Το ντόμινο των συνεπειών από την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων και τις επιπτώσεις από μία ενδεχόμενη ήττα της Φον ντερ Λάιεν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενόψει ευρωεκλογών, εξετάζει ο Economist.
Ειδικότερα, με την κλεψύδρα να αδειάζει μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες για τις ευρωεκλογές, μία από τις πιο κρίσιμες αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών, τα βλέμματα είναι στραμμένα στις ισορροπίες που θα διαμορφωθούν εντός του ευρωπαϊκού πολιτικού οργάνου αλλά και στην απειλητική άνοδο της ακροδεξιάς. Η ενίσχυση των δυνάμεων του συγκεκριμένου πολιτικού τόξου θα λειτουργήσει ως απειλή για την πολιτική σταθερότητα της Ευρώπης, με το αδιέξοδο να είναι ορατό στις Βρυξέλλες, προειδοποιεί ο Economist.
To βρετανικό μέσο κάνει μια σύντομη αναδρομή στις σοβαρές κρίσεις που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση, αναφέροντας ότι οκτώ μήνες μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019, η Ένωση έχασε ένα μέλος για πρώτη φορά, όταν η Βρετανία αποχώρησε. Εβδομάδες αργότερα η ΕΕ είχε να αντιμετωπίσει τη σαρωτική επέλαση της πανδημίας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Στη συνέχεια η Γηραιά Ήπειρος κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία, την ενεργειακή κρίση, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, κάτι που ανέβασε τα ποσοστά των ακροδεξιών δυνάμεων.
Το δημοσίευμα, στη συνέχεια, αναφέρεται με μελανές προβλέψεις στις ημέρες που ακολουθούν.
Το Brexit να μεν αντιμετωπίστηκε, υπογραμμίζει, οι τιμές ενέργειας είναι χαμηλότερες και η πανδημία αποτελεί πλέον θολή ανάμνηση. Ωστόσο, ο πόλεμος στην Ουκρανία διαρκεί και η σκληρή δεξιά της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία ή του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Ακόμη χειρότερα, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πιθανόν να φέρει μια περίοδο πολιτικής αστάθειας.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι 27 εθνικοί ηγέτες της και τα κεντρικά θεσμικά όργανα της ΕΕ θα περάσουν μήνες κατά τους οποίους θα αναλωθούν σε εσωτερικές πολιτικές διεργασίες.
Παράγοντας Τραμπ
Στο χειρότερο σενάριο, οι διαφωνίες σχετικά με τη μελλοντική πορεία της ΕΕ θα μπορούσαν να διαρκέσουν και μετά το τέλος του 2024, αφήνοντας ένα πολιτικό κενό, ακόμη και λίγο πριν από μία πιθανή ανάληψη ηγεσίας των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Ο φόβος για το μέλλον της Φον ντερ Λάιεν και την Ουκρανία
Αυτό που συμβαίνει στις Βρυξέλλες έχει σημασία τονίζει ο Economist: στο όργανο αυτό γίνονται οι ζυμώσεις και λαμβάνονται οι αποφάσεις για τη βιομηχανική πολιτική, την άμυνα, το περιβάλλον και πολλά άλλα.
Αν η Ένωση δεν έχει σαφή ηγεσία, όχι μόνο τα 450 εκατομμύρια των πολιτών της θα επηρεαστούν αλλά το ντόμινο των συνεπειών θα φανεί και εκτός πλαισίου της ΕΕ.
Η Ουκρανία εξακολουθεί να εξαρτάται από τους Ευρωπαίους συμμάχους της για χρήματα και όπλα, ενώ, όποιος κι αν κερδίσει τον Λευκό Οίκο τον Νοέμβριο, η Ευρώπη είναι πλέον το μοναδικό διεθνές μπλοκ που εξακολουθεί να υποστηρίζει τους κανόνες ελεύθερου εμπορίου.
Εάν η ΕΕ εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες της για μείωση του άνθρακα, όπως απαιτούν οι λαϊκιστές της Ευρώπης, θα σταλεί ένα αρνητικό μήνυμα στον υπόλοιπο κόσμο, τονίζει o Economist.
Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι η συμμετοχή στις ευρωεκλογές θα είναι αισθητά χαμηλότερη από άλλες χρονιές, σε μία αναμέτρηση όμως με δύο σοβαρές πολιτικές συνέπειες.
Στη μία από αυτές θα κριθεί το μέλλον της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και η άλλη θα αφορά στον καταποντισμό των εθνικών πολιτικών αρχηγών λόγω του παραγκωνισμού τους από ακροδεξιές δυνάμεις.
Στο επίκεντρο η δεύτερη θητεία της Φον ντερ Λάιεν
Νευραλγικής σημασίας, γράφει το βρετανικό μέσο, ο ρόλος της Φον ντερ Λάιεν καθώς έχει εξασφαλίσει σταθερή υποστήριξή της στην Ουκρανία, προωθεί μέτρα για μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050, όμως για να κερδίσει μια δεύτερη θητεία, θα πρέπει να λάβει έγκριση από την πλειοψηφία των νέων ευρωβουλευτών.
Όταν ειδικότερα εξασφάλισε η Φον ντερ Λάιεν την πρώτη της θητεία πριν από πέντε χρόνια, αρκούσε ένας συνασπισμός Φιλελευθέρων, Σοσιαλιστών και του δικού της ΕΛΚ. Ωστόσο λόγω της ανόδου των λαϊκιστών έχουν διαμορφωθεί δύο ομάδες, η Ταυτότητα και Δημοκρατία (ΙD) και οι πιο μετριοπαθείς Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR).
Η σκληρή δεξιά, που κάποτε αποτελούσε δύναμη της αντιπολίτευσης, περιλαμβάνει τώρα εθνικούς ηγέτες όπως η Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία. Σε σημαντικές οικονομίες, όπως η Γαλλία και ίσως η Γερμανία, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα λαϊκιστικά κόμματα θα έρθουν πρώτα ή δεύτερα στις ευρωεκλογές.
Οι 400 περίπου έδρες που αναμένεται να κερδίσει η τριάδα των κομμάτων (ΕΛΚ, Σισιαλιστές, Φιλελεύθεροι) μπορεί να μην είναι αρκετές για να εξασφαλίσουν τις 361 ψήφους που χρειάζεται η Φον ντερ Λάιεν για την πλειοψηφία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ψηφοφορία, η οποία θα μπορούσε να γίνει είτε τον Ιούλιο είτε τον Σεπτέμβριο, είναι μυστική και οι βουλευτές έχουν εγκαταλείψει την «κομματική γραμμή» σε προηγούμενες ανάλογες ψηφοφορίες.
Καθώς η Ευρώπη μετατοπίζεται προς τα δεξιά, ένας συνασπισμός με τη συμμετοχή πιο αριστερών κομμάτων (όπως οι Πράσινοι) φαίνεται απίθανος, σύμφωνα με το βρετανικό μέσο.
Το πολιτικό τοπίο την επομένη των εκλογών
Η ακυβερνησία στις Βρυξέλλες θα επιδεινωνόταν από την ακυβερνησία σε πολλά κράτη-μέλη της Ένωσης.
Στη Γαλλία, το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν μπορεί να βγει δεύτερο, πίσω από την «Εθνική Συσπείρωση» της Λεπέν, ή ακόμη και να πέσει στην τρίτη θέση. Συνεπώς, μια προσωπικότητα υποστήριξης του οράματος της ενωμένης Ευρώπης, ο Μακρόν, θα αποδυναμωθεί.
Το ίδιο θα συμβεί και στη Γερμανία. Το AFD θα μπορούσε να ξεπεράσει τους Σοσιαλδημοκράτες του Όλαφ Σολτς.
Ο φόβος που ανακύπτει είναι η δυσκολία συναίνεσης, στο μέλλον, ανάμεσα στους πολιτικούς του Βερολίνου και των Παρισίων.
Αυτήν τη στιγμή, με αυτές τις πολιτικές ισορροπίες, Μακρόν και Σολτς προβάλλουν την ευρωπαϊκή ενότητα.
Αν και η γαλλογερμανική σχέση έχει περάσει τελευταία από δοκιμασίες, οι δύο ηγέτες προσπαθούν για να βρεθεί κοινό έδαφος με σκοπό της ευρωπαϊκή σύμπνοια.
