Μια από τις σημαντικές ειδήσεις των ημερών, που πέρασαν στα ψιλά και δεν της άξιζε, είναι η ανακήρυξη από την UNESCO της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, και αυτό να ξέρετε δεν έγινε τυχαία, έγινε έπειτα από αίτημα που κατατέθηκε τον περασμένο Απρίλιο από την ελληνική κυβέρνηση, υποστηριζόμενο από 90 κράτη-μέλη του Οργανισμού.
Η αλήθεια είναι πως μόλις διάβασα την είδηση, απόρησα που έπρεπε να φτάσουμε στο 2025 για να γίνει κάτι που για μένα είναι αυτονόητο, καθώς δεν μπορεί μια από τις σημαντικότερες γλώσσες στον πλανήτη να μην έχει τη θέση της στον τιμητικό χάρτη του Οργανισμού.
Η ελληνική γλώσσα, φορέας ενός από τους σημαντικότερους πολιτισμούς της ανθρωπότητας, αποτελεί πνευματικό θεμέλιο του σύγχρονου κόσμου. Η συμβολή της υπερβαίνει τα γεωγραφικά όρια της Ελλάδας, καθώς χιλιάδες ελληνικές λέξεις και έννοιες έχουν διαχυθεί σε δεκάδες γλώσσες διεθνώς. Όροι όπως δημοκρατία, φιλοσοφία, λογική, αρμονία, γεωμετρία, αστρονομία και πλήθος άλλων συνεχίζουν να εκφράζουν τις θεμελιώδεις έννοιες της ανθρώπινης σκέψης, αποδεικνύοντας πως η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς ένα γλωσσικό σύστημα, αλλά ένας ζωντανός φορέας γνώσης και πολιτισμού. Η παρουσία ελληνικών λέξεων σε περισσότερες από 100 χώρες πιστοποιεί την παγκόσμια ακτινοβολία της.
Η ανακήρυξη αυτή αποτελεί μια συμβολική αναγνώριση της αδιάλειπτης προσφοράς μας στην παγκόσμια εξέλιξη και δεν τιμά μόνο το ιστορικό βάθος της γλώσσας, αλλά και τη διαχρονική της επίδραση στη διαμόρφωση της ανθρώπινης σκέψης. Η ημέρα αυτή λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η ελληνική γλώσσα, με τη μοναδική της ακρίβεια, εκφραστικότητα και φιλοσοφικότητα, εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης και πολιτισμικής συνέχειας.
Η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς κληρονομιά - είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχίζει να τροφοδοτεί τον παγκόσμιο πολιτισμό με φως, νόημα και ιδέες.
