“Έφυγε” από τη ζωή ο γνωστός ερμηνευτής, Αντώνης Καλογιάννης στα 81 του χρόνια. Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή ο γαμπρός του ερμηνευτή,ο δημοσιογράφος και εκδότης Τάσσος Μπούρας, με ανάρτησή του στον προσωπικό του τοίχο σε Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης.
Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 3 Αυγούστου 1940.
Ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο το 1966. Την ίδια χρονιά τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και δίνει τις πρώτες του συναυλίας στην τότε Σοβιετική Ένωση και κατόπιν στην Ελλάδα. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967 φεύγει στο εξωτερικό με την Μαρία Φαραντούρη και δημιουργώντας μια λαϊκή ορχήστρα, ξεκινούν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της Χούντας.
Το 1970 αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης και μαζί θα δώσουν περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας. Το 1972 ο Αντώνης Καλογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα. Έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μίμη Πλέσσα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, Μάριο Τόκα κ.α.) και ποιητές στιχουργούς (Γιάννης Ρίτσο, Γιώργο Σεφέρη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τ. Λειβαδίτη, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλο κ.α.), ενώ έχει βρεθεί είτε σε συναυλίες, είτε σε κέντρα με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού.
Ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του είναι η ηχογράφηση του “Πνευματικού Εμβατηρίου” του Άγγελου Σικελιανού και το “Κατάσταση Πολιορκίας” το 1970, μαζί με την Μαρία Φαραντούρη, καθώς και του “Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ” το 1975.
Η δεκαετία του ’80, ξεκίνησε με έναν δίσκο (Μίμη Πλέσσα – Δημήτρη Χριστοδούλου “Τραγούδια της γειτονιάς”/1980), που, μάλλον, έκλεισε την προηγούμενη δεκαετία, γιατί, ουσιαστικά, με τον επόμενο δίσκο του(“Τα σημερινά”/1981), ο Αντώνης Καλογιάννης, έκανε την στροφή του στο ερωτικό τραγούδι, όπου και καθιερώθηκε ως ένας, ερωτικός πλέον, τραγουδιστής, καθ’ όλη τη διάρκειά της, αλλά και την επόμενη του ’90. Με τα χρυσά (50.000 πωλήσεις) “Σημερινά”, του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Λάκη Τεάζη, ο Καλογιάννης άνοιξε την πιο εμπορική δεκαετία της καριέρας του και με ένα τραγούδι – μεγάλη επιτυχία, το “Όμορφή μου Κατερίνα“, που το ακολούθησαν, τα επόμενα χρόνια, κι άλλες μεγάλες επιτυχίες, όπου ο τίτλος τους παρέπεμπε σε γυναικεία ονόματα.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του “Όμορφή μου Κατερίνα“, την επόμενη τριετία ακολούθησαν τρεις, διαφορετικού μεταξύ τους ύφους, δουλειές του, η συμμετοχή του στον δίσκο του Σταύρου Κουγιουμτζή(“Μικραίνει ο κόσμος”/1982), όπου ερμήνευσε το, εξαιρετικό, ομότιτλο, τα τραγούδια του Δημήτρη Λάγιου και του Φώντα Λάδη, που ερμήνευσε στον κοινό τους δίσκο “Εδώ που γεννηθήκαμε” (1983) κι η συμμετοχή του(μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Δημήτρη Κοντολάζο, την Κατερίνα Στανίση, την Ελπίδα κ.ά.) στον δίσκο του Τάκη Μουσαφίρη (“Ακόμα μια μέρα”/1984). Θα έλεγα ότι, αυτή η τριετία αποτέλεσε το, απαραίτητο μερικές φορές, “διάλειμμα”, πριν ακολουθήσουν τα “Μικρά ερωτικά”, ο δίσκος, δηλαδή, της συνεργασίας του με τον Μάριο Τόκα.
Η συνεργασία, λοιπόν, του Αντώνη Καλογιάννη με τον Μάριο Τόκα, και μάλιστα, με έναν χρυσό(50.000 πωλήσεις) δίσκο(“Μικρά ερωτικά”), δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες, σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου, κι ένα συγκινητικό ερωτικό τραγούδι σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Ο Αντώνης Καλογιάννης, με τη δουλειά του αυτή, εκτινάχθηκε, πλέον, ως ερωτικός τραγουδιστής με τα πασίγνωστα κι αγαπημένα “Αννούλα του χιονιά” & “Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη” (σε ντουέτο με τη Μαρινέλλα), αλλά, ερμήνευσε και το συγκλονιστικό “Δεν κλαίω” του Γιάννη Ρίτσου.
