Επί μήνες και ιδιαίτερα μετά την ίδρυση του Ινστιτούτου του η ίδρυση κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα έχει μπει στην πολιτική ατζέντα για τα καλά.
Ιδιαίτερα όμως κατά τους τελευταίους μήνες και με τρόπο υπερβολικό απασχολεί την επικαιρότητα μέσα από ένα εντυπωσιακό επικοινωνιακό τόξο στήριξης. Ο Α. Τσίπρας ασφαλώς δεν είναι ένα τυχαίο πολιτικό στέλεχος. Είναι πρώην Πρωθυπουργός, ο ηγέτης που καβαλώντας το λαϊκό κύμα διαμαρτυρίας την εποχή της χρεοκοπίας και των πρώτων Μνημονίων και τροφοδοτώντας ένα πρωτοφανές λαϊκίστικο κίνημα έφτασε τον ΣΥΡΙΖΑ από το πουθενά στην Κυβέρνηση, έστω και αν γι’ αυτό χρειάστηκε να συγκυβερνήσει με την ακροδεξιά και να συμμαχήσει με τμήμα της Ν.Δ.
Ωστόσο και πάλι όλα είναι τόσο υπερβολικά. Συνέντευξη στην Le Monde από ένα ξένο πολιτικό ηγέτη που έχει ηττηθεί τρεις φορές σε Βουλευτικές εκλογές, μία σε Ευρωεκλογές και δύο σε Αυτοδιοικητικές και αποσύρθηκε από την ηγεσία του γιατί οδήγησε το κόμμα του ως Αντιπολίτευση από το 32% στο 18% δεν είναι και ότι πιο συνηθισμένο. Η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του 2015, της δήθεν υπερήφανης διαπραγμάτευσης και του διχαστικού δημοψηφίσματος τα αποτελέσματα του οποίου πετάχτηκαν – ευτυχώς- στον κάλαθο των αχρήστων με την βοήθεια και στελεχών του συντηρητικού χώρου που έζησαν τα γεγονότα από υψηλές θέσεις, επίσης. Αλλά δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητο και η μεγάλη στήριξη από σημαντικό τμήμα του μιντιακού συστήματος, που αν μη τι άλλο δείχνει την ισχυρή στήριξη από ισχυρά Κέντρα.
Είναι σαφές ότι ο Α. Τσίπρας θα ιδρύσει κόμμα. Θα ακολουθήσει μια πορεία δηλώσεων, παρεμβάσεων για να διατηρείται στον αφρό της επικαιρότητας, θα αφήσει άλλους να μιλάνε για αυτόν και θα απαντάει όταν θα κρίνει ότι χρειάζεται ,θα γράψει το βιβλίο για να πει «την δική του αλήθεια» γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα 75% δεν έχει και τα πιο καλά συναισθήματα και την πιο θετική άποψη για την πορεία του και ταυτόχρονα θα προσπαθεί να λύσει δύο βασικά προβλήματα: Το πρώτο είναι το αφήγημα με το οποίο θα εμφανιστεί και θα του διαμορφώνει ένα νέο προφίλ για τους προσανατολισμούς του και με το οποίο θα μπορεί να απευθυνθεί σε ευρύτερες δυνάμεις, αφού οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν να κάνει κάποιο ιδιαίτερο γκελ στον χώρο του Κέντρου. Το δεύτερο είναι τα πρόσωπα με τα οποία θα εμφανιστεί γύρω του και θα σηματοδοτούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευρύτητα και φρεσκάδα, αλλά και τηρώντας ασφαλείς αποστάσεις από πρώην συντρόφους του, αφού γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι αν δοθεί η εικόνα σύμπραξης δυνάμεων που έχουν φθαρεί , εύκολα η εικόνα του νέου κόμματος μπορεί να διολισθήσει σε εικόνα reunion ηττημένων και ακύρωση του εγχειρήματος.
Σε κάθε περίπτωση το εγχείρημά του είναι δύσκολο. Αρκεί να πούμε ότι μόνο δύο πρώην Πρωθυπουργοί επέστρεψαν μετά από βαριές ήττες και κορυφαία γεγονότα και μάλιστα μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα και όχι μετά από δύο χρόνια : Είναι ο Ε. Βενιζέλος που επέστρεψε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ο Κ. Καραμανλής που επέστρεψε μετά την πτώση της Χούντας. Στην περίπτωση του Α. Τσίπρα δεν υπάρχουν τέτοια διακυβεύματα, ενώ και ο χρόνος επιστροφής ίσως αποδειχθεί βιαστικός.
