«Η ΝΔ εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη» τονίζει ο βουλευτής Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Αβραμόπουλος και διευκρινίζει πως «Άλλο δεξιά και άλλο ακροδεξιά»
Ειδικότερα, «Δεν έχω εκπλαγεί, αν ανατρέξει κανείς σε δημόσιες αναφορές μου θα δει ότι ήδη από το 2015 έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου γιατί έβλεπα τα πρώτα δείγματα. Ερχόντουσαν τα πρώτα σήματα από συμπεριφορές που έβγαιναν έξω από το πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής. Και βέβαια η απειλή εντός ή εκτός εισαγωγικών, ήταν πάντοτε από την άνοδο της ακροδεξιάς, η οποία επένδυσε πάνω στο μεταναστευτικό» τόνισε ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην Ευρωπαίος επίτροπος στην ΕΕ, Δημήτρης Αβραμόπουλος μιλώντας στην εκπομπή «Στο Κέντρο» κληθείς να απαντήσει σε ερώτηση του Γιώργου Κουβαρά σχετικά με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων σε Γαλλία και Γερμανία στις ευρωεκλογές. Πρόσθεσε ότι « η Βρετανία έφυγε από την Ευρώπη με βασικό αφήγημα των ευρωσκεπτικιστών τότε το προσφυγικό και έπεισαν έναν καλλιεργημένο λαό να αποφασίσει να περάσει το κατώφλι και να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα βέβαια το έχουν μετανιώσει, αλλά είναι πλέον αργά».
Σε άλλο σημείο ο κ. Αβραμόπουλος σημείωσε «βλέπω αυτό τον καιρό, κύριε Κουβαρά, έναν πανικό μπροστά στο ενδεχόμενο να ανέβει περισσότερο η ακροδεξιά. Λίγοι παρατηρούν ότι αυτό που λέμε ακροδεξιά στην Ευρώπη έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν είναι η παλιά ακροδεξιά που θα οδηγούσε τον κόσμο στην καταστροφή και στην άβυσσο.
Πάρτε παράδειγμα την κυρία Λεπέν. Ξεκίνησε μια συνθηματολογία πολύ ακραία. Έβαλε νεράκι στο κρασί της και κέρδισε ένα κομμάτι από τους νοικοκυραίους θα λέγαμε, από εκείνους που θα ήθελαν να δουν διαφορετικά την πατρίδα τους.
Βέβαια επενδύοντας στο προσφυγικό, γιατί αυτό μαζί με την ξενοφοβία και το ρατσισμό πιάνει[…] Και η κυρία Μελόνι τι έκανε; και αυτή έβαλε νεράκι στο κρασί της και άρχισε να κερδίζει ένα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Ένα είναι το συμπέρασμα: ότι η μεταναστευτική πολιτική, όπως αυτή αν θέλετε, υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Γιατί δεν έχει απαντηθεί με αποτελεσματικότητα το πώς διαχειρίζεσαι αυτό το φαινόμενο, για το οποίο πρέπει να σας πω, κύριε Κουβαρά, ότι δεν ήρθε για να φύγει. Ήρθε για να μείνει. Την ώρα που μιλάμε εμείς εδώ, λίγοι ξέρουν ότι 450 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο είναι σε κίνηση. Και επειδή έχουμε πολέμους και καταστροφές, κλιματική αλλαγή, όλες αυτές τις αιτίες αναζητούν ασφαλή λιμάνια. Το πιο ασφαλές λιμάνι είναι η Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη το 2015, όπως δεν ήταν έτοιμη και η Ελλάδα και καμία χώρα να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο φαινόμενο. Έγιναν βήματα μπροστά, τώρα φοβάμαι όμως ότι η εξήγηση που δίνεται οδηγεί και την Ευρώπη σε λάθος δρόμο».
