Ένα νέο «ή αυτοί ή εμείς» και «ή μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε» χτίζεται πάνω στους νεκρούς των Τεμπών και τον πόνο των συγγενών. Η μόνη διαφορά είναι πως πλέον έχει προστεθεί και ένα αλλοπρόσαλλο ΠΑΣΟΚ με έναν αρχηγό που δείχνει να είναι διατεθειμένος να τα παίξει όλα για όλα με μοναδικό σκοπό την πολιτική του επιβίωση. Έχει μπει στο παιχνίδι της τοξικότητας και της στοχοποίησης πολιτικών αντιπάλων και θεσμών.
Η συμμετοχή του σε μια προσπάθεια επανάληψης φαινομένων τύπου αγανακτισμένων και πλατειών είναι ορατή. Από τις επιθέσεις στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι την ανοιχτή αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης, δείχνει να έχει πιστέψει πως θα τύχει της πορείας του Αλέξη Τσίπρα και θα καβαλήσει ένα κύμα που θα τον οδηγήσει στην εξουσία, χωρίς φυσικά να έχει στον νου του τι θα γίνει την επόμενη μέρα.
Την ώρα που συντελούνται γεωπολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις και την ώρα που κυβερνήσεις και οικονομίες στην Ευρώπη ταλανίζονται από τις αλλαγές που φέρνει ο Ντόναλντ Τραμπ, στην Ελλάδα τα κόμματα στήνουν μια ακόμη φορά ένα σκηνικό αντισυστημισμού. Μόνο που τώρα δεν βασίζονται σε μια οικονομική κρίση, αλλά πατούν πάνω σε νεκρούς. Και δεν το κρύβουν αν σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητεί να επισπευστεί η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας προτού αλλάξει η… ατζέντα.
Και ενώ τα ψέματα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, και ενώ η Ελλάδα εμφανίζεται να ανθίσταται στα οικονομικά προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν κραταιές οικονομίες της Ευρώπης, συνεχίζεται ένα μπαράζ επιθέσεων κατά της κυβέρνησης που στο τέλος της ημέρας δείχνει να έχει πίσω της και μια ισχυρή οργανωτική δομή και μια υποστήριξη που, αν μη τι άλλο, κοστίζει.
Εξωγενείς και εγχώριοι παράγοντες εμφανίζονται στη λογική της περιόδου της οικονομικής κρίσης. Τότε που στήριζαν την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, έχοντας βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό μην τυχόν γυρίσει η χώρα στη δραχμή. Ως προς τους εξωγενείς παράγοντες, το… πάρτι που έχει στηθεί στην Ευρώπη με την άνοδο των άκρων δείχνει ποιοι επιδιώκουν την πολιτική αποσταθεροποίηση χωρών.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται προ των ευθυνών τους. Ειδικά αυτά που δηλώνουν δήθεν σοβαρά. Ειδικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που υπέστη στο πρόσφατο παρελθόν όλη αυτήν τη φθορά εξαιτίας των επιθέσεων και των στοχοποιήσεων. Των δολοφονιών χαρακτήρων που είναι ίδιες με αυτές που εξελίσσονται σήμερα. Εκτός να θέλει να πάρει ένα είδος εκδίκησης για τη φθορά που υπέστη και από την οποία δεν μπορεί να συνέλθει μετά το 2010.
Όπως και να έχει, η τοξικότητα που εμποτίζει στην κοινωνία και ο κανιβαλισμός αντιπάλων και προσώπων δύνανται να δημιουργήσουν συνθήκες πολιτικής αποσταθεροποίησης ικανές να τινάξουν στον αέρα ό,τι κατέστη εφικτό να χτιστεί μέχρι σήμερα. Εν τούτοις, όπως έγινε και μετά τις πλατείες και τους αγανακτισμένους, τα ψέματα και οι αυταπάτες δεν κράτησαν πολύ. Τα αποτελέσματα τα έζησαν όσοι πρωταγωνίστησαν. Κατέρρευσαν, μόνο που πριν κόντεψε να καταρρεύσει ολόκληρη η χώρα. Όποιος το ξεχνά αυτό, θα το βρει μπροστά του.
Ή όπως λέει ο λαός: όποιος ουρεί στη θάλασσα, θα το βρει στο αλάτι…
