Το τραπεζικό σύστημα αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης και κινητήριο μοχλό της οικονομίας. Πέραν όμως του αυτονόητου και της απαραίτητης επισήμανσης ότι οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, έχουν να επιτελέσουν και κοινωνικό έργο που σε συνθήκες όπως αυτές που διάγει η χώρα καθίσταται επιβεβλημένο.
Δεν αρκεί δηλαδή η ανοχή τους έναντι όσων δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά επιβάλλεται να στηρίξουν όσα νυκοκοιριά και επιχειρήσεις βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμών. Ακόμα θα λέγαμε και εκείνων που μπορεί να μην αδυνατούν, αλλά χρειάζονται μια βαθιά ανάσα.
Σε μεγάλο βαθμό οι τράπεζες είναι αλήθεια ότι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της κυβέρνησης και όσοι αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους και μέχρι σήμερα υπήρξαν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους θα τύχουν του ευεργετήματος της αναστολής. Σύντομα, ωστόσο, θα φανεί ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Με έναν ιδιωτικό τομέα να βρίσκεται σε καραντίνα, τη μεσαία τάξη να αναστενάζει στα σούπερ- μάρκετ, την ανασφάλεια να θέτει διλήμματα του τύπου: «να πληρώσω τη δόση της πιστωτικής ή να αφήσω κάτι στην άκρη μήπως χειροτερεύσει η κατάσταση», οι τράπεζες όφειλαν να φανούν περισσότερο «γενναιόδωρες».
Κυρίως για ψυχολογικούς λόγους και προκειμένου να υπάρξει τόνωση ηθικού των «εγκλεισμένων», οι τράπεζες θα έπρεπε για μια περίοδο 2 μηνών να αναστείλουν όχι μόνο τις δόσεις των δανείων, αλλά και τις δόσεις των πιστωτικών καρτών. Εννοείται, πάντα, των συνεπών πελατών ως επιβράβευση της συνέπειας τους και επιπροσθέτως ως ένα ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης λόγω των ακραίων συνθηκών.
Ας ελπίσουμε ότι η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών θα τολμήσει το αυτονόητο και θα συμπλεύσει με το κοινό αίσθημα. Επαναλαμβάνουμε δεν αρκεί η ανοχή και η κατανόηση. Επιβάλλεται και για λόγους υψηλού συμβολισμού οι τράπεζες να σταθούν δίπλα στους λαϊκούς «χρηματοδότες» τους.
Easy Writer
