Με το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Στον ίδιο δρόμο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κάνει ένα «οδοιπορικό» στα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει τα παιδικά του χρόνια όταν μαζί με τον πατέρα του πήγαιναν στον ποταμό Αλιάκμονα, που απείχε γύρω στα δέκα χιλιόμετρα από το χωριό, φόρτωναν χαλίκι από τις όχθες και στη συνέχεια έστρωναν τους δρόμους που ήταν χωμάτινοι και λασπώδεις.
«Θυμάμαι», γράφει, «πως όταν ήμουν δεκατριών ετών και είχε αρρωστήσει ο πατέρας μου από δισκοκήλη, που τον υποχρέωσε σε σαρανταήμερη ακινησία, εγώ αμέσως ανέλαβα τη θέση του.
Έπαιρνα κάθε μέρα το τρακτέρ και τη μεγάλη πλατφόρμα, όπου φόρτωνα κάπου πενήντα ανθρώπους και τους πήγαινα στα χωράφια για να μαζέψουν το βαμβάκι –δεν υπήρχαν ακόμα οι συλλεκτικές μηχανές και η δουλειά γινόταν με τα χέρια–, κι έπειτα γύριζα στο χωριό γιατί έπρεπε να πάρω το λεωφορείο και να πάω στο σχολείo».
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη θυμάται την φιλία του και την συνεργασία του με τον συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο αλλά και την μάχη κατά της τρομοκρατίας όταν ως υπουργός Δημόσιας Τάξης τότε εξάρθρωσε την 17Ν.
Διηγείται ένα περιστατικό όταν μετά την έκρηξη στον Πειραιά, ο Κουφοντίνας είχε τρέξει στο διαμέρισμα, πήρε όσα λεφτά υπήρχαν εκεί για ώρα ανάγκης, γέμισε με νερό και χλωρίνη την μπανιέρα και βούτηξε όλον τον οπλισμό μέσα, νομίζοντας ότι έτσι θα σβήσει τα αποτυπώματα.
Μιλά και για τον θάνατο του υπασπιστή του Γιώργου Βασιλάκη από την έκρηξη μέσα στο υπουργείο. «Δεν γνώριζα ακόμα αν μας είχε χτυπήσει ρουκέτα απέξω ή έσκασε βόμβα δίπλα μας. Αλλά ότι είχε γίνει μεγάλο κακό, δεν χωρούσε αμφιβολία. Ηταν εφιαλτική η σκηνή που αντίκρισα μπαίνοντας στο γραφείο του.
Ο ίδιος κειτόταν στο πάτωμα με το σώμα του διαμελισμένο. Η βόμβα είχε εκραγεί στα χέρια του. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την εικόνα του νεκρού υπασπιστή μου, που δεν αναγνωριζόταν, μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω […]. Ο θάνατος του Γιώργου Βασιλάκη στάθηκε για μένα ένα αβάσταχτο φορτίο ενοχών από το οποίο δεν μπορούσα να συνέλθω.
Τούτη η τραγωδία με χάραξε βαθύτατα, έκανα μήνες ολόκληρους να μπορέσω να κοιμηθώ τη νύχτα. Σήμερα, νιώθω ακόμη μέσα μου να κουβαλάω αυτό το βάρος. Ενας αθώος άνθρωπος σκοτώθηκε στη θέση μου, αυτό δυστυχώς δεν αλλάζει και θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη μαύρη κηλίδα στην ψυχή μου».
Για την 17 Νοέμβρη
«Ο Χ μάς άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια για συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν συμμετοχή στη 17Ν», αναφέρει μεταξύ άλλων ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στο βιβλίο του με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο» (εκδόσεις «Πατάκη»), σχετικά με την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη».
Ακόμα, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης γράφει για τον εν λόγω πληροφοριοδότη: «Μας μίλησε αρχικά για τον άνθρωπο με το κουλό χέρι, όπως τον έλεγε – μιλούσε για τον Παύλο Σερίφη, όπως διαπιστώσαμε αργότερα, που είχε συμμετάσχει στη δολοφονία του Γουέλς». Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει άγνωστες λεπτομέρειες για το πώς η Αστυνομία προχωρούσε στη συμπλήρωση ενός συγκλονιστικού παζλ που έφερε στο κάδρο για πρώτη φορά τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο από τον περίφημο «κύκλο των εξαφανισμένων του Παρισιού» μέχρι και τον διαβόητο τρομοκράτη, Κάρλος το Τσακάλι.
Εν συνεχεία, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη τονίζει: «Όμως, οι συνθήκες άλλαξαν άρδην το βράδυ τους Σαββάτου της 28ης Ιουνίου, όταν έσπασε μια βομβα. Η βόμβα εξερράγη κατά λάθος στα χέρια του ανθρώπου που επιχειρούσε να την τοποθετήσει στα εκδοτήρια της εταιρείας των Flying Dolphins στον Πειραιά. Το όνομά του ήταν Σάββας Ξηρός».
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στη συνέχεια, περιγράφει τα τηλεφωνήματα με τον Φώτη Νασιάκο, τότε αρχηγό της Αστυνομίας, ώσπου σε ένα από αυτά τον άκουσε να λέει για τον τραυματία: «Ο Σύρος (διοικητής της Αντιτρομοκρατικής) και εγώ πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό να έχουμε εδώ "17 Νοέμβρη"». Η επιβεβαίωση της υποψίας ότι επρόκειτο για 17 Νοέμβρη ήρθε από τα Εγκληματολογικά Εργαστήρια: Το περίστροφο που είχε βρεθεί πάνω στον Ξηρό, ήταν αυτό που αστυφύλακα Χρήστου Μάτη, που είχε σκοτώσει η τρομοκρατική οργάνωση στη διάρκεια ληστείας. Από εκεί και μετά, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέλυσε την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη».
