Το κόμμα Τσίπρα αδυνατεί να κατανοήσει τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο εκλογικό σώμα ή δεν θέλει να πιστέψει ότι οι πολίτες τούς έστειλαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Για αυτοκριτική ούτε κουβέντα. Υποκριτικές κορόνες, κάτι δυσνόητες «αναλύσεις», κάτι για τη στρατηγική ήττα της απλής αναλογικής και πάμε παρακάτω.
ΙΟΥΛΙΑ ΣΚΟΥΡΤΗ
Oπως και στην αρχαία τραγωδία, έτσι και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την Yβρη, ακολουθούν η Νέμεσις και η Κάθαρση. Για το τελευταίο, ενδεχομένως, θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο.
Εν αρχή ην η ύβρις, η οποία για πολλά στελέχη της Κουμουνδούρου ήταν και είναι η... κανονικότητα στην πολιτική τους ζωή. Κάποιοι μάλιστα μουστερήδες της Αριστεράς και της συμφοράς την πήγαν σε άλλα επίπεδα: με δολοφονίες χαρακτήρων των πολιτικών αντιπάλων τους, με απειλές κατά δικαστών και δημοσιογράφων και με λούμπεν λεξιλόγιο και ύφος χαμαιτυπείου, έκαναν, δυστυχώς, σχολή.
Ακριβό τίμημα
Αυτή τη σχολή υβριστών την πλήρωσε, με κάποια καθυστέρηση είναι η αλήθεια, όπως έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι όσο δεν το παίρνουν αλλιώς ο Αλ. Τσίπρας και το κόμμα του τόσο θα συνεχίζουν να πληρώνουν βαρύ φόρο. Θεία δίκη λέγεται αυτό. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν μένει ανεξόφλητο. Ειδικά όταν τα πολιτικά σου αμαρτήματα είναι τόσο βαριά, τότε έρχεται ο λαός και με την ψήφο του αποκαθιστά την τάξη και τον πολιτικό πολιτισμό. Το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το μήνυμα της πρώτης κάλπης το βλέπουμε καθημερινά. Δεν το έλαβε. Ισως γιατί αδυνατεί να κατανοήσει τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο εκλογικό σώμα ή γιατί δεν θέλει να πιστέψει ότι οι πολίτες τούς έστειλαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Για αυτοκριτική όμως ούτε κουβέντα. Υποκριτικές κορόνες, κάτι δυσνόητες «αναλύσεις», κάτι για τη στρατηγική ήττα της απλής αναλογικής και πάμε παρακάτω, είπε ο Τσίπρας. Το ορθόν βέβαια στην περίπτωσή του είναι το... πάμε κάτω κι όπου πάει, αν και κατά γενική παραδοχή έχει ξύσει τον πάτο του βαρελιού.
Ωρα κάθαρσης
Περνάμε, τέλος, και στην κάθαρση, η οποία όμως για να έρθει πρέπει να γίνουν τα αυτονόητα. Να υπάρξει, έστω και μετά από 4 χρόνια, γενναία και ειλικρινής αυτοκριτική: από τον επικεφαλής της Κουμουνδούρου, πρωτίστως, και όσους είχαν την ευθύνη για τη στρατηγική (sic) του κόμματος. Για παράδειγμα, θα πρέπει να πουν κάποια στιγμή γιατί, με ποια κριτήρια επέλεξαν να πολιτευτούν με τοξικότητα, fake news και διχαστικό λόγο.
Τέλος, θα πρέπει να αποφασίσουν αν το κόμμα τους θα γίνει, επιτέλους, ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς ή θα επιλέξουν το δρόμο της σκληρής «αριστερής καθαρότητας» με σημαία και ευαγγέλιο τον… πολακισμό.
