Στην κάλπη της 21 ης Μαΐου, δεν επιλέγουμε απλά πρωθυπουργό και κόμμα. Εχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Γράφει η Δήμητρα Καντεράκη*
Ανάμεσα στην Ελλάδα του χθες, του λαϊκισμού, του βαθέως κράτους, της οπισθοδρόμησης, της συντήρησης, των ψεύτικων υποσχέσεων και των ψευδαισθήσεων. Και ανάμεσα στην Ελλάδα της προόδου, του εκσυγχρονισμού, της Ευρώπης, της εξέλιξης,
της προοπτικής, της ισονομίας και της ισοπολιτείας.
Από την μία πλευρά είναι συμπεριφορές τοξικές, που υποδαυλίζουν τα πάθη και τον διχασμό, που «δολοφονούν χαρακτήρες», που έχουν σημείο αναφοράς τον – προ 80ετίας – Εμφύλιο.
Από την άλλη, έχουμε αυτούς που πρεσβεύουν την εθνική ενότητα, τη συμφιλίωση, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη και το κοινό καλό. Η μία μεριά θέλει κρατικοδίαιτη οικονομία, υπέρμετρους φόρους, αβεβαιότητα, οπισθοδρόμηση, στασιμότητα.
Η άλλη μεριά θέλει επενδύσεις, σύγχρονες εργασιακές σχέσεις, νέες καλοπληρωμένες δουλειές, επενδυτική αναβάθμιση, σταθερότητα, ευημερία για όλους. Οι πολίτες έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε…ανοιχτά σύνορα, ανασφάλεια, υποβαθμισμένες ένοπλες δυνάμεις και προνομιακές διπλωματικές σχέσεις με καθεστώτα τύπου Βενεζουέλας.
Και ανάμεσα σε…μια ισχυρή Ελλάδα, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σταθερό πυλώνα της Δύσης, του πιο πολιτισμένου δηλαδή κομματιού αυτού του πλανήτη, σεβαστή και ισότιμη ως συνομιλητή με όλες τις μεγάλες δυνάμεις, με σύνορα ασφαλή και αδιαπέραστα, με ένοπλες δυνάμεις που θα διαθέτουν αξιοσέβαστη αποτρεπτική ισχύ.
Η μία οπτική γωνία θέλει τα δημόσια πανεπιστήμιά μας καταφύγια και κρησφύγετα λογής λογής παρανόμων. Τα θέλει να αποτελούν άνδρο αναρχικών και εμπρηστών, με χτισμένα γραφεία πρυτάνεων, προσκολλημένα στο χθες.
Η άλλη οπτική γωνία θέλει πανεπιστήμια με το βλέμμα στο μέλλον, σε ανοιχτή συνεργασία με τα κορυφαία ιδρύματα του εξωτερικού, με τάξη και ασφάλεια στους εσωτερικούς τους χώρους, προσαρμοσμένα στην πρόοδο κάθε επιστήμης και στην τεχνολογική εξέλιξη. Τα θέλει να υπηρετούν τους φοιτητές και τη γνώση.
Ο ένας κόσμος θέλει στημένους διαγωνισμούς για τις τηλεοπτικές άδειες, θέλει κρατικά μέσα ενημέρωσης, κομματικά και ελεγχόμενα, θέλει τις υπηρεσίες του κράτους υπόδουλες στον συνδικαλισμό και στους εργατοπατέρες.
Ο άλλος κόσμος θέλει όλο το δημόσιο σε ένα «κλικ», θέλει τις υπηρεσίες στην…υπηρεσία του πολίτη, θέλει πλουραλισμό και πολυφωνία στην ΕΡΤ, θέλει πολλά, ανοιχτά και ελεύθερα μέσα ενημέρωσης.
Η μία μεριά θέλει τα δημόσια έργα τελματωμένα, χωρισμένα σε μικρά κομμάτια για να ικανοποιούνται οι ημέτεροι εργολάβοι, θέλει να εγκαινιάζει μουσαμάδες, θέλει…αρχαία στον διάδρομο απογείωσης και προσγείωσης του άλλοτε αεροδρομίου του Ελληνικού.
Η άλλη μεριά θέλει να ολοκληρώνεται το μετρό Θεσσαλονίκης, να ξεκινάει η Γραμμή 4 του Μετρό της Αθήνας, να έρχονται εκατοντάδες υπερσύγχρονα ηλεκτροκίνητα λεωφορεία, θέλει εργοτάξια σε όλη την Ελλάδα.
Η από εκεί πλευρά είναι το χθες, είναι οι αμαρτίες του παρελθόντος, είναι αυτά που μας καθηλώνουν και μας πληγώνουν, είναι τα λάθη που πληρώσαμε ακριβά, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η από εδώ πλευρά είναι το αύριο, είναι η πρόοδος, είναι το μέλλον των παιδιών μας, είναι τολμηρά και δυναμικά βήματα μπροστά, είναι η αυτοδύναμη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όλοι, ο κάθε ένας από εμάς, ξέρουμε τι θέλουμε να επιλέξουμε και θα κάνουμε το σωστό.
*Η Δήμητρα Καντεράκη είναι Οικονομολόγος και Υποψήφια Βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στο Β3 Νότιο Τομέα Αθηνών.
