Εντυπωσιακά φουτουριστική, πολυδιαφημισμένη, αλλά και εντελώς άχρηστη για χιλιάδες ανθρώπους έχει αποδειχθεί η πεζογέφυρα στη Μαρίνα Φλοίσβου, το ένα ασανσέρ της οποίας δεν δουλεύει εδώ και τέσσερις μήνες λόγω αναμονής... ανταλλακτικών.
Γράφει η Μαρίνα Πλέσσα
Για πολλούς ανθρώπους η βλάβη στο ασανσέρ δεν δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα. Μπορούν απλώς να ανέβουν και να κατέβουν από τη σκάλα ώστε να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Τι γίνεται όμως με τους ηλικιωμένους, τα παιδιά και όσους έχουν κινητικά ή άλλα προβλήματα υγείας και δεν αισθάνονται ασφαλείς να διασχίσουν τη λεωφόρο Ποσειδώνος, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούν να ανέβουν τις σκάλες της πεζογέφυρας για να περάσουν απέναντι; Η απάντηση είναι απλή: Θα κάνουν τον σταυρό τους και θα περάσουν από τη διάβαση για τους πεζούς ελπίζοντας στην υπομονή και την προσοχή των οδηγών.
Σοβαρές κακοτεχνίες
Οπως συμβαίνει με πολλά δημόσια έργα, και σε αυτήν την περίπτωση επαναλαμβάνεται η κακή πρακτική της πολυδιάσπασης των αρμοδιοτήτων που διευκολύνει όσους πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για μια σοβαρή κακοτεχνία να υποδείξουν ως υπεύθυνο κάποιον άλλον και να σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Γιάννης Φωστηρόπουλος είπε στον ΣΚΑΪ ότι η πεζογέφυρα της Μαρίνας Φλοίσβου κατασκευάστηκε από την Περιφέρεια Αττικής και η ευθύνη για τη συντήρησή της ανήκει στον δήμο. Ωστόσο, τα χρήματα για τη συντήρησή της προέρχονται από το υπουργείο Υποδομών.
Ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου είπε ότι τα ασανσέρ έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας διότι πέφτουν συνεχώς τα ρελέ και άφησε να εννοηθεί ότι η κατασκευή της πεζογέφυρας ήταν ελαττωματική εξαρχής. Είπε επίσης ότι ο δήμος θα αναζητήσει πόρους για τις απαραίτητες εργασίες, καθώς δεν έχει λάβει χρηματοδότηση από το υπουργείο Υποδομών.
Οπως δείχνουν τα πράγματα, στο Παλαιό Φάληρο θα επαναληφθούν όσα συμβαίνουν εδώ και αρκετό καιρό λίγα χιλιόμετρα παρακάτω. Η λίγο παλαιότερη πεζογέφυρα του Αλίμου παραλήφθηκε -και αυτή- με τις συνήθεις τυμπανοκρουσίες και τις μεγάλες κουβέντες για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών και τελικά έχει προκαλέσει την οργή των κατοίκων της περιοχής, που δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν διότι (οποία έκπληξη) τα ασανσέρ είναι πολύ συχνά εκτός λειτουργίας.
Η πεζογέφυρα εγκαινιάστηκε το φθινόπωρο του 2020, αλλά περίπου έναν χρόνο αργότερα ο δήμαρχος Αλίμου Ανδρέας Κονδύλης έλεγε σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τα χαλασμένα ασανσέρ ότι «πρόκειται για κακοτεχνίες στην κατασκευή τους, σύμφωνα με τους μηχανικούς μας. Τα χρήματα για τη συντήρηση και την αποκατάσταση των βλαβών τα επωμίζεται ο δήμος. Ομως δεν είναι δυνατό να δίνουμε τόσα χρήματα. Εχουμε στείλει και έγγραφο στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών στο οποίο αναφέρουμε αναλυτικά τις κακοτεχνίες που έχουμε εντοπίσει. Ζητούμε μάλιστα να αναλάβει το κόστος των βλαβών ο εργολάβος. Εμείς ως δήμος δεν είχαμε καμία ανάμειξη στην κατασκευή». Εκτοτε, πέρασαν περισσότερα από τρία χρόνια και τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί οριστικά.
Πλήθος ερωτημάτων
Προβλήματα στη λειτουργία του ασανσέρ έχουν καταγραφεί και στην πεζογέφυρα της Αγίας Παρασκευής, η οποία βρίσκεται περίπου στο ύψος της ΕΡΤ. Λειτούργησε το 2022 σε ένα σημείο όπου είχαν συμβεί πολλά ατυχήματα με σκοπό να εξυπηρετήσει χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούν να διασχίσουν εύκολα τη λεωφόρο Μεσογείων λόγω της μεγάλης απόστασης που υπάρχει μεταξύ των διαβάσεων για τους πεζούς. Χρειάστηκε να περάσει μόνο ένας χρόνος για να αρχίσουν τα προβλήματα στη λειτουργία των ασανσέρ και οι διαμαρτυρίες των πολιτών.
Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις καθημερινές δυσλειτουργίες των ανελκυστήρων στους σταθμούς του μετρό προκαλούν διάφορα ερωτήματα για το τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σταϊκούρας έχει απαντήσει ότι τα ασανσέρ στο μετρό έχουν να συντηρηθούν 25 χρόνια -δηλαδή, από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας τους!- αλλά αυτό το επιχείρημα δεν μπορεί να ισχύσει και για τις πεζογέφυρες, όπου τα ασανσέρ αρχίζουν να βγάζουν προβλήματα μετά από έναν χρόνο.
Ανεξαρτήτως αιτιών, οι πολίτες ταλαιπωρούνται και δικαίως διαμαρτύρονται προς πάσα κατεύθυνση για ένα θέμα που αφορά την ασφάλειά τους. Και θυμώνουν ακόμη περισσότερο όταν διαπιστώνουν ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ένα κράτος απλώς δεν μπορεί να βρει «ανταλλακτικά».