Κανένας πάντως δεν μπορεί να υποτιμάει την προσπάθειά του. Στις έρευνες της OPINION POLL στο ερώτημα αν θα μπορούσαν να ψηφίσουν ένα νέο κόμμα Τσίπρα, το 22% δηλώνει σίγουρα ναι και μάλλον ναι (10.6% σίγουρα και 11.4% μάλλον). Οι βασικές δυνάμεις που δημιουργούν αυτό το ποσοστό είναι το 87.8% από τον ΣΥΡΙΖΑ (61% σίγουρα και 26.8% μάλλον), το 42.7% της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (17.7% συν 25%) και το 20.2% του ΠΑΣΟΚ (9.6% συν 10.6%). Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία από μετρήσεις για διάφορα νεα κόμματα, σαν εκτίμηση βάσης μπορεί κάποιος να πει ότι ένα νέο κόμμα Τσίπρα θα μπορούσε να εμφανιστεί με ένα ελαφρά διψήφιο ποσοστό. Αυτό γιατί λαμβάνουμε υπόψη σαν αφετηρία το σίγουρα ναι, χωρίς βέβαια να μπορεί κάποιος να προβλέψει εκ των προτέρων τις δυναμικές που μπορεί να αναπτυχθούν ή να μην αναπτυχθούν. Το σίγουρο είναι ότι η εμφάνισή του θα σηματοδοτήσει σημαντικές αναδιατάξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς με βασικά θύματα τον ΣΥΡΙΖΑ και πιθανά ζημιωμένο το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί τώρα ή έστω σε λίγους μήνες αυτό το εγχείρημα; Γιατί τώρα εμφανίζει φθορές η Ν.Δ , τώρα δυνάμεις πολιτικές και όχι μόνο θα ήθελαν μια ισχυρή προσωπικότητα απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη αναζητούν λύσεις και γιατί τον δρόμο του ανοίγει η αδυναμία των ηγεσιών των κομμάτων της Κεντροαριστεράς. Γιατί τώρα εντατικοποιούνται οι πολιτικές διεργασίες και μπαίνουμε στην κρίσιμη τελική ευθεία προς τις εκλογές.
Στις έρευνες της OPINION POLL που αναφέραμε, το 73.8% έπαιρνε θέση ότι κανένα κόμμα της Κεντροαριστεράς με τον σημερινό του ηγέτη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει νικηφόρα την Ν.Δ και τον Κ. Μητσοτάκη. Αυτό το γεγονός οδηγεί δυνάμεις βασικά της Κεντροαριστεράς να στρέφουν το βλέμμα τους προς τον Α. Τσίπρα που τον θεωρούν έμπειρο και σε κάθε περίπτωση πιο « παίκτη». Δημιουργείται δε και μια ίσως κρίσιμη μάζα από παράγοντες που δεν θα τους θεωρούσε κάποιος και συμπαθούντες του πρώην Πρωθυπουργού που ακριβώς επειδή θέλουν πιθανά μια αλλαγή στρέφονται προς αυτόν με την ελπίδα πως θα έχει αλλάξει προς την κατεύθυνση του δημοκρατικού καπιταλισμού.
Το παραπάνω είναι το βασικό ατού του Α. Τσίπρα μαζί με την ορατή στήριξη ισχυρών Κέντρων. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα προβλήματα. Είναι προβλήματα που αφορούν στην πορεία του , την αποτυχημένη δήθεν υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015, το κλείσιμο των Τραπεζών και τα capital controls , το διχαστικό δημοψήφισμα. Είναι τα προβλήματα της κυβερνητικής του θητείας σε συνεργασία με τμήμα της ακροδεξιάς, το κλείσιμο εφημερίδων, την προσπάθεια να ελεγχθεί το τηλεοπτικό τοπίο , να διασυρθούν και να κλειστούν φυλακή δέκα κορυφαία πολιτικά στελέχη από τον χώρο της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης , η εκχώρηση μέσω του 3ου Μνημονίου όλης της δημόσιας περιουσίας για 99 έτη.
Είναι όμως και η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 που υπό την ηγεσία του Α. Τσίπρα οδηγήθηκε από το πολλά υποσχόμενο 32% της ήττας του 2019 στο18% , χωρίς ποτέ να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Είναι και τα προβλήματα που έχουν μαζί του σύντροφοί του, άλλοι για το πως κινήθηκε κατά την εκλογή του Σ. Κασσελάκη και άλλοι για το τι ρόλο διεδραμάτισε κατά το μοναδικά αντιδημοκρατικό εξοστρακισμό του τελευταίου από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο προβλημάτων και δυνατοτήτων θα κινηθεί ο Α. Τσίπρας. Το τι θα γίνει θα το δούμε στην πράξη. Θα αποτελέσει ένα πραγματικό αντίπαλο δέος στον Κ. Μητσοτάκη ή θα απλά θα κάνει μια ανακατανομή ποσοστών ανάμεσα στα κόμματα της Κεντροαριστεράς εντείνοντας τον κατακερματισμό της Αντιπολίτευσης και δίνοντας χείρα βοηθείας στον Κ. Μητσοτάκη ; Όλα θα τα δούμε στην πράξη.
Οι περισσότεροι πάντως λένε ότι δεν υπάρχουν τα καύσιμα για κάτι άλλο από το δεύτερο σενάριο, σε φυσιολογικές συνθήκες. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, όταν αυτό δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.
Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
