Η ένταση εντός της ελληνικής κοινωνίας ανεβαίνει. Η πληροφόρηση και τα fake news έχουν γίνει ένα και ο θυμός των πολιτών ψάχνει να βρει διέξοδο στις πλατείες και στους δρόμους. Το ερώτημα είναι εάν η χώρα αντέχει ένα ακόμη μπάχαλο –και τα ρίσκα του. Και καλά το 2010 υπήρχε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που με τα λάθη, τις παραλείψεις και τις εμμονές της «έσωσε» στο παρά πέντε την Ελλάδα, αλλά και τον εαυτό της.
Τώρα που υπάρχει, όπως μας είπε κατάμουτρα ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, «νέος σερίφης στην πόλη» και στις περισσότερες χώρες της ΕΕ οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ ετερόκλητων συμμαχιών του τρόμου, για να μη μιλήσω για αυτές που έχουν πλέον ακροδεξιές κυβερνήσεις, είναι ώρα να μπούμε σε περιπέτειες και σε αστάθεια;
Διότι, παρά τα όσα λένε ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις, δεν είναι η τραγωδία των Τεμπών αυτό που τους καίει –παρότι θυμώνει κάποιους ακόμη εχέφρονες της αντιπολίτευσης– αφού η εργαλειοποίηση πάει… σύννεφο, αλλά το να πέσει ο Μητσοτάκης. Και αφού γίνει αυτό, μετά πιστεύουν ότι θα φτιάξουν λαϊκό μέτωπο και θα κυβερνήσουν. Ασχέτως εάν έχει βάση το σενάριο, η πραγματικότητα είναι ότι ποντάρουν σε αυτό. Και όσο ο Μητσοτάκης αντέχει, τόσο θα συνεχίζουν την τακτική του… μπάχαλου. Το ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη αποφάσισε να γίνει μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης, πρέπει να απασχολήσει τους ψηφοφόρους του και όσους σκέπτονται να πάνε προς αυτό.
Όσο για τους ψηφοφόρους της ΝΔ, και ιδιαίτερα εκείνους που θεωρούν ότι πρέπει να τιμωρήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καλό είναι να σκεφτούν τις αποφάσεις τους. Διότι πρώτους θα τους πλήξει η μπαχαλοποίηση που έρχεται. Εκτός αν θεωρούν ότι εφαρμόζοντας την τακτική του γνωστού ανέκδοτου, με τον απατημένο σύζυγο και την τιμωρία που επέβαλε στον εαυτό του, θα βρουν το δίκιο στα παράπονά τους. Αλλά ας μην ξεχνούν ότι το γινάτι βγάζει μάτι…
