Ο Έλληνας πυροσβέστης αξίζει με το παραπάνω μια ωδή. Τον γνωρίζετε όμως; Πιθανότατα όχι. Ούτε κι εκείνος σας γνωρίζει. Αλλά σπεύδει πάντα να σας βοηθήσει. Μαυρισμένος από την κάπνα, ιδρωμένος, νηστικός και διψασμένος, άυπνος και εξουθενωμένος, αλλά συνάμα ακούραστος, αγριεμένος και με το μάτι να γυαλίζει, είναι αυτός στου οποίου το διάβα παραμερίζετε, αν δεν τολμήσετε να τον σταματήσετε για να τον ευχαριστήσετε που υπάρχει και μόνο. Έρχεται άλλωστε από έναν κόσμο του υπερπέραν και είναι πλασμένος από «άλλα» υλικά, ταγμένος να μας καθηλώνει με τον ηρωισμό του.
Ναι, δεν τον γνωρίζετε προσωπικά, δεν έχετε στο παρελθόν μοιραστεί ώρες μαζί του. Όμως, τον αισθάνεστε κοντά σας, είναι για εσάς πρόσωπο αγαπημένο και οικείο, ομοτράπεζο ex officio· με μία λέξη: οικογένεια. Τον θαυμάζετε όπως κι εμείς και δεν μπορείτε να το κρύψετε. Στα μάτια σας, όπως και στα δικά μας, είναι ένας σύγχρονος ήρωας, κάποιος που έχει υπερβεί τα ανθρώπινα όρια και σε ένα κρεσέντο αλτρουισμού και αυταπάρνησης, μπαίνει μπροστά ή μέσα στις φλόγες για να σας σώσει, να σώσει τους ανθρώπους που αγαπάτε, τον συνάνθρωπο αλλά και τα ζώα σας. Ανοίγει πύλες μέσα στη φωτιά, με βήμα σταθερό και αποφασισμένο. Και έρχεται εκεί για εσάς, όταν ο κίνδυνος σας περιβάλλει, για να σας σηκώσει, για να σας εμψυχώσει και για να σας σώσει. Και για να σώσει την ελπίδα, αλλά και την πολύτιμη για την κοινωνία μας πεποίθηση ότι η ανθρωπιά και ο ηρωισμός δεν χάθηκαν.
Αναγκαίο πρότυπο
Ανώνυμος μεν, ήρωας δε ο Έλληνας πυροσβέστης. Πρότυπο, από εκείνα που έχουμε ανάγκη για να νοηματοδοτούν τις ζωές μας, για να σκορπούν ελπίδα και φως γύρω μας, για να εξαφανίσουν τις σαλαμάνδρες των αμφιβολιών μας. Αυτό το τελευταίο, γιατί μόνο με τα λόγια του Νταλί (προς την Γκαλά του) αυτά περιγράφονται. Μορφή που δεν μιλά πολύ ο Ελληνας πυροσβέστης, αλλά δρα. Μορφή φοβερή που δεν διαπραγματεύεται, που δεν έχει δισταγμούς και αρνήσεις, αλλά αναλαμβάνει και επιχειρεί. Είναι εκείνος που φτάνει πρώτος, όταν εσείς έχετε παραδοθεί στην απελπισία. Διότι η φωτιά, όχι, δεν αστειεύεται καθόλου. Διεκδικεί με περισσή θρασύτητα και αλαζονεία ζωές και καταστρέφει περιουσίες, σκορπίζοντας πόνο και φρίκη και εκμηδενίζοντας ηθικό, κόπους και ιδρώτα. Σε λίγα λεπτά μπορεί να σκοτώσει, να στερήσει δεκαετίες σκληρής δουλειάς, να ωθήσει στην απόγνωση. Αλλά η φωτιά υπολογίζει χωρίς τον πυροσβέστη, που είναι μαθημένος να υποτάσσει τις συνθήκες στον εαυτό του. Και έτσι πάντα κατασβήνεται.
Τα λόγια δεν αρκούν, όντως, για να περιγράψουν το μεγαλείο του ανώνυμου Έλληνα πυροσβέστη. Είναι εκείνος που εδώ και δεκαετίες δίνει ακόμα και τη ζωή του για την πατρίδα, φέροντας με περηφάνια το εθνόσημο, που είναι ποτισμένο με αίμα για την πατρίδα και την ελευθερία. Ο Έλληνας πυροσβέστης είναι εκείνος που μάχεται για την προστασία της ζωής μας και για την προστασία των δασών και των περιουσιών μας από την καταστρεπτική επέλαση της φωτιάς. Κακοπληρωμένος μπορεί να είναι, αλλά κυρίαρχος επί του εαυτού του, γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον τι σημαίνει θυσία για τον συνάνθρωπο, τι σημαίνει καθήκον. Και ρίχνεται αγόγγυστα στη μάχη κατά της φωτιάς.
Αλλο ένα καλοκαίρι οι φλόγες απαίτησαν επιθετικά και με θρασύτητα να καταπιούν δάση και περιουσίες. Αλλά βρήκαν και πάντα θα βρίσκουν μπροστά τους τον Έλληνα πυροσβέστη. Η φωτιά μπορεί να είναι απρόβλεπτη και σκληρή, αλλά αυτός είναι σκληρότερος, όπως πάντα μας δείχνει με τον τρόπο του. Και ξέρει να κάνει την υπέρβαση, να κάνει το αδύνατο δυνατό, να επιβάλλει στο πυρ τους όρους του και να σώζει ζωές.
