Ο κατηγορούμενος μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ακόμη και ψέματα. Στη δίκη των δύο πρώην προστατευομένων μαρτύρων στην υπόθεση της Novartis –γνωστό και ως «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους»– η γραμματέας του επικεφαλής του ελληνικού τμήματος της φαρμακοβιομηχανίας, Μαρία Μαραγγέλη, που όταν φορούσε την κουκούλα έφερε την κωδική ονομασία «Αικατερίνη Κελέση», επέμεινε στην αρχική της κατάθεση σχετικά με τον «χρηματισμό» των πολιτικών προσώπων που κρεμάστηκαν στα μανταλάκια από το καθεστώς Τσίπρα.
Κατά την κατηγορουμένη για ψευδείς καταθέσεις, η περίφημη «τροχήλατη βαλίτσα» η οποία δήθεν παραδόθηκε στον Α. Σαμαρά υπήρξε, το ίδιο και οι δεσμίδες χρημάτων προς μια σειρά άλλα πολιτικά πρόσωπα, όσα έχει πει είναι αλήθεια, τα είδε με τα μάτια της!
Χθες, η εισαγγελέας ζήτησε την ενοχή τόσο της Μαραγγέλη όσο και του Φιλίστορα Δεστεμπασίδη (κωδική ονομασία «Μάξιμος Σαράφης») για την κατηγορία της ψευδούς κατάθεσης – αν και ο δεύτερος, στη δική του κατάθεση, είπε πως όσα είχε καταθέσει του τα είχε αναφέρει ο κ. Φρουζής.
Στην αγόρευσή της, η εισαγγελέας είπε το αυτονόητο: Πως «οι κατηγορούμενοι πίστευαν ότι μπορούν να πουν ό,τι θέλουν γιατί ήταν σε καθεστώς προστασίας μαρτύρων και δεν μπορούσε να τους ακουμπήσει κανείς».
Ολα αυτά αφού όλες οι υποθέσεις έχουν ερευνηθεί εις βάθος, δεν έχει βρεθεί τίποτε το αξιόποινο και όλες οι υποθέσεις αρχειοθετήθηκαν.
Και ενώ η υπόθεση έχει κλείσει, ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ήθελε να βγουν οι κουκούλες για να μην αποκαλυφθεί η σκευωρία, κυριολεκτικά αγαλλίασε με την κατάθεση Μαραγγέλη.
Και έσπευσε να εκδώσει ανακοίνωση, ισχυριζόμενος ότι η απολογία της «αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τη λειτουργία του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, γιατί αυτή η πρώην προστατευόμενη μάρτυρας, από τη δεινή θέση της κατηγορουμένης, επαναλαμβάνει ευθαρσώς όσα ακριβώς κατέθεσε στους τότε εισαγγελείς ''καταπολέμησης της διαφθοράς'' και μάλιστα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες παρουσία δικαστών, εισαγγελέα της έδρας και συνηγόρων των μηνυτών. Αυτά συμβαίνουν όταν έχει υποστεί απηνείς διωγμούς, έχει εκπατριστεί, εργάζεται στη Μάλτα και αναθρέφει μόνη της δύο ανήλικα τέκνα»!
Αφού έστησαν την παράσταση με τις δέκα κάλπες (21 Φεβρουαρίου 2018), αφού έφτιαξαν μια Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τη διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης, αφού η Επιτροπή αυτή εξέδωσε (27 Απριλίου 2018) πόρισμα με το οποίο αποφαινόταν ότι η Βουλή ήταν «αναρμόδια να διερευνήσει για να προχωρήσει στη δικαστική διερεύνηση των αδικημάτων της δωροληψίας και της δωροδοκίας για τα αναφερόμενα πολιτικά πρόσωπα» και αφού η Δικαιοσύνη αρχειοθέτησε τις υποθέσεις, επανέρχονται σαν να μην πέρασε μια μέρα, σαν να μη συνέβη το παραμικρό από όλα τα παραπάνω και ξαναρχίζουν το ίδιο βιολί.
Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ του 2025, ισχύουν όσα υποστήριζαν πριν από τις εκλογές του 2019. Στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ και στους Παπαχελά-Κοσιώνη, ο κ. Τσίπρας είχε τότε επιμείνει ότι το σκάνδαλο ήταν υπαρκτό.
Εναν χρόνο αργότερα, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» και στον Παπαχελά, ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως χειρίστηκαν το θέμα με… αφέλεια!
Είχε πει τότε ο πρώην πρωθυπουργός:
«Εκεί λοιπόν, θα μπορούσαμε κι εμείς να είχαμε χειριστεί µε λιγότερη αφέλεια την υπόθεση και να πούμε: Ποιοι είναι οι τρεις που εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερη σχέση µε το σκάνδαλο; Ε, αυτούς τους τρεις τους πάμε σε Προανακριτική και δεν θα επιστρέψουμε τη δικογραφία στη Δικαιοσύνη για να κρίνει αυτή»!
Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω, δηλαδή.
Με τη διαφορά πως ούτε σκάνδαλο ήταν ούτε «αφέλεια». Ηταν μια καραμπινάτη σκευωρία.
Και όταν η Δικαιοσύνη αποφάσισε (το 2024) να άρει το καθεστώς προστασίας και να βγάλει τις κουκούλες από τους «προστατευόμενους μάρτυρες» (διότι εξέλιπαν οι λόγοι της προστασίας αφού η υπόθεση έληξε), ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «ταφόπλακα στον σημαντικό θεσμό της προστασίας μαρτύρων».
Καθόλου δεν τους ενδιέφερε ο «θεσμός», τον οποίο χρησιμοποιούν κάθε φορά καταπώς τους βολεύει.
Το μόνο που τους ενδιέφερε όταν έστησαν τη σκευωρία ήταν να εξοντώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους με τη μέθοδο της σπίλωσης. Επιλέγοντας μάλιστα πρόσωπα από διαφορετικά κόμματα, έδειξαν πως ήθελαν να μείνουν μόνοι τους στην πολιτική σκηνή της χώρας. Η επιλογή είναι χαρακτηριστική: Αντώνης Σαμαράς, Παναγιώτης Πικραμένος, Ευάγγελος Βενιζέλος, Αδωνις Γεωργιάδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Γιάννης Στουρνάρας, Ανδρέας Λυκουρέντζος, Μάριος Σαλμάς, Γιώργος Κουτρουμάνης.
Στην πραγματικότητα, στο στόχαστρό τους δεν μπήκαν απλά αυτά τα δέκα πολιτικά πρόσωπα. Μπήκε η ίδια η Δημοκρατία, πάνω από την οποία ήθελαν να ρίξουν την ταφόπλακά τους, όπως συμβαίνει με όλα τα αυταρχικά καθεστώτα.
Σήμερα, τους ενδιαφέρει να… δικαιωθούν! Οχι για να φύγει από πάνω τους το στίγμα της πολιτικής σκευωρίας, αλλά για να επαναφέρουν, επτά χρόνια μετά, ένα τοξικό κλίμα που κατέληξε να τους χαρίσει ανεπιστρεπτί τον ατιμωτικό τίτλο του σκευωρού.
Το μόνο που απομένει είναι να στήσουν έξω από την Κουμουνδούρου το… άγαλμα του κουκουλοφόρου!
