Την αντίθεσή της στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών για τα κατοικίδια και τα αδέσποτα εκφράζει η Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία εστιάζοντας στα κενά και τις παραλείψεις.
Στην ανοιχτή επιστολή που υπογράφει η πρόεδρος της ΠΦΟ Ειρήνη Μολφέση αναφέρεται:
«Τι απέγινε η δέσμευση του πρωθυπουργού να φέρει ένα “σύγχρονο νομικό πλαίσιο που δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τα πιο προχωρημένα νομικά πλαίσια τα οποία έχουν σήμερα Ευρωπαϊκές σύγχρονες χώρες”;
Το συνονθύλευμα αντιφατικών διατάξεων που είδαμε στη διαβούλευση, ανούσιο, κακογραμμένο και χαοτικό, ουδεμία σχέση έχει με σύγχρονη νομοθεσία προστασίας των ζώων. Αγνοήθηκαν κατάφωρα, όχι μόνο οι στοιχειώδεις κατευθυντήριες γραμμές των σύγχρονων πλαισίων προστασίας των ζώων, αλλά και οι αρχές καλής νομοθέτησης του ελληνικού δικαίου.
Από το Σχέδιο απουσιάζουν το θεμέλιο (οι ηθικές αρχές βάσει των οποίων ρυθμίζονται όλα τα επιμέρους), κρίσιμοι ορισμοί και βασικές θεματικές ενότητες. Εξόφθαλμη είναι η απουσία πλαισίου, προϋποθέσεων και μηχανισμών ελέγχου για τη διατήρηση ζώων από επαγγελματίες (εκτροφείς, εμπόρους, φροντιστές, εκπαιδευτές, κυνοκομεία, πανσιόν, κ.λπ.) και για την εκτροφή, εισαγωγή και εμπορία ζώων.
Όταν εξαγγέλθηκε ως “μεγάλη τομή” η Αναπαραγωγή́ με κανόνες, θεωρήσαμε ότι, επιτέλους, θα ευθυγραμμιστούμε με τα ευρωπαϊκά σύγχρονα κράτη, που έχουν περιορίσει την εμπορική εκτροφή για να προστατέψουν την ευζωία των ζώων. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, η εμπορική εκτροφή θα είναι η μόνη επιτρεπτή αναπαραγωγή και μονόδρομος για την απόκτηση σκύλου ή γάτας. Δεν γνωρίζουν στην Κυβέρνηση ότι αυτός ο τύπος εκτροφής έχει ταυτοποιηθεί, διεθνώς, ως βασική αιτία κακοποίησης και θανάτου σκύλων και γατών και ευθύνεται για τη διοχέτευση στην αγορά, κουταβιών σοβαρά άρρωστων, γενετικά εκφυλισμένων, με πλαστά πιστοποιητικά καθαροαιμίας;Εμβρόντητοι, διαβάσαμε ότι προβλέπεται η υποχρεωτική στείρωση όλων των δεσποζόμενων σκύλων και γατών σε όλη την επικράτεια, ως μέτρο καθολικό και οριζόντιο, όταν, κατά της υποχρεωτικής στείρωσης, έχουν ταχθεί οι μεγαλύτεροι διεθνείς φιλοζωικοί οργανισμοί και επιστημονικοί φορείς. Όπου επιχειρήθηκε, το μέτρο αυτό αποδείχτηκε ακατάλληλο και επιζήμιο και προκάλεσε αύξηση των εγκαταλείψεων – βραχυπρόθεσμα και σε βάθος χρόνου.
Βλέπουμε και μια ανησυχητική τάση ελέγχου της ζωής των πολιτών, που δεν συνδέεται με την ευζωία των ζώων. O ιδιοκτήτης στοχεύεται ως υποκείμενο παρακολούθησης, διαρκώς εκτεθειμένος στις αυθαιρεσίες της διοίκησης, η οποία τον ελέγχει με ασαφείς ή και μεταβαλλόμενες προθέσεις. Η κατοχή ενός σκύλου ή μιας γάτας μετατρέπεται σε πηγή άγχους, καταντώντας απωθητική.
Ενώ ανακοινώθηκε αξιοποίηση της συνδρομής των φιλοζωικών οργανώσεων, στην προσεκτική ανάγνωση των διατάξεων προκύπτει ότι η μόνη εκδοχή νόμιμης φιλοζωικής δράσης, όσον αφορά τα αδέσποτα ζώα, θα είναι αυτή που θα γίνεται από φιλοζωικές οργανώσεις που θα πληρούν σωρευτικά τις παρακάτω δύο προϋποθέσεις: (α) να έχουν αδειοδοτημένο καταφύγιο και (β) να έχουν συμβληθεί με τον οικείο Δήμο. Αυτό, σε συνδυασμό με τις διατάξεις που θέτουν ως προϋπόθεση για την αδειοδότηση, 14ωρη ημερησίως παρουσία προσωπικού και εκείνες που απαγορεύουν την επανένταξη αδέσποτων από τα καταφύγια φιλοζωικών (αποκλείοντας έτσι ΚΑΙ την ολιγοήμερη περίθαλψη ΚΑΙ τα προγράμματα στείρωσης/επαναφοράς – TNR), επιφυλάσσει, ακόμα και στις φιλοζωικές με καταφύγιο, ρόλο μάλλον διακοσμητικό.
Όσο για τις υπόλοιπες φιλοζωικές οργανώσεις και τους πολίτες, δεν θα μπορούν να περισυλλέξουν αδέσποτο ζώο, ακόμη και εάν βρεθεί αιμόφυρτο ή τραυματισμένο, καθώς οι συντάκτες του σ/ν έχουν προβλέψει επιπλέον γενική απαγόρευση μετακίνησης ζώου, εάν δεν έχει κάνει αντιλυσσικό εμβόλιο…
Αν προσθέσουμε τις διατάξεις που προβλέπουν εγκλεισμό των αδέσποτων, εκείνες που προβλέπουν ευθανασίες με συνοπτικές διαδικασίες, τις άλλες που προβλέπουν αφαίρεση του ζώου και φυλάκιση του ιδιοκτήτη για «παράλειψη του ετήσιου εμβολιασμού» και τη διάταξη που εξομοιώνει τη μεταβίβαση ενός ζώου -ακόμα και σε άτομο της ίδιας οικογένειας- με παράνομο εμπόριο τιμωρούμενο με 3.000€ και ποινικές κυρώσεις… καταλαβαίνουμε ότι το Σ/Ν δεν επιδέχεται διόρθωση και πρέπει να αποσυρθεί.
Στο μεταξύ, οι Ευρωπαϊκές σύγχρονες χώρες συνεχίζουν, αθόρυβα και σεμνά, να χτίζουν την προστασία των ζώων, απαγορεύοντας τις εισαγωγές εξωτικών ειδών, τα δελφινάρια, τις κλωβοστοιχίες, την εισαγωγή κυνηγετικών τροπαίων και νομοθετώντας για τη συνεπιμέλεια των κατοικιδίων και τη νομική αναγνώριση της ενσυναίσθησης των ζώων.
Η ελληνική κοινωνία και τα ζώα αξίζουν περισσότερη σοβαρότητα».