«Άλλο ακροδεξιά και άλλο δεξιά»
Επιπλέον πρόσθεσε « οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να ξεφύγουν από την πολιτική που έχουν χαράξει. Βεβαίως να απαντήσουν στα καίρια ζητήματα τα οποία εκμεταλλεύεται η αποκαλούμενη ακροδεξιά. Αλλά από την άλλη μεριά να πω και κάτι παραπάνω. Άλλο ακροδεξιά και άλλο δεξιά. Η δεξιά ήταν πάντοτε ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό κίνημα σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα. Εδώ στην Ελλάδα απαξιώθηκε η έννοια και κρύβονταν οι οπαδοί της δεξιάς όταν κυριάρχησε το σύνθημα “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” . Άλλο δεξιά λοιπόν, η οποία δέχεται τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, που έχει τις δικές της ιδεολογικές, πολιτικές και φιλοσοφικές αναφορές και που τις δείχνει τι συζητάει με τον κόσμο και άλλο η ακροδεξιά, η οποία οραματίζεται να φέρει αυταρχικά καθεστώτα. Και μια παρατήρηση εδώ. Οι απανωτές κρίσεις που πέρασε η Ευρώπη έχει οδηγήσει τον κόσμο να θέλει περισσότερη ασφάλεια, σιγουριά, νόμο και τάξη. Κάποιοι λοιπόν έχουν καπηλευτεί αυτή την προσδοκία του κόσμου για μία κοινωνία πιο ισορροπημένη και περνάει την εντύπωση ότι αυτό το επαγγέλλεται μόνο η ακροδεξιά. Μα αυτό μας θυμίζει πώς είχαν τα πράγματα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι, θυμίζω, κύριε Κουβαρά, μετά το κραχ του ’29 στη Νέα Υόρκη, που τινάχτηκε στον αέρα η οικονομία του κόσμου, με πρώτο θύμα κυρίως την Αμερική και τη Λατινική Αμερική, είχαμε τα δικτατορικά καθεστώτα. Αυτά εξήγαγαν την ιδεολογία τους στην Ευρώπη και είχαμε Χίτλερ, Σαλαζάρ, Μουσολίνι, Φράνκο. Όλα αυτά έγιναν τότε. Κάποιοι λοιπόν οραματίζονται την επιστροφή σε αυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης. Αυτό όμως δεν το δεν το επαγγέλλεται ούτε η δεξιά, όπως την περιγράψαμε πρωτύτερα, ούτε όμως και οι αποκαλούμενες δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς ή του κέντρου. Θέλω λοιπόν να πω ότι αυτό τον καιρό αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο πρόβλημα ιδεολογικής καθαρότητας για το πώς θέλουμε να πορευτεί ο κόσμος σε μία εποχή που έχουν εισαχθεί στη ζωή μας καινούργια συστήματα, καινούργιες ιδέες και που είναι απότοκο της παγκοσμιοποίησης».
«Η αποχή είναι που προκάλεσε αυτή τη σύγχυση»
Ερωτηθείς για το ποσοστό της ΝΔ στις ευωεκλογές και πώς έφτασε στο σημείο χωρίς ισχυρό αντίπαλο, να καταγράψει σε αυτή την ευρωκάλπη τον μικρότερο αριθμό ψήφων που έχει πάρει ποτέ στην ιστορία της ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «έχει συμβεί και πάλι στο παρελθόν. Θυμάμαι δεν είχα φύγει ακόμα για τις Βρυξέλλες όταν είχαμε εκείνο το 19%[…] Η απάντηση είναι πολύ απλή: η αποχή. Αυτή τη στιγμή μιας και μου θέσατε το ερώτημα, η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη και η στρατηγική που έχει υιοθετήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει, αν θέλετε, απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας. Το αντίθετο. Εστάλησαν μηνύματα, αποκωδικοποιούνται αυτή τη στιγμή, γίνονται οι απαραίτητες βελτιώσεις, διορθώσεις για να απαντηθούν τα κύρια αιτήματα των πολιτών. Θέλω λοιπόν να σας πω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα όπως περιγράφονται. Η αποχή είναι που προκάλεσε αυτή τη σύγχυση».
