Αμέσως μετά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων συναντήσαμε τον Δημήτρη Μαρκόπουλο, ο οποίος –όπως πάντα– μίλησε για όλα, κυρίως για τα πιο ακανθώδη της θυελλώδους συνεδρίασης. «Ως μεγάλη δημοκρατική και ταυτόχρονα κυβερνητική παράταξη, οφείλουμε να ισορροπούμε πάντοτε, με γνώμονα το συμφέρον του τόπου», λέει ο «γαλάζιος» βουλευτής Β΄ Πειραιά για τα του οίκου της Νέας Δημοκρατίας και στην ερώτησή μας περί αντιπολίτευσης απαντά πως «ό,τι σπέρνεις θερίζεις»...
Σας προβληματίζει η κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον Αντώνη Σαμαρά;
Αντιλαμβάνομαι τη δημοσιογραφική «απόχρωση» που προσδίδετε σε ένα πολιτικό ζήτημα. Προσωπικά δεν θα ήθελα να χαρακτηρίσω τις σχέσεις δύο πρωθυπουργών (ενός νυν κι ενός τέως) ως «κόντρα». Ξέρετε, στις μεγάλες παρατάξεις υπάρχουν και ρεύματα που συναντιούνται. Οι πλειοψηφίες κτίζονται με συνθέσεις. Δεν είναι όμως στις προθέσεις μου –και δεν θα το πράξω– να προχωρήσω σε ερμηνείες του τι λένε ή τι εννοούν δύο τόσο μεγάλα πολιτικά μεγέθη, που ηγούνται και ηγήθηκαν της παράταξής μας. Ως μεγάλη δημοκρατική και ταυτόχρονα κυβερνητική παράταξη, οφείλουμε να ισορροπούμε πάντοτε, με γνώμονα το συμφέρον του τόπου. Οφείλουμε να κινούμαστε ενωτικά. Θα παραδεχθώ πως πολιτική κινητικότητα έχει προκύψει μετά από μια σειρά εκατέρωθεν παρεμβάσεων. Αλλο όμως κινητικότητα και συζήτηση κι άλλο ρήξη και κρίση. Αυτήν τη στιγμή δεν βλέπω σκηνικό ρήξης. Απόψεις ακούγονται, ζύμωση υπάρχει, θέσεις προκύπτουν, ακόμη και διαφορετικές προσεγγίσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν υπάρχει αυτήν τη δεδομένη στιγμή ρήξη.
Πώς κρίνετε τη στάση του Αντώνη Σαμαρά στην παρούσα χρονική συγκυρία;
Ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζει τις πάγιες πατριωτικές θέσεις του, υπενθυμίζοντας πράγματα τα οποία για χρόνια υποστηρίζει. Και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου υπάρχουν, να γνωρίζετε, πιο σκληρές ή πιο ήπιες γραμμές ως προς τη διαπραγμάτευση. Αλλα υποστηρίζει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και άλλα ο γενικός διευθυντής του υπουργείου και πρώην πρέσβης της Αγκυρας στην Αθήνα. Οταν ξεκινάει μια τέτοια διαδικασία, είναι λογικό να ακούγονται διάφορες προσεγγίσεις και στη χώρα μας. Θεωρώ πάντως αυτονόητο πως η ελληνική κυβέρνηση δεν θα αποκλίνει των «κόκκινων εθνικών γραμμών». Δεν έχουν προκύψει τέτοια δείγματα γραφής. Και η συζήτηση την περασμένη εβδομάδα, που έγινε με πρωτοβουλία του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη υπήρξε πολύ χρήσιμη, παραγωγική και σε άριστο κλίμα. Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα έχει δυναμώσει αμυντικά, διπλωματικά, εθνικά.
