρκέστηκε να κινηθεί στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να κάνει δηλώσεις για να καταγγείλει την κυβέρνηση σε μια λογική ανάλογη με αυτή του 2014, όταν υποσχόταν λύσεις σε όλα τα προβλήματα του ελληνικού λαού με «έναν νόμο και ένα άρθρο», οδηγώντας τον στη συνέχεια, ως πρωθυπουργός, στο χείλος του γκρεμού
Στόχος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να καπελώσουν τις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια. Να εμφανισθεί ως επικεφαλής μιας συνολικής αντίδρασης κατά της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη και να συνδυάσει την ανησυχία των πολίτων για την ακρίβεια και τις συνέπειες της με την «νεοαυριανική» γραμμή της Κουμουνδούρου που θυμίζει άλλες εποχές. Και σε αυτό απέτυχε παταγωδώς. Άλλωστε και αυτή τη φορά την… τιμή των συλλαλητηρίων έσωσε το μπλοκ του ΠΑΜΕ που είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις να μαζεύει αρκετό κόσμο, συντεταγμένα και οργανωμένα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε την παραμικρή δυναμική. Ακόμη και η νεολαία του με τα δήθεν χαριτωμένα χάπενινγκ το μόνο που επιβεβαίωσε είναι η αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απευθυνθεί ακόμη και σε αυτούς που υποστηρίζει πως αποτελούν το δυναμικό του κομμάτι. Τα συνθήματα περί εργατιάς από την νεολαία με τον Αλέξη Τσίπρα να εμφανίζεται με μπουφάν γνωστής φίρμας (το οποίο εν συνεχεία κάλυψε με ένα… αγωνιστικό αυτοκόλλητο) μόνο αρνητικά σχόλια προκάλεσε κυρίως για τον παλμό που δεν διέθεταν και την νεολαία που στις πίσω γραμμές θύμιζε τους «ημιπιτσιρικάδες» του Νίκου Βούτση.
Η ουσία είναι πως η «θρυαλλίδα των εξελίξεων» χάθηκε μεταξύ της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει και της αδιαφορίας των πολιτών να συμμετάσχουν σε ένα επικοινωνιακό σόου με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Τσίπρα. Ειδικά τη στιγμή κατά την οποία η Κουμουνδούρου διά του εκπροσώπου της Νάσου Ηλιόπουλου και της dream team του αρχηγού της (Πολάκης, Παππάς, Σπίρτζης και λοιπών) διατράνωνε την αρχή του τέλους της κυβέρνησης της διαφθοράς με αναφορές σε δήθεν καθεστώτα και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.
Το «δεν αρέσουμε πια κύριε πρόεδρε» της Μελίνας Μερκούρη λαμβάνει σάρκα και οστά σε καθημερινή βάση. Επιβεβαιώνεται διαρκώς και όχι απλά μέσα από τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Και μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να εκτιμούν πως μια πολιτική αστάθεια μέσα από την επιχείρηση αποσταθεροποίησης που βρίσκεται σε εξέλιξη θα ωφελήσει το κόμμα μειώνοντας το ποσοστά του Κυριάκου Μητσοτάκη και την αξιοπιστία του, εν τούτοις δύσκολα θα βρει συνοδοιπόρους.
Ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του έχουν δοκιμαστεί και μάλιστα πρόσφατα. Οι μνήμες απο τις αυταπάτες και την εξαπάτηση των πολιτών, τις kolotoumpes και κυρίως την επιδρομή στο εισόδημά τους είναι νωπές, όπως και τα ψέματα για επίλυση των προβλημάτων από τα μνημόνια που σήμερα επανέρχονται αναφορικά με την επίλυση των προβλημάτων από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση.
Ο δέ λασποπόλεμος ναι μεν διχάζει όταν γίνεται με αυτή την οργανωμένη μορφή αλλά περισσότερο δείχνει να αφορά τον στενό κύκλο των οπαδών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ούτως ή άλλως βρίσκονται διαρκώς σε διαδικασία επαναστατικής γυμναστικής ενόψει εκλογών που προαναγγέλλονται εδώ και δύο χρόνια από τον αρχηγό τους.
Ως προς την πτώση της κυβέρνησης και κυρίως ως προς την στόχευση σε μια διαδικασία αποδόμησης του Κυριάκου Μητσοτάκη όταν στο ζύγι μπαίνει η αξιοπιστία των δύο πολιτικών αρχηγών αυτό γέρνει προς μια πλευρά, αυτή που επί 40 μήνες έχει υλοποιήσει πρόγραμμα έχει μειώσει φόρους έχει στηρίξει την κοινωνική συνοχή εν μέσω διαδοχικών παγκοσμίου βεληνεκούς κρίσεων…