«Η ταυτοποίηση του ψηφοφόρου ως κεντρώου, δεξιού ή αριστερού έχει χάσει το νόημά της πια»
Στην ερώτηση αν η δύναμη κα ιη προοπτική της ΝΔ είναι στο κέντρο ή στα δεξιά επισήμανε « πάλι πάμε να σχηματοποιήσουμε το πολιτικό φάσμα της χώρας. Απευθύνεται στους πολίτες. Γι’ αυτό και πολλοί από εκείνους που ήσαν σε άλλους πολιτικούς χώρους παλαιότερα, στήριξαν τη ΝΔ. Το έζησα κι εγώ στην εκλογική μου βάση στην Ηλεία, που ακόμα και κομμουνιστές ήρθαν και μου είπαν ότι εμείς πιστεύουμε ότι έρχεται η ώρα η Ελλάδα να ακολουθήσει ένα καινούργιο δρόμο. Δεν σας περιγράφω πράγματα τα οποία δεν έχω ζήσει και όσοι μας παρακολουθούν ξέρουν τι εννοώ[…] Μπορεί και κάποιοι από την παλαιά δεξιά να έχουν περάσει τα σύνορα, διότι αυτό τον καιρό παρατηρείται στο πολιτικό σύστημα της χώρας ένα είδος κινούμενης άμμου των πολιτών[…] Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε δεν είναι να μετρήσουμε πόσοι από εδώ και πόσοι από εκεί, είναι το βασικό διακύβευμα της εποχής. Ποιο ήταν; πώς ανταποκρίθηκε η κοινωνία; ποιες είναι οι πραγματικές της ανάγκες; γιατί αυτή είναι και η ευθύνη και των κυβερνήσεων και των πολιτικών κομμάτων[…] Η ταυτοποίηση του ψηφοφόρου ως κεντρώου, δεξιού ή αριστερού έχει χάσει το νόημά της πια[…] Το να δηλώνεις ότι είσαι του μέσου, της ισορροπίας, του διαλόγου, της εθνικής συνεννόησης, βεβαίως και σε καθιστά συνομιλητή των άλλων πολιτικών τάσεων. Το θέμα είναι ότι περάσαμε την περίοδο της πόλωσης. Μπήκαμε σε μια περίοδο διαφορετική, όπου πρέπει να συνεννοούμαστε μεταξύ μας και εκεί η πρόταση που έκανε η Νέα Δημοκρατία ήταν αυτή που οδηγούσε σε συγκλίσεις και φάνηκε στις τελευταίες εκλογές. Τώρα, ειδικά για τις ευρωεκλογές και με δεδομένο το γεγονός ότι είναι μια ευκαιρία για τους πολίτες να στείλουν ένα συγκεκριμένο μήνυμα, χωρίς όμως να υπονομεύσουν την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, διότι η κυβέρνηση παραμένει και θα είναι για άλλα τρία ολόκληρα χρόνια, θα συνεχίσει το έργο της και την προσπάθειά της. Αφουγκράζεται όμως περισσότερο τους λόγους για τους οποίους εστάλη αυτό το μήνυμα αυτές τις ημέρες[…».