Από την πρώτη αντιπαράθεση με τον Νίκου Ανδρουλάκη στη Βουλή, μετά την επανεκλογή του, σε τι συμπεράσματα καταλήξατε ως προς το είδος της αντιπολίτευσης που πρόκειται να ασκήσει;
Η πολιτική αποδεικνύεται γενναιόδωρη ως προς τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Ηδη ο κόσμος της παράταξης του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Ελπίζουμε να μην τη σπαταλήσει με «γκρίζες» προσεγγίσεις και στείρες καταγγελίες, όπως έπραξε στην πρώτη αρχηγική περίοδό του. Είναι σαφές πως το ΠΑΣΟΚ, απουσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει τη δική του ευκαιρία. Ο κόσμος θα κρίνει εάν μπορεί η ηγετική ομάδα του να συνθέσει μια πολιτικά στέρεη πρόταση. Παρά ταύτα, όπως και ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης τόνισε το βράδυ της αναβάπτισής του, «για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή». Για να εξελιχθεί από αρχηγός κόμματος σε ηγέτη, πρέπει να αλλάξει πολλά και να επανεφεύρει τον εαυτό του σε μια –τελευταία, εκτιμώ– ευκαιρία που του δόθηκε. Προφανώς η δουλειά που έγινε τα προηγούμενα τρία χρόνια δεν ήταν αρκετή. Δεν κρίθηκε σωστή. Με συνθήματα και πετροβόλημα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού δεν καλύπτεται η ανάγκη του Ελληνα πολίτη για πρόοδο και επίλυση των προβλημάτων. Με κλειστά κομματικά συστήματα και αποκλεισμούς, με παρεοκρατία, οι κοινωνίες δεν πηγαίνουν μπροστά.
Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ;
Οταν σπέρνεις μίσος και τοξικότητα, θερίζεις μίσος και τοξικότητα. Εσχάτως, μάλιστα, στον ΣΥΡΙΖΑ θερίζουν και γελοιότητα. Οσα συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αποτέλεσμα του λαϊκισμού και της παρακμής που καλλιέργησε η εγχώρια Αριστερά αυτά τα χρόνια. Μην ξεχνάμε πως το λούμπεν εισχώρησε στη ζωή του τόπου με τρόπο πρωτοφανή από το 2012. Πολιτικά θεωρώ πως το φαινόμενο Κασσελάκη και όλα όσα αυτός κόμισε στην πολιτική σκηνή, έχει τις βάσεις του στο άνοιγμα που επιχειρήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ της προηγούμενης δεκαετίας προς τις δυνάμεις του ανορθολογισμού και του καταστροφικού λαϊκισμού. Η βάση του φαινομένου Κασσελάκης κρύβεται στην ερμαφρόδιτη διακυβέρνηση ενός αριστερού μ’ ένα ακραίο, δεξιό κόμμα. Είναι άδικο λοιπόν όσοι συγκυβέρνησαν με τους ΑΝΕΛ να κατηγορούν σήμερα έναν τυχοδιώκτη της πολιτικής σαν τον αμερικανοτραφή πρώην αρχηγό τους, πως δεν είναι αριστερός. Οσοι αγκάλιασαν τον Πάνο Καμμένο ή ψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών με δανεικούς δεξιούς βουλευτές, ας αναστοχαστούν.
Τελικώς, πώς εξηγείτε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να ανακάμψει δημοσκοπικά παρά τις περιπέτειες στα κόμματα της αντιπολίτευσης;
Η προσωπική μου ανάγνωση είναι πως ελαφρώς το κόμμα μας παρουσιάζει μια σχετική αύξηση. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως και το 2023 οι δημοσκοπήσεις μάς παρουσίαζαν περίπου στα σημερινά επίπεδα, όμως στο τέλος πετύχαμε την αυτοδυναμία με 41%. Ας μη βιαζόμαστε... Ο χρόνος, αν και πλέον είναι πιο πιεστικός από ό,τι στο παρελθόν, δεν είναι στατικός. Ο πολίτης αναγνωρίζει πως η μόνη εναλλακτική που σοβαρά παλεύει και επιδιώκει να δώσει λύσεις, που έχει ένα συνεκτικό αφήγημα, είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς δεν αρκούμαστε μονάχα σε αυτό. Προφανώς υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης και φυσικά οφείλουμε να ξεπεράσουμε μια σειρά από κυβερνητικές παθογένειες. Δεν είναι απλό να κυβερνάς τη χώρα επί πεντέμισι χρόνια. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να πάρει τα μηνύματα της βάσης, του απλού πολίτη και να τρέξει.
