Έφυγε από τη ζωή στα 57 του χρόνια, ο σπουδαίος ηθοποιός, Δημήτρης Ήμελλος, βυθίζοντας τον καλλιτεχνικό κόσμο στη θλίψη. Ο ηθοποιός κατέληξε σήμερα το απόγευμα ύστερα από μακρά νοσηλεία, δίνοντας μεγάλη μάχη με τον καρκίνο. Από τους πιο ταλαντούχους και πολυδιάστατους καλλιτέχνες της ελληνικής θεατρικής σκηνής, υπηρέτησε την τέχνη του με επιμονή, προσήλωση και συνέπεια σε όλη την αξιοσημείωτη πορεία του.
Γεννημένος στις 12 Ιουνίου του 1967 στην Κυψέλη της Αθήνας, ο Δημήτρης Ήμελλος καταγόταν από τη Νάξο, από τα χωριά Φιλώτι και Απείρανθο. Μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια με τέσσερα παιδιά και είχε έναν γιο, τον οποίο πάντα περιέγραφε ως το μεγαλύτερο δώρο της ζωής του.
Αν και ξεκίνησε σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, σύντομα ακολούθησε το πάθος του για την υποκριτική. Φοίτησε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη. Η καλλιτεχνική του αναζήτηση τον οδήγησε στη Μόσχα, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης.
Η καριέρα του στο θέατρο περιλάμβανε συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες και συμμετοχές σε παραστάσεις όπως: «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Μήδεια», «Πέρσες», «Ερωτόκριτος», και «Ταρτούφος». Από το 2001 έως το 2007, υπήρξε μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού, ενώ υπήρξε κομμάτι της σημαντικής ιστορίας του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων, στο πλευρό του Λευτέρη Βογιατζή.
Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν το 2001 για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Εμφανίστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου 12 φορές, με πιο πρόσφατη εκείνη του καλοκαιριού του 2022, στον «Αίαντα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Αργύρη Ξάφη για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου.
Η τελευταία του θεατρική εμφάνιση σημειώθηκε πέρυσι στο Θέατρο Πορεία, στον ρόλο του επιθεωρητή Πορφύρη Πετρόβιτς στο έργο του Ντοστογιέφσκι «Έγκλημα και τιμωρία» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου. Η τρέχουσα σεζόν θα τον έβρισκε στη συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Εθνικού Θεάτρου, «Ματαρόα στον ορίζοντα», σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή, από την οποία και αποχώρησε λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.
Ο Δημήτρης Ήμελλος άφησε το στίγμα του και στην τηλεόραση, με σημαντικές εμφανίσεις στις σειρές «Το 10», «Καρυωτάκης», «Άγιος Παΐσιος» και πολλές άλλες. Η συμμετοχή του στη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία «Σασμός» στον Alpha τον έκανε, έστω και καθυστερημένα, δημοφιλή στο ευρύ κοινό.
Στον κινηματογράφο, ξεχώρισε για τις ερμηνείες του σε ταινίες όπως: Αλιόσα του Θανάση Σκρούμπελου (1999), Beautiful people του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2001), Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα της Στέλλας Θεοδωράκη (2002), Delivery του Ν. Παναγιωτόπουλου (2004), Γλυκιά μνήμη του Κυριάκου Κατζουράκη (2005), Bank Bang του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2008), Απ' τα κόκκαλα βγαλμένα του Σωτήρη Γκορίτσα (2011), Χρόνια Πολλά του Χρήστου Γεωργίου (2017), Η δουλειά της του Νίκου Labot (2018), Ράφτης της Σόνια Λίζα Κέντετμαν (2020).
Δήλωση της υπουργού Πολιτισμού για την απώλεια του Δημήτρη Ήμελλου
Πληροφορούμενη την απώλεια του Δημήτρη Ήμελλου, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα την εντελώς πρόωρη απώλεια του Δημήτρη Ήμελλου. Ο Δημήτρης Ήμελλος υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχος και καταξιωμένους ηθοποιούς της γενιάς του. Αξιοποίησε στο έπακρο τη στιβαρή θεατρική του σκευή, για να μας χαρίσει μοναδικές ερμηνείες σε κάθε ρόλο που ερμήνευσε. Μάρτυρας αδιάψευστος του ταλέντου του, αλλά και της επίπονης τριβής στους ρόλους με τους οποίους αναμετρήθηκε, η προέλευσή τους από ένα ευρύτατο φάσμα, από την κλασική γραμματεία έως το σύγχρονο ρεπερτόριο. Αλλά και τα επιλεκτικά περάσματά του από τον κινηματογράφο και τη μεγάλη οθόνη, καθώς και η συνεργασία του με τις μεγαλύτερες σκηνές και σκηνοθέτες μας. Το ταλέντο του έλαμψε από νωρίς, καθώς είχε την, απόλυτα δίκαιη, τιμή να είναι ο πρώτος βραβευθείς με το επίζηλο «Βραβείο Χορν». Το μέγεθος της απώλειάς του επιτείνεται, δυστυχώς, ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι έφυγε στη δημιουργικότερη και ωριμότερη ηλικία και στο απόγειο της πορείας του στη σκηνή. Η απώλειά του στερεί την Τέχνη από έναν αφοσιωμένο υπηρέτη της, που είχε ακόμη να δώσει πολλά. Στην οικογένειά του, τους συναδέλφους του και τους πολλούς φίλους του, απευθύνω ειλικρινέστατα συλλυπητήρια».