Το αποκορύφωμα αυτής της ερωτικής ερμηνευτικής πλευράς του Καλογιάννη βρίσκεται στα μέσα στης δεκαετίας(1985), με το δίσκο “Και που λες Ευτυχία”, σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και του Τάκη Μουσαφίρη, όπου με το ομότιτλο τραγούδι (σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και στίχους Ρόνη Σοφού) έκανε και τον τελευταίο χρυσό(50.000 πωλήσεις) προσωπικό δίσκο της καριέρας του. Μαζί με τη μεγάλη επιτυχία της “Ευτυχίας”, ακούστηκε και το πανέμορφο “Μου ‘χες τάξει Άννα”, σε μουσική του Κώστα Χατζή, όπου το ερμήνευσε σε ντουέτο με τη Μαρινέλλα.
Μετά τις μεγάλες αυτές επιτυχίες, η δισκογραφία του Αντώνη Καλογιάννη συνεχίστηκε ως και τα τέλη σχεδόν της δεκαετίας του ’90, όπου το 1997 κυκλοφόρησε ο τελευταίος στουντιακός δίσκος του. Παρότι – πλην ενός, δύο τραγουδιών (“Σαν τα περιπολικά” κ.ά.) που ακούστηκαν – δεν ξανάβγαλε τη μεγάλη επιτυχία, αξίζει να καταγράψουμε κι αυτήν την δισκογραφία του ερωτικού ρεπερτορίου του.
Έτσι, η δεκαετία του ’80 ολοκληρώθηκε με τις προσωπικές δουλειές του “Χωρίς συνθήματα” (1986), “Ότι αγάπησα”(1987) & “Τι ώρα να ‘ναι”(1989). Το 1989, επίσης, συμμετείχε, μαζί με τον Γιάννη Πάριο κι άλλους, στο δίσκο του Ηλία Ανδριόπουλου “Τα λόγια της αγάπης”. Η δεκαετία του ’90 άνοιξε με τα “Επικίνδυνα παιχνίδια”(1990) του Αλέξη Παπαδημητρίου και της Εύης Δρούτσα, για να συνεχιστεί την επόμενη χρονιά (1991) με το δίσκο του “Σε ανύποπτο χρόνο”, όπου, ανάμεσα στ’ άλλα τραγούδησε τις “Μοίρες” του Κραουνάκη και το “Ίσως φταίνε τα φεγγάρια” του Νότη Μαυρουδή. Το 1992 τραγούδησε, σε μουσική Αλέξη Παπαδημητρίου, στο σήριαλ “Το 13ο κιβώτιο”, ενώ το 1993 κυκλοφόρησε το δίσκο “Αντίθετη πορεία”, με τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη, του Θοδωρή Παπαδόπουλου κ.ά.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 (αλλά και του ’80) συμμετείχε – ερμηνεύοντας ένα ή δυο τραγούδια – σε μερικούς ακόμα δίσκους συναδέλφων του και συνθετών, ενώ, η τελευταία προσωπική του δισκογραφική εμφάνισή του πραγματοποιήθηκε προς τα τέλη της και, συγκεκριμένα, το 1997, με το δίσκο του “Ιστορίες αγγέλων” σε μουσική του Γιάννη Δημητρά. Έκτοτε, θα τον ξανακούσουμε μόνο σε δυο τραγούδια, από τη συμμετοχή του στον επιτυχημένο (χρυσός των 25.000 πωλήσεων) live δίσκο – αφιέρωμα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση(“Για τον Γρηγόρη”) το 2002.
Έχει ηχογραφήσει πάνω από 20 προσωπικούς δίσκους και σε άλλους τόσους έχει συμμετοχή, ενώ έχει τραγουδήσει και πολλά τραγούδια για το θέατρο και την τηλεόραση. Τελευταία δισκογραφική δουλειά είναι το 2005 μία πολυσυλλεκτική διπλή έκδοση από τον ίδιο τον καλλιτέχνη με επιτυχίες, από το “άνοιξε το παράθυρο”, την “Αννούλα του χιονιά” και το “Και που λες Ευτυχία”, μέχρι τα “Do you like the Greece” και “Όρτσα τα πανιά”, αλλά και γνωστές διασκευές όπως τα “Χόρεψέ με” και “Μοναξιά”.
Τέλος, το 2007 κυκλοφόρησε η κασετίνα “Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας – 40 χρόνια Αντώνης Καλογιάννης (UNIVERSAL), όπου ανθολογούνται τα σπουδαιότερα και σημαντικότερα τραγούδια που είπε ο Καλογιάννης, τόσο τα θεοδωρακικά, όσο και τα υπόλοιπα και τα ερωτικά φυσικά που εξετάζονται εδώ.
