Το μονόπρακτο που πάνε να ανεβάσουν διάφορα ακραία πολιτικά μορφώματα (σ.σ.: κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτό γίνεται με τη σκηνοθεσία ισχυρών κέντρων της διαπλοκής) με τίτλο «Πας μη αντισυστημικός, βάρβαρος» δεν πρέπει, για να το πούμε όσο πιο λαϊκά γίνεται, να κόψει εισιτήρια. Γιατί:
Βάρβαροι είναι όσοι θέλουν, πάνω στην τραγωδία των Τεμπών, να χτίσουν πολιτικές καριέρες.
Βάρβαροι είναι όσοι ρίχνουν νερό στον μύλο των λεγόμενων αντισυστημικών δυνάμεων, που το μόνο που επιδιώκουν είναι η πολιτική αποσταθεροποίηση για αλλότριους σκοπούς.
Βάρβαροι είναι όσοι για λίγα νουμεράκια τηλεθέασης δεν ορρωδούν προ ουδενός, προβάλλοντας υπέρμετρα όλες τις θεωρίες συνωμοσίας και απύθμενης βλακείας που κυκλοφορούν στην ελληνική επικράτεια.
Βάρβαροι είναι οι τηλε-πωλητές του πόνου των ανθρώπων.
Βάρβαροι είναι, τέλος, οι αρουραίοι του διαδικτύου που έχουν αναγάγει την αμορφωσιά τους και την αλητεία τους σε «επιστήμη».
Σεβασμός
Η εργαλειοποίηση του πόνου ανθρώπων που έχουν χάσει τα παιδιά τους και τους συγγενείς τους είναι απεχθής και αποκρουστική. Απ’ όπου κι αν προέρχεται η εργαλειοποίηση – κόμματα, δημοσιογράφους και κανάλια. Οι εθνικές τραγωδίες δεν προσφέρονται για να χτίσουν πολιτικές καριέρες οι «αντισυστημικοί».
Ωστόσο, δεν μπορεί κόμματα που έχουν κυβερνήσει να συμπεριφέρονται σαν τους «επιστολογράφους του Ιησού» και να λένε πολιτικές μπούρδες περί «απονομιμοποιημένης κυβέρνησης». Αλήθεια, έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και δεν το μάθαμε;
Δεν μπορεί κόμματα με πέντε-έξι βουλευτές να μιλάνε «εξ ονόματος της κοινωνίας». Αν είναι έτσι, ας καταργήσουμε τις εκλογές.
Δεν μπορεί κόμματα-συνονθυλεύματα, επειδή φωνασκούν και επιδίδονται σε πολιτικές γελοιότητες, να εμφανίζονται ως κήνσορες της αλήθειας. Τη γραφικότητα πολλοί αγάπησαν, τους γραφικούς ουδείς.
Δεν μπορεί ακραίες και έξαλλες πολιτικές φωνές να χυδαιολογούν κατά των θεσμών και να... μοιράζουν κάθε μέρα σαν στρατοδίκες «καταδίκες και ποινές» σε πολιτικούς και δικαστικούς λειτουργούς. Πόθεν πήραν αυτό το δικαίωμα των «αυτόκλητων δικαστών και τιμωρών»; Το καταλαβαίνουμε ότι ονειρεύονται λαϊκά δικαστήρια στην πλατεία Συντάγματος, αλλά αυτές οι εποχές ανήκουν στο όχι και τόσο μακρινό αλλά σίγουρα σκοτεινό παρελθόν του 2012-2015.
Το αυγό του φιδιού και το ΠΑΣΟΚ
Ο άκρατος λαϊκισμός, όπως είναι γνωστό, τρέφει το αυγό του φιδιού. Τρέφει το φίδι του αντισυστημικού και το φίδι της Ακροδεξιάς. Και καλά, τρόπος του λέγειν, να το κάνουν αυτό κόμματα που στο DNA τους συνυπάρχουν αρμονικά η εχθροπάθεια και το μίσος για τους θεσμούς και τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Κόμματα, όμως, όπως το ΠΑΣΟΚ τι δουλειά έχουν να συμπλέουν με φωνές του περιθωρίου και πολιτικούς κοκωβιούς; Και μιλάμε ειδικά για το ΠΑΣΟΚ που έχει περάσει, μαζί με την κεντροδεξιά παράταξη, τα πάνδεινα από τα πολιτικά άκρα.
Είναι δυνατόν στο ΠΑΣΟΚ να έχουν ξεχάσει ποιοι τους έλεγαν «γερμανοτσολιάδες», «Τσολάκογλου», ή όταν ψεκασμένοι-αγανακτισμένοι κυνηγούσαν μέσα στο Ζάππειο βουλευτές του για να τους λιντσάρουν;
Δεν απασχολεί άραγε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι προβεβλημένα στελέχη του κόμματος υιοθετούν, όταν μιλούν για την τραγωδία των Τεμπών, τα «επιχειρήματα» γνωστών ψεκασμένων πολιτικών της ήσσονος αντιπολίτευσης που με τον ακατάσχετο και αφόρητο λαϊκισμό που τους διακρίνει ψάχνουν να κάνουν «καριέρα» με το «ξυλόλιο», τα «μπαζώματα» και την περιβόητη «συγκάλυψη»;
Δεν ανησυχεί, ούτε προβληματίζεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όταν ακούει βουλευτές του να συντάσσονται, εμμέσως πλην σαφώς, με τους αντισυστημικούς που καλλιεργούν την παρανοϊκή θεωρία ότι ο πρωθυπουργός δήθεν «θέλει να προστατεύσει έναν λαθρέμπορο καυσίμων»;
Δεν τον ανησυχεί ότι βουλευτές του έλεγαν ότι κάποιοι, υπονοώντας κυβερνητικά στελέχη, έκρυβαν τα βίντεο από την εμπορευματική αμαξοστοιχία γιατί «ήθελαν να συγκαλύψουν» (σ.σ.: ποιον και γιατί) και τώρα που αποκαλύφθηκαν τα βίντεο, ψελλίζουν: «Ναι, αλλά άργησαν».
Εν κατακλείδι: δεν γνωρίζουμε ποια ανάγκη οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στους δρόμους του λαϊκισμού και της τυφλής αντιπολίτευσης. Πάντως, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι όχι μόνο δεν προσπορίζεται πολιτικά οφέλη, όπως ενδεχομένως ήλπιζε, με την «αντιπολιτευτική μονοκαλλιέργεια» που ακολουθεί, αλλά τουναντίον υποχωρεί με γοργά βήματα. Και τα χειρότερα μάλλον έπονται, αν συνεχίσει έτσι το θεσμικό, κατά δήλωση Ανδρουλάκη, ΠΑΣΟΚ. Δεν θα αργήσει η μέρα που θα δίνει μάχη για τη δεύτερη θέση με το κόμμα του «επιστολογράφου του Ιησού» και την Πλεύση της Κωνσταντοπούλου.
Υγ.: Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η συμπεριφορά του Νίκου Ανδρουλάκη στη χθεσινή διαδικασία για εκλογή ΠτΔ: έφυγε από την Ολομέλεια και δεν κάθισε να ακούσει ούτε το αποτέλεσμα κι ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει και αυτό δικό του υποψήφιο. Και μάλιστα έφυγε ενώ έμειναν οι βουλευτές του.