«Άλλο κυριαρχικά δικαιώματα και άλλο εθνική κυριαρχία»
Κληθείς να απαντήσει στην ερώτηση αν η προσέγγιση με την Τουρκία πρέπει να συνεχιστεί και μπορεί να φέρει ένα αποτέλεσμα ο κ. Αβραμόπουλος τόνισε «αναμφίβολα. Μιλάτε σε κάποιον ο οποίος εξαρχής έλεγε και υποστήριζε – αρθογραφία, δημόσιες αναφορές- ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο συνεννόησης με τους γείτονες μας και μέχρι το 2019 πρέπει να σας πω, είχαν ηρεμήσει τα πράγματα. Στη συνέχεια και από την ώρα που πήρανε τη σκυτάλη στα χέρια τους οι κεμαλιστές εθνικιστές και λαϊκιστές, το παιχνίδι άρχισε να αλλάζει. Και βέβαια στη γειτονική Τουρκία είχαμε τον Μπαχτσελί και την Ακσενέρ που ασκούσαν πίεση στον Ερντογάν εν όψει των εκλογών, άλλαξε τη ρητορική του, δεν έκανε τίποτα, αλλά δημιουργήθηκε ένα κλίμα έντασης». Σε ερώτηση του Γιώργου Κουβαρά αν αναφέρεται σε εθνικιστές και λαϊκιστές στην Τουρκία ή στην Ελλάδα ανέφερε «αναφέρομαι εκεί. Έχουμε κι εδώ. Δεν έχετε παρά να ανοίξετε τις τηλεοράσεις, να δείτε τους πολεμοχαρείς. “Ρίξτε τα αεροπλάνα, βουλιάξτε καράβια”[…] (Τα ηνία) δεν μπόρεσαν να τα πάρουν (εδώ) αλλά από την άλλη μεριά ο ένας παρασύρει τον άλλον και όταν αρχίζουν αρχίζει η διπλωματία των δηλώσεων με όλους αυτούς που βγαίνουν στα κανάλια και λένε τα δικά τους. Εγώ βαρέθηκα να βλέπω τα τελευταία χρόνια τους αυτόκλητους αναλυτές, γεωστρατηγικούς, γεωπολιτικούς, χωρίς να έχουν κανένα λόγο και ρόλο για αυτή την ιστορία. Εδώ την ευθύνη την έχει η πολιτική. Η πολιτική είναι που εξηγεί και διαπαιδαγωγεί. Βεβαίως ο διάλογος, όπως αρχίζει πλέον να γίνεται, πρέπει να ολοκληρωθεί. Είναι πολύ σημαντικό ότι ο κ. Μητσοτάκης πήρε την υπόθεση αυτή στα χέρια του και την οδηγεί στον σωστό δρόμο, να βρεθεί ένας τρόπος συνεννόησης.
Βέβαια, ξεκαθαρίζω για μια ακόμη φορά ότι το μήνυμα έχει σταλεί προς τη γειτονική Τουρκία. Ναι, όπως και πριν από το ’19, μπορούμε να συζητήσουμε μονάχα για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Πρέπει να σας πω και κάτι εδώ επειδή ακούω πάλι τον τελευταίο καιρό μιλάνε όλοι, “αμφισβητείτε, αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα” κλπ. Μισό λεπτό. Άλλο κυριαρχικά δικαιώματα το έχω πει πολλές φορές κι άλλο εθνική κυριαρχία. Κυριαρχικά δικαιώματα είναι όσα έχουν σχέση με την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Εκεί ασκείς το κυριαρχικό σου δικαίωμα ή αν θέλεις συζητάς με τον άλλον για το μέχρι πού μπορείς να ασκήσεις. Εθνική κυριαρχία, όμως είναι ό, τι οριοθετείται από τα εθνικά σύνορα. Εκεί δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που να δεχτεί να συζητήσει την εθνική της κυριαρχία. Όλα λοιπόν όσα ακούγονται πρέπει να προσέχουμε και πρέπει να γνωρίζουμε και στον κόσμο πώς έχουν τα πράγματα. Άρα το συμπέρασμα στην ερώτηση και η απάντησή μου είναι ναι, να συνεχίσουμε διότι το τελευταίο που θέλουν αυτή τη στιγμή οι δύο λαοί και εμείς είναι αστάθεια στην περιοχή. Το τελευταίο που θα ήθελε και η Συμμαχία και η Ευρώπη στην περιοχή είναι να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες. Άρα πολύ σωστά και υπεύθυνα η ελληνική πλευρά έστειλε τα μηνύματα, τα έλαβε ο κ. Ερντογάν και η κυβέρνησή του και προχωράμε. Τελευταίο έχουμε προσωποποιήσει εμείς εδώ και αυτό είναι το λάθος που κάνουν πολλοί τις σχέσεις μας με την Τουρκία, με τον κύριο Ερντογάν. Ο κύριος Ερντογάν, όπως κι εσείς κι εγώ, ερχόμαστε και παρερχόμαστε. Το θέμα είναι πώς συζητούν τα συστήματα. Κι εκεί το βαθύ κράτος της Τουρκίας συνιστά ένα μόνιμο πρόβλημα για την Ελλάδα διότι έχει γαλουχηθεί στα νάματα του κεμαλικού εθνικισμού. Και αυτό με ανησυχεί ιδιαίτερα, διότι οι κεμαλικοί όλο και περισσότερο αποκτούν δύναμη και πάλι στην Τουρκία[…]».
