Ο Αγις Στίνας γεννήθηκε το 1900 και πέθανε το 1987. Ήταν πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ και υπέρμαχος του ντεφετισμού, της θεωρίας που υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που ένας πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τα δύο μέρη, οι επαναστάτες και των δύο μερών θα πρέπει να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τον εθνικό πόλεμο σε εμφύλιο, συναδελφωμένοι με τους στρατιώτες του «εχθρού» και ανατρέποντας τις αστικές κυβερνήσεις τους. Ο Αγις Στίνας υποστήριζε ότι στην Κατοχή ο ελληνικός λαός «έπρεπε να αγκαλιάσει τους Γερμανούς φαντάρους, γιατί ήσαν προλετάριοι», και να τους πάρει με το μέρος του, ενάντια στον Χίτλερ. Τον θυμήθηκα διαβάζοντας τη συνέντευξη του πρέσβη Αϋφαντή, ο οποίος εξιστορεί ένα ντεσού από μια εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην αίθουσα 151 της Βουλής με διάφορους «ειδικούς», οι οποίοι θα έκαναν μάθημα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος για τις μειονότητες, για τα εθνικά θέματα κ.λπ.
«(…) Κάποια στιγμή σηκώνεται κάποια κυρία Νατάσα Θεοδωροπούλου και λέει: “Το κείμενο που εξετάζουμε έχει σε 14 σημεία τον όρο “εθνικό συμφέρον”. Το 2002 είχαμε πάρει μια απόφαση που απαγόρευε τη χρήση του όρου “εθνικός” σε κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητάω να απαλειφθεί”. Κοιτάζω τη Δούρου, με κοίταζε σαν να μη θέλει να ανακατευτεί. Πήγε για ψηφοφορία, θα πέρναγε (...). “Με συγχωρείτε”, λέω. “Λέμε στην Αριστερά, Εθνική Αντίσταση (…) Ο κόσμος της Αριστεράς στον οποίο απευθυνόμαστε, οι αριστερόστροφοι άνθρωποι, έχουν μια θετική άποψη για τον Γληνό, για τον Ζέβγο, για τον Αρη Βελουχιώτη οι πιο επαναστατικοί. Αυτοί είχαν δίκιο που μίλαγαν για Εθνική Αντίσταση ή ο Αγις Στίνας που μίλαγε για συναδέλφωση με τον Γερμανό στρατιώτη;”. Τι ήθελα να το πω αυτό, πετάγονται 5-6 τύποι από μια συνιστώσα, “ο Στίνας ρε, ο Στίνας!”. Και έγινε επεισόδιο, διαλύθηκε η Επιτροπή. Και με φωνάζει μετά από λίγες ημέρες ο πρόεδρος και του εξηγώ: “Τους είπα, εμείς με ποιον είμαστε; Με τον Γληνό που έγραψε το “Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ”; Με τον Βελουχιώτη που έκανε αντάρτικο; Είμαστε με τον Στίνα;”. Μου λέει “ποιος είναι ο Στίνας;”. Του λέω ότι έγραψε για συναδέλφωση με τον Γερμανό στρατιώτη. “Είναι αυτός εδώ στον ΣΥΡΙΖΑ;”, μου λέει. Ο άνθρωπος ήταν ειλικρινής, πίστευε ότι ο Στίνας είναι κάποιο στέλεχος».
Οι αποκαλύψεις συνεχίζονται
«Πήρε ο Τούρκος πρέσβης τον Νίκο Παππά τηλέφωνο, του είπε “δεν πρόκειται να δείτε ψήφο” και μέσα σε μία ώρα, άντε δύο, την αποσύρανε. Εξήγησα δέκα χιλιάδες φορές στον πρόεδρο ότι “για όνομα του Θεού, δεν είναι δημιούργημα του υπουργείου Εξωτερικών, αν ήταν θα σ’ το έλεγα” και η απάντηση ήταν “για γενικότερους λόγους πρέπει να το κάνουμε”. Οι “γενικότεροι λόγοι” ήταν οι ψήφοι που εξασφάλιζε το προξενείο». Με αυτά τα λιτά λόγια που δεν σηκώνουν παρερμηνεία, ο τέως διπλωματικός σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα, Γιώργος Αϋφαντής, αποκαλύπτει στο «Πρώτο Θέμα» το πώς και το γιατί απεσύρθη η υποψηφιότητα της Ρομά Σουλεϊμάν Σαμπιχά από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ το 2014. Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας ότι «υπήρχε επικοινωνία μεταξύ πρεσβείας και ΣΥΡΙΖΑ. Η επιρροή της τουρκικής πρεσβείας στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταλυτική, υπήρχαν συγκεκριμένοι άνθρωποι από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν ψυχή τε και σώματι κοντά στις τουρκικές θέσεις».
