Η συμφωνία μερικής οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αίγυπτου έρχεται την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή – τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο Κίνημα Αλλαγής οι διακοπές τελείωσαν σύντομα. Οι τελικές συσκέψεις, που έχουν προγραμματιστεί για τις επόμενες μέρες, θα δείξουν τελικά και την κατεύθυνση που θα πάρουν τα κόμματα εντός του Κοινοβουλίου. Τουλάχιστον στον ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, το παιχνίδι των ισορροπιών παίζεται ακόμα.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση, η συζήτηση παραμένει ακόμα ανοιχτή, καθώς ήδη έχουν ακουστεί δημοσίως όλες οι απόψεις για τη συμφωνία. Με τη διαδικτυακό τους παρέμβαση, οι «53+» τάχθηκαν υπέρ της συμφωνίας, ζυγίζοντας τη μεγάλη εικόνα και υπολογίζοντας πως, παρότι δεν είναι τέλεια, δημιουργεί νέες προϋποθέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο – ακόμα και σπάζοντας το ταμπού της επήρειας των νησιών, που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες (και όχι υπό το καθεστώς απειλών) να οδηγήσει σε έναν συμβιβασμό με τους γείτονες.
Εναντίον της συμφωνίας τάχθηκε, με πιο «δεξιά» οπτική, ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος διαφωνεί με την περιορισμένη επήρεια των νησιών και επιμένει πως η θέση της Ελλάδας αποδυναμώθηκε ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, καθώς με υπογραφή της αποδέχτηκε ότι πρόκειται για αμφισβητούμενη περιοχή. Εναντίον τουλάχιστον του τάιμινγκ στο οποίο η συμφωνία αυτή έγινε, αλλά με «αριστερή» οπτική εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή του Κοτζιά, τάσσονται και εκείνοι που εκφράζονται από το πρόσφατο άρθρο του Σωτήρη Βαλντέν («ΕφΣυν»). Δεν διαφωνούν, δηλαδή, με το περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο η συμφωνία μπλόκαρε τον διάλογο ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτοί ασκούν κριτική και στο δόγμα «μια και μόνο διαφορά» με την Τουρκία, το οποίο ωστόσο υιοθέτησε και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας μετά την τελευταία τετ α τετ συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον περασμένο Ιούλιο. Στο τραπέζι, βέβαια, παραμένει και το «παρών», το οποίο αφενός επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει τη σκληρή αντιπολιτευτική του γραμμή για τους χειρισμούς της κυβέρνησης επί του θέματος, και αφετέρου κρατά τις ισορροπίες εντός του κόμματος. Υπενθυμίζεται πως, παρότι η στάση στα εθνικά αποτελεί ειδικό θέμα που δεν ταυτίζεται με όσα άλλα διαδραματίζονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει πολύ σημαντική για ένα κομμάτι των στελεχών του – ήταν, άλλωστε, η Συμφωνία των Πρεσπών που λειτούργησε ως αφορμή για διάφορες κεντροαριστερές μεταγραφές.
Στο Κίνημα Αλλαγής, η τελική απόφαση για τη στάση του κόμματος θα ληφθεί στο τέλος της εβδομάδας. Οι γνώμες που ακούστηκαν συμπεριλαμβάνουν επίσης την κριτική για τη χρονική στιγμή που επελέγη η υπογραφή της συμφωνίας, αλλά και τα νέα δεδομένα της χαμηλότερης επήρειας. Ωστόσο η μετέπειτα αντίδραση της Τουρκίας και η κεντροαριστερή επιλογή να κρατήσει χαμηλά τους αντιπολιτευτικούς τόνους εν μέσω της ελληνοτουρκικής κρίσης, δείχνουν πως το Κίνημα Αλλαγής κινείται προς το «ναι», στη λογική του ενιαίου εθνικού μετώπου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως στη Χαριλάου Τρικούπη συμφωνούν με τους κυβερνητικούς χειρισμούς του προηγούμενου διαστήματος – στη Βουλή θα γίνει κριτική εφ’ όλης της ύλης για τα ελληνοτουρκικά: για την έλλειψη ενημέρωσης, για το θέμα που προέκυψε από τις δηλώσεις του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, Αλέξανδρου Διακόπουλου, αλλά και τα όσα συνέβησαν στις κυβερνητικές επαφές με τους εταίρους της χώρας.
Από την πλευρά του ΚΚΕ, στην πρόσφατη τηλεφωνική συζήτηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Δημήτρης Κουτσούμπας είχε εκφράσει την ανησυχία του για τη συμφωνία. Τονίζοντας αφενός πως πρόκειται για τμηματική οριοθέτηση που «αφήνει αδιευκρίνιστο το τι ανήκει σε ποιον από τη Ρόδο και ανατολικά μέχρι το Καστελλόριζο» και αφετέρου πως είναι ενταγμένη στις γενικότερες επιδιώξεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Της Μυρτώς Λιαλιούτη από Τα Νέα