«Η αντεπίθεση του Ισραήλ έχει ξεπεράσει κάποιο όριο»
Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους ξεφεύγει από τη βασική αρχή πάνω στην οποία κινείται η ευρωπαϊκή πολιτική τα τελευταία χρόνια είπε ακόμα αναφερόμενος στον πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς και συμπλήρωσε «η Ελλάδα έχει μια συγκεκριμένη πολιτική, είναι ευθυγραμμισμένη με την ευρωπαϊκή πολιτική. Σε κάποια στιγμή σίγουρα θα ληφθεί μια απόφαση. Εκεί θα συμμετάσχει με τις απόψεις της». « Η αυτοάμυνα ως αρχή εξαντλήθηκε στο ξεκίνημα των επιχειρήσεων κατά της Χαμάς, μετά τα τραγικά γεγονότα που μας συγκλόνισαν όλους. Από εκεί και πέρα όμως, η αντεπίθεση του Ισραήλ είναι αλήθεια ότι έχει ξεπεράσει κάποιο όριο όταν μιλάμε σήμερα για 40.000 νεκρούς και συνεχίζουμε[…] Ας ακούσουμε όμως και την κοινή γνώμη του Ισραήλ, τόσο εντός όσο και των Εβραίων της Αμερικής που εισέβαλαν ακόμα και μέσα στο Καπιτώλιο για να πουν “σταματήστε τις εχθροπραξίες”» τόνισε ακόμα μεταξύ άλλων.
«Αν ο κύριος Τραμπ συνεχίσει στην πολιτική που ασκούσε πριν φοβάμαι ότι θα έχουμε μεγάλες δυσκολίες».
Σε ερώτηση για το τι μπορεί να σημαίνει για την Ευρώπη και γενικότερα για την περιοχή πιθανή εκλογή Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Δημήτρης Αβραμόπουλος σημείωσε «εξαρχής ο κύριος Tραμπ είχε εκφράσει μία αντιευρωπαϊκή στάση. Ασκούσε μεγάλη πίεση και στην ευρωπαϊκή οικονομία με τις επιλογές του, αλλά και στην ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική που δεν είναι συγκροτημένη γιατί δεν έχει η Ευρώπη ούτε εξωτερική ούτε αμυντική πολιτική. Άρχισαν οι πιέσεις ώστε να αυξηθούν οι αμυντικοί προϋπολογισμοί. Σίγουρα ο κ. Τραμπ έχει τη δική του άποψη για τις διεθνείς σχέσεις που μοιάζουν περισσότερο ανάμεσα σε έναν επιχειρηματία που διαπραγματεύεται με άλλους επιχειρηματίες για να συμφωνήσουν σε κάτι. Και το είδατε ότι έφτασε στο σημείο να αγκαλιάζεται με τον Κιμ Γιονγκ Ουν στη Βόρειο Κορέα και τώρα προαναγγέλλει ότι θα λήξει τον πόλεμο και θα τα βρει με τον κύριο Πούτιν. Δεν ξέρω ποια θα είναι η έκβαση τελική, αυτό εναπόκειται και στους Αμερικανούς πολίτες. Για εμάς αν ο κύριος Τραμπ συνεχίσει στην πολιτική που ασκούσε πριν φοβάμαι ότι θα έχουμε μεγάλες δυσκολίες στο να βρεθεί ένα πεδίο συνεννόησης ανάμεσα στην Ευρώπη και με τον ίδιο[…]».
