Οι άνθρωποι είναι χαρακτήρες. Η κωμωδία της πολιτικής έχει αντικατασταθεί από μια κοινοβουλευτική commedia dell’ arte με ό,τι αυτό συνεπάγεται από άποψη παρεξηγήσεων, διττών νοημάτων, υπηρετών που νομίζουν ότι είναι αρχηγοί και αρχηγών που συμπεριφέρονται σαν να είναι υπηρέτες.
Ένα παιχνίδι εναλλασσόμενων ρόλων που η εμφανής αίσθηση του γελοίου μετέτρεψε (και χθες) την πραγματικότητα σε μια κωμική όπερα. Κι όλα αυτά για μια τροπολογία… που λέει ο λόγος. Κι όλα αυτά την ώρα που η Ελλάδα λαμβάνει θετικές αξιολογήσεις από τους ξένους οίκους αξιολόγησης, ο Κυριάκος Πιερρακάκης έχει επαφές στις ΗΠΑ ως… κανονικός υπουργός και όχι ως διασκεδαστής εντυπώσεων, αλλά και σε όλα τα μέτωπα –από την εξωτερική πολιτική μέχρι τα ενεργειακά– η χώρα είναι παρούσα.
Την ίδια ώρα, λοιπόν, που η Ελλάδα επιστρέφει, η αντιπολίτευση συγχέοντας τη φαντασία με την πραγματικότητα, τη λογοτεχνία με την πολιτική, το συναίσθημα με τη λογική, το αληθινό με το ψευδές αλλά και το λογικό με το παράλογο, το δραματικό με το κωμικό, γίνεται η ίδια… ένσταση αντικανονικότητας.
Αντιπολιτευόμενη το αυτονόητο, πρωταγωνιστεί σε μια γκροτέσκο παράσταση μπροστά στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Μια φράση περιγράφει το χθεσινό… υπερθέαμα. Αυτή του Τούρκου ποιητή Ορχάν Βελί Κανίκ: «Και τι δεν κάναμε γι’ αυτή την πατρίδα. Άλλοι σκοτωθήκαμε, άλλοι βγάλαμε λόγους…»
