Αθόρυβα αλλά με εξόχως αποκαλυπτικό τρόπο για το πώς αντιλαμβάνεται η τοπική αυτοδιοίκηση την έννοια της επένδυσης και της συνεργασίας με την ιδιωτική πρωτοβουλία έπεσε η αυλαία για το Attica TV. Έναν σταθμό που διέθετε όλες τις προϋποθέσεις να μετεξελιχθεί σε σύγχρονο τοπικό μέσο με πανελλαδική απήχηση, αλλά χάθηκε στη μετάφραση των προσωπικών στρατηγικών και των τοπικών πολιτικών παιγνίων.
Η επένδυση από τους επιχειρηματίες Δημήτρη Μπάκο, Γιάννη Καϋμενάκη και Αλέξανδρο Έξαρχο –πρόσωπα με ενεργό ρόλο σε στρατηγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας και ξεκάθαρο προσανατολισμό στην ενίσχυση του εγχώριου μιντιακού τοπίου– δεν έγινε ελαφρά τη καρδία. Πίσω από τη συμφωνία υπήρχαν σχέδιο, τεχνογνωσία, κεφάλαια και –κυρίως– διάθεση για μακροχρόνια ανάπτυξη. Όμως η πραγματικότητα αποδείχθηκε πιο σκληρή.
Οι επενδυτές προσέγγισαν εξαρχής με θεσμικό τρόπο τον Δήμο Ασπροπύργου –τον ιδιοκτήτη των εγκαταστάσεων και της άδειας του σταθμού– ζητώντας το αυτονόητο: μια μακροχρόνια μίσθωση που θα εξασφάλιζε σταθερότητα και επενδυτική ασφάλεια. Όχι δωρεάν, όχι ευνοϊκά. Με κανονικούς όρους και με ανταποδοτικότητα για τον ίδιο τον δήμο.
Η απάντηση όμως που ήρθε από τον δήμαρχο Ασπροπύργου ήταν αρνητική. Και όχι μία φορά. Κατ’ επανάληψη και με πείσμα που μόνο πολιτικό κυνισμό μπορεί να δείχνει. Παρά τις εκκλήσεις και τις διαβεβαιώσεις για διαφάνεια, ο δήμος αρνήθηκε να υπογράψει μίσθωση που θα διασφάλιζε τη λειτουργία του σταθμού. Το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτο: το Attica TV οδηγήθηκε σε αναστολή λειτουργίας.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε και η αντιπολίτευση (προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ) να κάνει το άσπρο μαύρο. Επικαλούμενη δήθεν αδιαφάνεια, δήθεν αποτυχία του εγχειρήματος, επιχείρησε να μετακυλήσει την ευθύνη στην κυβέρνηση – η οποία ουδέποτε ενεπλάκη στο διοικητικό ή οικονομικό μοντέλο του Attica TV.
Η προσπάθεια των επενδυτών, αντί να αναγνωριστεί ως μια κίνηση ευθύνης και ενίσχυσης της τοπικής ενημέρωσης, μετατράπηκε από ορισμένους σε εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης. Ίσως γιατί ενοχλεί η παρουσία ιδιωτών με εθνικό προσανατολισμό και κυβερνητική οπτική. Ίσως γιατί κάποιοι προτιμούν ένα τοξικό τοπικό status quo από μια φρέσκια, επαγγελματική προσέγγιση στη δημοσιογραφία.
Ας τελειώνουμε με την υποκρισία. Το κράτος –και δη η παρούσα κυβέρνηση– δεν είχε ρόλο στην ιδιοκτησία, τη μίσθωση ή τη διοίκηση του Attica TV. Αντιθέτως, παρείχε θεσμικό πλαίσιο και ρυθμιστική σταθερότητα ώστε ιδιωτικές επενδύσεις όπως αυτή να ανθίσουν. Δεν απέσυρε καμία στήριξη, δεν περιόρισε καμία δυνατότητα. Το μόνο που απέτυχε να ελέγξει ήταν το πείσμα του δημάρχου Ασπροπύργου. Κάτι που, εξ ορισμού, δεν γίνεται. Δημοκρατία έχουμε.
Αν κάτι πρέπει να επανεξεταστεί, είναι οι εξουσίες των τοπικών αρχών να φρενάρουν τέτοιες επενδύσεις. Διότι η σημερινή κατάληξη δεν είναι μόνο ντροπιαστική για τον δήμο αλλά και επιζήμια για την τοπική κοινωνία, η οποία χάνει ένα κανάλι δημόσιας φωνής και αντιπληροφόρησης.
Το «όχι» του Δήμου Ασπροπύργου δεν ήταν απλώς διοικητική επιλογή. Ήταν μια πολιτική απόφαση που έπληξε την ανάπτυξη, τη διαφάνεια και την ελευθερία της ενημέρωσης. Ήταν η επικράτηση του φόβου απέναντι στο νέο, του τοπικισμού απέναντι στη φιλοδοξία.
Οι επενδυτές Μπάκος, Καϋμενάκης και Έξαρχος δεν αποχώρησαν επειδή απέτυχαν. Αντιθέτως, έδειξαν τι σημαίνει υπεύθυνη επιχειρηματικότητα. Αποχώρησαν επειδή δεν τους δόθηκε ο χώρος να δημιουργήσουν. Και αυτό δεν είναι ήττα τους. Είναι ήττα του δήμου – και ντροπή σε όσους επιχειρούν να την κρύψουν πίσω από εύκολες κυβερνητικές κατηγορίες.
