Η λογική που επικράτησε τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με την οποία η παρουσία κουκουλοφόρων και μη έξω από τα σπίτια πολιτικών προσώπων -κυρίως του χώρου της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης- είναι μια… διαμαρτυρία που χαρακτηρίζεται μάλιστα «παρέμβαση», όχι απλά απέχει της πραγματικότητας, αλλά ουσιαστικά βρίσκεται εκτός πραγματικότητας.
Το να φτάνουν οργανωμένα κάποιοι «γνωστοί-άγνωστοι» -συνήθως μέλη του Ρουβίκωνα - έξω από το σπίτι που ζει η οικογένεια ενός πολιτικού προσώπου αποτελεί ακραία πράξη εκφοβισμού. Ίσως την πιο ακραία. Αυτή που χρησιμοποιούν οι μπράβοι και οι άνθρωποι που κινούνται στον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος.
Το μήνυμα που στέλνουν με αυτήν την πράξη είναι πολλαπλό και είναι απειλητικό: «Ξέρουμε πού μένεις», «ξέρουμε πού μένει η οικογένειά σου», «ξέρουμε πού ζουν τα ανήλικα παιδιά σου». Ακόμη και απέναντι να σταθεί μια ομάδα ανθρώπων παραμένει μια κίνηση απειλητική. Και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, όπως έκαναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επί σειρά ετών, κλείνει τα μάτια ή προστατεύει αυτούς που εκφοβίζουν.
Όταν πετούν φυλλάδια, τρικάκια ή βάφουν τους τοίχους και τις πόρτες με μπογιές είναι πράξη επιθετική. Δεν είναι παρεμβατική. Δεν είναι κινηματική. Για επίθεση πρόκειται και όχι για… παρέμβαση, λέξη με την οποία επιχειρείται ωραιοποίηση μιας ακραίας πράξης ή δικαιολόγηση αυτής.
Οι 30 γνωστοί άγνωστοι που πήγαν στο σπίτι του Κυριάκου Πιερρακάκη, εκεί που μένουν τα τρία ανήλικα παιδιά του αυτό θέλησαν να κάνουν. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά. Όπως και ο Κυριάκος Πιερρακάκης δεν είναι ο πρώτος που επιχειρείται να τρομοκρατηθεί. Όμως το θέμα έχει πάρει διαστάσεις την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ. Από τα ίδια πρόσωπα που τα προηγούμενα χρόνια έκαναν… την πάπια. Κυνηγούσαν τότε τις πρεσβείες και άλλα δημόσια κτήρια.
Δεν πήγαν στο υπουργείο, ούτε καν στο πολιτικό του γραφείο. Επέλεξαν το σπίτι του. Τον χώρο που κάθε πολίτης αυτής της χώρας πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Ακριβώς για να του δείξουν ότι δεν είναι ασφαλής. Και ακόμη χειρότερα ότι δεν είναι ασφαλής η οικογένειά του.
Ειδικά η περίπτωση του Ρουβίκωνα προκαλεί ερωτήματα. Έχοντας τύχει ιδιαίτερης μεταχείρισης μέχρι και πολιτικής στήριξης από τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται να δρουν, τα στελέχη του ανενόχλητα. Και κάποια στιγμή αυτό πρέπει να σταματήσει.
