Στη διάρκεια των 500 και πλέον ημερών που ακολούθησαν το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου 2023, τα πορτοκαλί μπαλόνια που με τη βοήθεια του ανέμου ταξίδευαν από την πρωτεύουσα του Ισραήλ στη Γάζα είχαν λόγο: εφόσον τα έβλεπαν οι όμηροι να έπαιρναν κουράγιο ότι η πατρίδα τους δεν τους έχει ξεχάσει. Ειδικά για τα δύο παιδιά της οικογένειας Μπίμπας, που οι παππούδες τους είχαν δολοφονηθεί την ημέρα της σφαγής από τους τρομοκράτες της Χαμάς, ενώ ο πατέρας και η μητέρα τους είχαν απαχθεί, το σπίτι τους είχε καεί και οι διεθνείς «ανθρωπιστικές» οργανώσεις ασχολούνταν με το δράμα του παλαιστινιακού λαού.
Η επιστροφή από τη Γάζα της σορού της Σίρι Μπίμπας και των παιδιών της μετά την «παράσταση» που στήθηκε από τη Χαμάς με φόντο τα φέρετρά τους και τη μορφή του Ισραηλινού πρωθυπουργού σε βαμπίρ, αποκαλύφθηκε ότι η τρίτη σορός που παραδόθηκε δεν ήταν αυτή της μητέρας και ούτε καν ενός άλλου ομήρου. Στο φέρετρο με τη μητέρα βρέθηκε μετά την έρευνα το σώμα ενός ανώνυμου κατοίκου της Γάζας! Η αθλιότητα και η φρίκη μέχρι και την τελευταία στιγμή από τους δήθεν «μαχητές» για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Και τα τερατώδη ψέματα με τα οποία χειραγωγούν την κοινή γνώμη των αφελών Ευρωπαίων πως οι όμηροι σκοτώθηκαν από τις βομβιστικές επιθέσεις του Ισραήλ!
Χθες, όπως επισήμως ανακοινώθηκε, η μητέρα και τα παιδιά στραγγαλίστηκαν και, μετά τον θάνατό τους, διαπράχθηκαν τρομερές πράξεις για να κρύψουν τι τους συνέβη. Γι’ αυτό το ειδεχθές έγκλημα δεν ακούστηκε ούτε μια λέξη από τις περίφημες ΜΚΟ που καταδικάζουν δημοκρατικές χώρες ότι φιμώνουν τον Τύπο, ότι παραβιάζουν τις αρχές του κράτους δικαίου, και τους καλλιτέχνες που φορούν μαντίλες σε ένδειξη συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό. Κάποιοι θα πουν: Εντάξει, αλλά πόσα παιδιά σκοτώθηκαν στη Γάζα; Σωστά, δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» παιδιά όταν σκοτώνονται. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, τα παιδιά στη Γάζα χρησιμοποιήθηκαν ως ασπίδες ώστε στη συνέχεια να παρουσιαστούν από τη Χαμάς ως θύματα της βαρβαρότητας του ισραηλινού στρατού. Αλλά κι αυτό οι «προοδευτικοί» το παραβλέπουν σκοπίμως ενώ γνωρίζουν ότι διαφέρει η απαγωγή παιδιών από τις οικογένειές τους, η κράτησή τους σε ανήλιαγα τούνελ με λιγοστό οξυγόνο, ο διαχωρισμός τους από τη μητέρα τους, η ελλιπής σίτιση και τα ψυχολογικά βασανιστήρια και στη συνέχεια η εν ψυχρώ εκτέλεσή τους.
Η διαφορά είναι τεράστια και δεν έχει σχέση με τους νεκρούς από τους βομβαρδισμούς από μια χώρα που έχει ποτίσει με εκατομμύρια κυβικά αίματος το δικαίωμα να υπάρχει έναντι των εχθρών της και που δεκαετίες τώρα επιδιώκουν τον αφανισμό της. Αυτός είναι ο λόγος που το Ισραήλ αναγκάζεται σε έναν τραγικό πόλεμο και που, συχνά ξεχνάμε, ότι κινδυνεύει να χάσει στο τραπέζι της διεθνούς διπλωματίας εξαιτίας των εντυπώσεων που δημιουργούνται στη διεθνή κοινή γνώμη και της στενής σχέσης που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στους υποτιθέμενους «μαχητές» και τις «ανθρωπιστικές» οργανώσεις.
Αυτόν τον αρρωστημένο ψυχισμό των τρομοκρατών επιβεβαιώνει η σφαγή των αμάχων της 7ης Οκτωβρίου και πιστοποιεί η παράδοση με τη «λάθος» σορό. Γιατί οι τρομοκράτες με αυτόν τον πλέον κυνικό τρόπο έδειξαν την απόλυτη ειρωνεία τους όχι μόνο στην ανθρώπινη ζωή, αλλά επιπλέον στην τιμή ενός ολόκληρου έθνους. Ο στόχος τους με το τελετουργικό της παράδοσης ήταν να φθαρούν τα ήθη ενός ολόκληρου κράτους. Όλοι αυτοί που σ’ ένα γήπεδο σηκώνουν σημαίες της Παλαιστίνης, σε μια εκδήλωση μνήμης για τους 57 νεκρούς στα Τέμπη διαδηλώνουν για τη Γάζα, ας ξαναδούν τις εικόνες με τα φέρετρα και το γλέντι των «μαχητών» και ας το αντιπαραβάλλουν με τον πατέρα Μπίμπας, που βρέθηκε χωρίς οικογένεια.
Αλήθεια, ποιος «ειρηνοποιός» και ποια «ανθρωπιστική» οργάνωση, ποια ΜΚΟ και ποιοι «ερευνητές» δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα θα του εξηγήσει γιατί σκότωσαν τη γυναίκα του και τα παιδιά του; Και ποιοι θα τολμήσουν να υποχρεώσουν τους Ισραηλινούς να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν με τους δολοφόνους τους με αυτήν την τρέλα; Οι Ναζί έθαψαν τους Εβραίους σε ομαδικούς τάφους, οι τρομοκράτες διαπόμπευσαν τα άψυχα κορμάκια δύο παιδιών και της μητέρας τους.
