Ο… Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να κρατά το «κλειδί» για νέα ιστορική συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο, έστω τμηματική, που «θα προκαλούσε τεράστιο πρόβλημα, και λογικής ύπαρξης στο τουρκολιβυκή σύμφωνο» όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στον ΣΚΑΙ ο υπουργός Εξωτερικών.
Ο Νίκος Δένδιας μεταβαίνει την Πέμπτη στο Κάιρο μαζί με την τεχνική ομάδα του ΥΠΕΞ προκειμένου να γίνει ένα ακόμα βήμα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ενώ ακόμα το ενδεχόμενο τμηματικής οριοθέτησης έχει πέσει επίσημα στο τραπέζι. Στο πλαίσιο της ενεργητικής διπλωματίας της Αθήνας σε κάθε κατεύθυνση, ο υπουργός Εξωτερικών είχε την Τρίτη κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον ομόλογό του Ισραήλ Γκάμπι Ασκενάζι στο πλαίσιο της επίσκεψης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ. Παράλληλα, η ιστορική συμφωνία Ιταλίας – Ελλάδας έχει προκαλέσει εκνευρισμό στην Άγκυρα.
Πάντως, το θέμα της ΑΟΖ με την Αίγυπτο ενέχει σαφώς μεγαλύτερες δυσκολίες παρά τις προθέσεις της ελληνικής πλευράς για εντατικοποίηση των συνομιλιών αλλά και τις εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας – Αιγύπτου. Τα τελευταία χρόνια στην εξουσία στην Αίγυπτο βρίσκεται άλλωστε η κυβέρνηση του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, που, σε αντίθεση με την προηγούμενη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Μόρσι, έχει κάκιστες σχέσεις με την Τουρκία του Ερντογάν, γεγονός που κάνει τη συγκυρία ευνοϊκότερη για την Ελλάδα.
Στο ιδεατό σενάριο, μια οριοθέτηση με την Αίγυπτο που δίνει πλήρη επήρεια στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, θα είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να μη διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, ωστόσο παρά τις κακές σχέσεις Ερντογάν – Σίσι η πρόθεση του Καΐρου ήταν σαφής: να μην εμπλακεί στις ελληνοτουρκικές διαφορές, καθώς δεν έχει κανένα συμφέρον (η δική της θαλάσσια περιοχή δεν αμφισβητείται).
Η ελληνική πλευρά όμως μπορεί να κρατά ένα «κρυφό χαρτί» στα χέρια της για να μεταπείσει τους Αιγυπτίους, έστω όχι βραχυπρόθεσμα. Το χαρτί του… Ερντογάν, της προκλητικής και νεοοθωμανικής του συμπεριφοράς. Οι διακηρύξεις της Άγκυρας για γεωτρήσεις ακόμα και ανοιχτά της Λιβύης, η παρουσία σχεδόν του μισού τουρκικού στόλου στην περιοχή που «σπάει» προκλητικά το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ αγνοώντας την ευρωπαϊκή επιχείρηση Ειρήνη, η ενίσχυση του Σάρατζ με οπλισμό, 9.000 τζιχαντιστές και τούρκους μισθοφόρους, αλλά και η πρόθεση των Τούρκων να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις (γίνεται συζήτηση για τη ναυτική βάση της Μισράτα και την αεροπορική βάση της Αλ Οουατίγια) στη «γειτονιά» της Αιγύπτου φαίνεται να έχει προκαλέσει εκνευρισμό στην κυβέρνηση Σίσι και ξυπνά μνήμες Οθωμανικής κυριαρχίας στον αραβικό κόσμο γενικότερα.
Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Νοέμβριο το Κάιρο είχε επισημάνει για το τουρκολιβυκό σύμφωνο ότι «δεν έχει κανένα νομικό αποτέλεσμα και δεν μπορει να αναγνωρισθεί επισήμως υπό το φως του άρθρου 8 της συμφωνίας Skhirat, η οποία ορίζει ότι η λιβυκή κυβέρνηση ή το υπουργικό συμβούλιο και όχι ο πρωθυπουργός έχουν την εξουσία να υπογράφουν διεθνείς συμφωνίες». «Είναι γνωστό ότι στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο της Λιβύης δεν υπάρχουν υπουργοί και δεν υπάρχει εκπροσώπηση διαφόρων περιοχών της Λιβύης, οπότε ο ρόλος του πρωθυπουργού είναι περιορισμένος και έτσι η σύναψη συμφωνιών με άλλες χώρες θεωρείται καταφανής παραβίαση της συμφωνίας Skhirat» σημείωνε το Αιγυπτιακό ΥΠΕΞ.
Πηγή: skai.gr