Περί του όρου «γυναικοκτονία»
Με on camera δήλωση, το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Εφη Αχτσιόγλου απαιτεί την άμεση νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία» διότι οι ανθρωποκτονίες σε βάρος γυναικών έχουν «έμφυλα και όχι φυλετικά χαρακτηριστικά», όπως δήλωσε κατά λεέξη. Δεν ξέρω τι μεσολάβησε από τον Φεβρουάριο του 2019, αλλά τότε η αρμόδια γενική γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επί κυβέρνησης Τσίπρα, Μαρία Γιαννακάκη, δήλωνε στο vice.com ότι «γενικά, στη διεθνή βιβλιογραφία αμφισβητείται έντονα η αναγκαιότητα διαχωρισμού της ανθρωποκτονίας γυναικών έναντι της ανθρωποκτονίας εν γένει. Στην ελληνική νομοθεσία, ο νόμος για την ενδοοικογενειακή βία αναγνωρίζει την ανθρωποκτονία εκ προθέσεως (άρθρο 299 ΠΚ) και τη θανατηφόρα σωματική βλάβη (άρθρο 311 ΠΚ) ως πράξεις ενδοοικογενειακής βίας (άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 3500/2006). Εντούτοις, πρέπει να σημειωθεί ότι η ανθρωποκτονία εκ προθέσεως τιμωρείται με τη βαρύτερη δυνατή ποινή, δηλαδή τα ισόβια, οπότε δεν νοείται στην περίπτωση αυτή επιβαρυντική περίσταση, γι’ αυτό και δεν υπήρξε κάποια ειδικότερη ρύθμιση».
Οι τσόντες του Κουτσούμπα
Η διαφαινόμενη είσοδος της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή έχει αρχίσει και δημιουργεί μια κάποια «ανησυχία» στη λοιπή κοινοβουλευτική Αριστερά, η οποία προβαίνει σε μάλλον άκομψες δηλώσεις για τη συγκρότηση και σύνθεση του Κοινοβουλίου που θα προκύψει μετά τις εκλογές της Κυριακής. Ετσι, μετά τον Αλέξη Τσίπρα που χαρακτήρισε «γραφική και απαξιωμένη» μια Βουλή με πολλά μικρά κόμματα, στην ίδια γραμμή συντάχθηκε και ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος δήλωσε από την Πάτρα ότι «θα χρειαστεί να μη σκορπίσει η ψήφος σε κόμματα που το λέμε καθαρά: αποτελούν αντιδραστικά, προσωποπαγή μορφώματα και πάντα χρήσιμες πολιτικές τσόντες του συστήματος».
Επιχείρηση... αναδίπλωσης
Πάντως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αφού ενημερώθηκε αρμοδίως ότι ο ίδιος υπήρξε πρωθυπουργός σε οκτακομματική Βουλή, τη Δευτέρα το απόγευμα, δίνοντας συνέντευξη στον Νίκο Ευαγγελάτο, επιχείρησε να το μαζέψει, λέγοντας ότι ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα με τα μικρά κόμματα, αλλά με το σχεδιασμό της Νέας Δημοκρατίας, η οποία δεν θέλει απλά να κερδίσει, «αλλά να είναι ασύδοτοι, ανεξέλεγκτοι, χωρίς αντίπαλο, χωρίς κάποιον να μπορεί να τους κοιτάει στα μάτια και να τους αποτρέπει από μια ασύδοτη διακυβέρνηση. Είναι κρίσιμο ζήτημα αυτό. Και ο σχεδιασμός τους είναι και μια Βουλή επτακομματική, οκτακομματική. Πώς το έλεγαν παλιά, “διαίρει και βασίλευε”».
