Είναι αλήθεια πως όλοι έχουμε κάνει βήματα προς μια πιο οικολογική διαχείριση της καθημερινότητάς μας. Οι έννοιες της ανακύκλωσης, της κομποστοποίησης, της χρήσης λαμπτήρων οικονομίας και πολλές ακόμη είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη χιλιάδων νοικοκυριών.
Ακούμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα νέα για το περιβάλλον, αντιδρούμε με μεγαλύτερη ευαισθησία στις προσκλήσεις οικολογικού περιεχομένου, επιβραβεύουμε δράσεις και πρωτοβουλίες με οικολογικό περιεχόμενο. Φαίνεται ωστόσο πως ο χρόνος που χάθηκε στο μεγάλο διάστημα αδράνειας στα θέματα βιώσιμης ανάπτυξης δεν αρκεί για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με ατομικές πρωτοβουλίες μικρής κλίμακας. Χρειάζεται δράση σε μεγάλη κλίμακα, χρειάζεται μετάβαση του μοντέλου ανάπτυξης σε αυτό που αποκαλούμε κυκλική οικονομία.
Η ελληνική οικονομία, όπως και τα μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας είναι γραμμική. Αυτό σημαίνει πως οι εταιρίες εξάγουν πόρους από το περιβάλλον και τους μετατρέπουν σε προϊόντα κατανάλωσης με τελική κατάληξη τα σκουπίδια κάποιας χωματερής. Έτσι οι πόροι που αντλήθηκαν, δημιουργούν ένα έλλειμμα που διαρκώς αυξάνεται, εξαντλεί τους φυσικούς πόρους της δικής μας γης και οδηγεί σε ένα αδιέξοδο. Σε αντίθεση με την γραμμική, η κυκλική οικονομία, λειτουργεί με την επαναχρησιμοποίηση όλων των αποβλήτων. Πρόκειται ουσιαστικά για μια προσέγγιση που λειτουργεί μιμούμενη τους μηχανισμούς της φύσης, δηλαδή την επεξεργασία των συστατικών που μπορούν μετά τη χρήση τους να επιστρέψουν στον κύκλο της ζωής.
Προφανώς η κυκλική οικονομία είναι μια έννοια πολύ καινούργια για την Ελλάδα. Γιατί προϋποθέτει αλλαγή όλου του παραγωγικού μοντέλου. Χρειάζεται νέο σχεδιασμό των προϊόντων ώστε να μπορούν άλλα μέρη τους να αποσυναρμολογηθούν, άλλα να κομποστοποιηθούν και άλλα να επαναχρησιμοποιηθούν. Αυτό απαιτεί διαφορετική οργάνωση, νέα υλικά, αλλά και επένδυση σε πολιτικές εξάλειψης των αποβλήτων. Και συνεπάγεται ένα υψηλό κόστος για τις επιχειρήσεις που θα πρέπει να το βρουν ή να το μοιραστούν με ειδική χρηματοδότηση από εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα.
Η κυκλική οικονομία απαιτεί χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Φωτοβολταϊκά, αιολική ενέργεια, γεωθερμία. Σε μια χώρα που έχει αυτόν τον φυσικό πλούτο είναι πραγματικά απογοητευτικό να είναι ενεργειακά εξαρτημένη από το πετρέλαιο και τον άνθρακα. Παρά τα πολλά έργα που έγιναν, η αγορά της καθαρής ενέργειας κακοποιήθηκε από την κρατική αδιαφορία και την προχειρότητα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις χιλιάδες μονάδες μικρών και μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων που επένδυσαν με τιμή κιλοβατώρας στα 55 λεπτά και την είδαν να πηγαίνει σε μια νύχτα στα 11, αποδεικνύοντας πως το κράτος θέλει πολύ δουλειά για να γίνει αξιόπιστος εταίρος στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Παρόλα αυτά, μια νέα εθνική πολιτική για την βιώσιμη ανάπτυξη, μπορεί ακόμη και να υπερβεί τους οικολογικούς στόχους της μείωσης των ρύπων και να παρουσιάσει θεαματικά αποτελέσματα. Και είμαι πραγματική περήφανη πως η πολιτική της κυκλικής οικονομίας είναι μέρος της περιβαλλοντικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας.
Η κυκλική οικονομία προσφέρει μια νέα επιχειρηματική καινοτομία. Γιατί πολύ απλά η επένδυση σε κάτι που αναγεννιέται είναι μια κυκλική επένδυση χωρίς τέλος. Πρόσφατη έρευνα έδειξε πως η κυκλική οικονομία στην ΕΕ μπορεί να εξοικονομήσει έως και το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ σε δαπάνες υλικών. Και αυτό είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Η επανάσταση έχει ήδη αρχίσει. Η γαλλική Renault έχει σχεδιάσει ένα από τα αυτοκίνητά της, το Eco2, με τρόπο που να μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί το 95% της μάζας του. Ανάλογες πολιτικές έχουν ξεκινήσει σε βιομηχανικά προϊόντα σε όλον τον κόσμο. Είναι ώρα να ξεκινήσουμε αυτή τη μεγάλη συζήτηση και στην Ελλάδα. Με ευθύνη και πρωτοβουλία ενός κράτους που θα στηρίξει αυτή τη μεγάλη προσπάθεια.
Έλενα Ράπτη
Υποψήφια Βουλευτής Α ‘ Θεσσαλονίκης
Νέα Δημοκρατία