«Ήμουν διακηρυγμένος οπαδός του "αριστερού ΠΑΣΟΚ"»
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αναφέρθηκε και στην εκλογή του ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά, τονίζοντας πως «ήταν διακηρυγμένος οπαδός του "αριστερού ΠΑΣΟΚ"».
Χαρακτηριστικά, ο ίδιος αναφέρει στο βιβλίο του: «Στις εκλογές του 1989, βγήκα θριαμβευτικά πρώτος βουλευτής Ημαθίας με μεγάλο ποσοστό. Τότε πρωτοκατέβηκα ως πολιτικό πρόσωπο στην Αθήνα. Ήμουν ο νεότερος βουλευτής του Κοινοβουλίου. Επιπλέον ήμουν διακηρυγμένος οπαδός αυτού που χαρακτηριζόταν ως "αριστερό ΠΑΣΟΚ" και η εικόνα μου ταίριαζε απόλυτα με το στιλ των ιδρυτών του ‘74. Είχα μακριά κατσαρά μαλλιά, κυκλοφορούσα χωρίς γραβάτα, και έτσι ανέβηκα για πρώτη μου φορά στο προεδρείο της Βουλής, ως ο νεότερος βουλευτής, για την ορκωμοσία.
Επίσης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σημειώνει: «Θυμάμαι ότι μπροστά μου, στα πρώτα έδρανα κάθονταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ με τον Γεώργιο Ράλλη, δίπλα δίπλα. Έσκυψε τότε ο Αβέρωφ και του είπε χαμηλόφωνα, αλλά όχι τόσο χαμηλόφωνα, ώστε να μην ακούω, δείχνοντάς με με το βλέμμα του "Κοίτα, κοίτα εδώ χάλια…". Ομολογώ πως ντράπηκα πολύ, δεν ήμουν ποτέ θρασύς, θεωρούσα τον εαυτό μου σεμνό και δεν περίμενα ότι η εικόνα μου θα έδειχνε κάτι άλλο. […] Η αντίδραση του Αβέρωφ στην εμφάνισή μου με χάραξε βαθιά τότε και δεν ξέχασα ποτέ τη φράση που ψιθύρισε».
«Πού με ξέρει εμένα ο Παύλος Μπακογιάννης;»
Σε άλλο σημείο του βιβλίου του με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θυμάται τη συνάντησή του με τον Παύλο Μπακογιάννη.
Αναλυτικά, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη γράφει: «Άρχισα να πηγαίνω και στο καφενείο της Βουλής, να συναντώ συναδέλφους και να ανταλλάσσουμε γνώμες για το φλέγον θέμα της επικείμενης παραπομπής του Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο. Εκεί συνάντησα για πρώτη και τελευταία φορά τον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο, αρχές Σεπτεμβρίου πρέπει να ήταν. Μου είπε με μια άνεση που δεν την περίμενα ένα απλό "Γεια σου Μιχάλη". Αιφνιδιάστηκα, πού με ξέρει εμένα; Αμήχανος και εντελώς απροετοίμαστος, του απάντησα σαν να γνωριζόμασταν χρόνια "Γειά σου Παύλο" και έστριψα να φύγω. Όταν το αναλογίστηκα ψυχραιμότερα, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, φαντάστηκα ότι ίσως επειδή ήμουν ο νεότερος βουλευτής να ρώτησε κάποια στιγμή ποιος είμαι, τι μέρος του λόγου είναι αυτός ο νεαρός με τα μακριά μαλλιά ή κάτι σχετικό και έτσι να έμαθε το όνομά μου. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου, ο Παύλος Μπακογιάννης δολοφονήθηκε».
«Πρώτιστο θέμα η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας»
Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι, τον Φεβρουάριο του 1999, καθόρισε την πρώτη θητεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – τότε Υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Μετά τις παραιτήσεις τριών υπουργών τότε, ο – τότε – πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, τον κάλεσε και του ανέθεσε το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Όταν πήγε για πρώτη φορά στην Κατεχάκη, όπως περιγράφει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο βιβλίο του «Στον ίδιο δρόμο», έθεσε ως πρώτο του στόχο την εξυγίανση της Αστυνομίας από τα επίορκα μέλη της, απόφαση που οδήγησε τελικά στη σύσταση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, επιλέγοντας ως πρώτο διευθυντή της τον Βασίλη Τσιατούρα που – έως εκείνη τη στιγμή –ήταν προϊστάμενος του Ανθρωποκτονιών «ο οποίος έφερε μαζί του και κάποιους από τους καλύτερους αξιωματικούς του».
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αφηγείται, ακόμα, πώς σε μια συνάντηση ενημέρωσης του Κώστα Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου για τα τρέχοντα θέματα του Υπουργείου του, ο – τότε – πρωθυπουργός τον ρώτησε αν είχε ενημερωθεί για την τρομοκρατία. «Μαγκωμένος εγώ απάντησα αρνητικά. "Κοίτα να δεις", είπε κοφτά "η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι το πρώτιστό σου θέμα και απολύτως επείγον"».
Αυτή η αποστροφή του Κώστα Σημίτη οδήγησε στην πρώτη επικοινωνία του Χρυσοχοΐδη με τον τότε προϊστάμενο της Αντιτρομοκρατικής, Φώτη Νασιάκο. «Ηταν κοντός στο ανάστημα, ωστόσο επιβλητικός, γιατί είχε βλέμμα σπινθηροβόλο», τον περιγράφει. Η πρώτη συνάντηση γέμισε απελπισία τον Χρυσοχοϊδη, αφού ένιωθε ότι δεν είχε συλλάβει την ουσία όσων είχε εξηγήσει ο Νασιάκος.
