ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές… δημοκρατικές δυνάμεις, έπειτα από χρόνια, αποφάσισαν να βρεθούν και πάλι στην ίδια πλευρά της ιστορίας. Σωστό ή λάθος, θα φανεί. Θεωρητικά, συμφωνούν στο να ρίξουν τον Μητσοτάκη.
Η αλήθεια είναι όμως ότι προχωρούν σε συμφωνία με πήλινα πόδια, εν όψει Τσίπρα και ίσως και Καρυστιανού.Ανδρουλάκης και Φάμελλος γνωρίζουν ότι εάν οι δύο παραπάνω κάνουν κίνηση θα τους φάει το μαύρο σκοτάδι και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία δείχνουν ότι τα «βρίσκουν» πρόσκαιρα με το επιχείρημα ότι πρέπει να εκφράσουν το αίτημα της κοινωνίας για δικαιοσύνη.
Μάλιστα, ισχυρίζονται ότι πρέπει να πάμε σε εκλογές διότι υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ Βουλής και κοινωνίας. Θα προσπεράσω το ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν τάσσονται όλοι υπέρ της προσφυγής στις κάλπες και θα ρωτήσω αν η δυσαρμονία είναι μεταξύ λαού και κυβέρνησης ή μεταξύ λαού και ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών; Εάν δούμε τα εκλογικά αποτελέσματα και τις δημοσκοπήσεις περισσότεροι αμφισβητούν τους Ανδρουλάκη-Φάμελλο-Χαρίτση, από όσους αμφισβητούν τον Μητσοτάκη.
Και πραγματικά είναι να απορεί κάποιος που η αντιπολίτευση «μεταφράζει» τις συγκεντρώσεις ως ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτήν. Εάν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι ο κόσμος τούς στηρίζει, ας κάνουν μια συγκέντρωση και να δούμε πόσους θα μαζέψουν. Για να καταλάβουμε τελικά εάν το αίτημα των πολιτών ήταν για δικαιοσύνη ή για να γίνει πρωθυπουργός ο Ανδρουλάκης ή ο Φάμελλος.
Η οργή για τα Τέμπη δεν αρκεί για να τους φέρει στην εξουσία όπως το 2015. Χρειάζονται πολύ περισσότερα για να πείσουν την κοινωνία ότι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα από τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη. Αυτό δεν σημαίνει ότι για την κυβέρνηση τα πράγματα είναι εύκολα. Οι πολιτικές δεξαμενές της λιγοστεύουν και μια συνηθισμένη επανεκκίνηση δεν είναι πλέον αρκετή.
Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούν να επαναλάβουν το «πείραμα» ενός ανασχηματισμού με μια από τα ίδια και να περιμένουν άλλα αποτελέσματα…