Με μια περίπου 10άδα, λοιπόν, δίσκων του με ερωτικά τραγούδια, κι αντίστοιχο σχεδόν αριθμό μεγάλων επιτυχιών, η ζεστή κι εκφραστική φωνή του Αντώνη Καλογιάννη, έχει καταγραφεί στη συνείδηση όλων μας και μ’ αυτό του το ρεπερτόριο, όπου, με την ίδια σεμνότητα κι ήθος που είπε τα τραγούδια του αγώνα, είπε κι αυτά του έρωτα.
Δισκογραφία:
- Αντίθετη Πορεία
- Μικρά Ερωτικά
- Κάτι φταίει
- Τα σημερινά
- Σε ανύποπτο χρόνο
- Τα πρώτα μου τραγούδια
- Ερωτικά
- Για μια σταγόνα αλάτι
- Τι ώρα νάναι
- Ιστορίες αγγέλων
- Τραγούδια Μ. Θεοδωράκη
Ποια ήταν η «Αννούλα του χιονιά»
Πολλοί αναρωτήθηκαν ποια ήταν αυτή η Αννούλα που τραγούδησε ο Καλογιάννης σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου και μουσική του μεγάλου Μάριου Τόκα.
Η ιστορία του τραγουδιού του 1984 είναι ενδιαφέρουσα. Αφορούσε σε ένα κορίτσι που είχε γνωρίσεi και είχε ερωτευtεί στους Ιεχωβάδες. Το 2018, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Music Heaven, ο στιχουργός αποκάλυψε τις ιστορίες πολλών τραγουδιών του, ανάμεσά τους και της Αννούλας του χιονιά.
«Εγώ έψαχνα τότε τα “θρησκευτικά” μου. Είχα βρεθεί στους Ιεχωβάδες με κάποια Άννα. Στο δίσκο “Ξημερώνει” (1980), η Χαρούλα τραγούδησε το “Δεν Είδες” σε στίχους δικούς μου. Αυτό είχε δημοσιευθεί στα Επίκαιρα σαν ποίημα: “Δεν είδες τα δάκρυά μου/ίσως φταίω εγώ που τα ‘κρυψα/Δεν άκουσες, δεν άκουσες τα λόγια μου/ίσως φταίω εγώ που τα ψιθύρισα/Στα μάτια μου όμως δεν διάβασες τίποτα;”». Μπήκε από τον Αντώνη Βαρδή η μουσική και η λέξη “ποτέ” (“Δεν είδες ποτέ τα δάκρυά μου”)» είχε πει.
«Είχα δώσει στη Χαρούλα κάποια ποιητικά τετράδια και μου ζήτησε, βλέποντας το πρώτο τετράστιχο, να της βάλω ένα κουπλέ ακόμη. Το έφτιαξα, αλλά εκείνη την εποχή εγώ βρισκόμουνα με μία Άννα, η οποία έγραφε κι αυτή ποιήματα κι είχε αντιγράψει από τα Επίκαιρα το “Δεν είδες τα δάκρυά μου”. Και της λέω: “Αυτό πού το βρήκες;”. Και μου λέει: “Εγώ το έγραψα!”» πρόσθεσε.
Και κατέληξε: «Εκείνη την ώρα έπαθα λίγο την πλάκα μου. Είδα πόσο το αγαπούσε και σιώπησα. Μετά έφυγα από τους Ιεχωβάδες κι έτσι βγήκε το “Αχ Αννούλα του χιονιά, δεν θα είμαι πια μαζί σου”. Μετά δεν μιλήσαμε με την Άννα και δεν ήξερε ότι το έγραψα γι’ αυτήν. Δεν ήθελα, γιατί θα ντρεπότανε».
Σε μια από τις πιο πρόσφατες συνέντευξη του στην Έλενα Κατρίτση στην τηλεόραση της ΕΡΤ, ο Αντώνης Καλογιάννης κάνει τον απολογισμό των 44 χρόνων στη μουσική….και εξομολογείται τον φόβο του για τον θάνατο. Μίλησε για πρώτη φορά για τη σύντροφο της ζωής του Ελένη τη γυναίκα που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη ζωή του , για την ξαφνική απώλεια του γιου του πριν από τέσσερα χρόνια, που ήταν καθοριστική και για τους συμβιβασμούς που έχει κάνει στην καριέρα του.
Πηγές: el.wikipedia.org
