Ανήμερα Χριστουγέννων, η πόλη μοιάζει να αφουγκράζεται τα ίδια της τα βήματα. Η βιασύνη των προηγούμενων ημερών σταματά, και μένει μόνο ο παλμός της σιωπής...όχι της μοναξιάς, αλλά της προσμονής.
Εκεί, στο άδειο τραπέζι πριν γεμίσει πάλι, συναντιέται η τρυφερότητα με την ανάμνηση, και η ελπίδα με το παρόν.
Γιατί, οι γιορτές δεν είναι μόνο τα στολισμένα δέντρα και τα φώτα, είναι οι φωνές που δεν ακούμε πια, αλλά που η σκέψη τους γεμίζει χώρο στην καρδιά μας. Είναι το βλέμμα της μητέρας που κράτησε ένα παιδί σφιχτά, σαν να μπορούσε να του μεταδώσει όλο τον κόσμο με μια αγκαλιά. Είναι οι στίχοι ενός νανουρίσματος που μπορεί να έχει παιχτεί σε χίλια σπίτια και να γέμιζε μελωδία τα βράδια.
Αυτές τις μέρες, κάθε ήχος, κάθε ψίθυρος, κάθε τραγούδι και κάθε ευχή γίνονται πιο έντονα. Γινόμαστε όλοι συλλέκτες στιγμών που μοιάζουν μικρές αλλά είναι τεράστιες. Μια κουβέντα με συγγενή που βλέπουμε σπάνια, ένα χαμόγελο που ξεπετάγεται χωρίς να το περιμένουμε, η σιωπή που λέει περισσότερο από χίλιες λέξεις.
Κάθε στιγμή που ζούμε μαζί με τους άλλους έχει τη δική της αξία και μας θυμίζει ότι η ζωή δεν είναι απλώς οι μέρες που περνούν, αλλά όσα νιώθουμε και ζούμε πραγματικά.
Κι αν υπάρχουν στιγμές που η καρδιά μένει βαριά, για έναν χαμένο, για μια ευχή που καθυστέρησε, για ένα όνειρο που έμεινε στη μέση... τότε κι αυτές τις στιγμές τις αγκαλιάζουμε. Δεν τις κρύβουμε. Γιατί είναι μέσα από την πληγή που ανοίγει η δυνατότητα της ελπίδας. Και η ελπίδα δεν είναι πάντα λαμπερή.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι τέλεια και δεν υπόσχονται τέλειες ζωές ή ατέλειωτη ευτυχία. Είναι στιγμές αγάπης και ανθρώπινης προσπάθειας, είναι στιγμές που η καρδιά μας γίνεται λίγο πιο απλή και πιο αληθινή.
Ανήμερα, λοιπόν, ας κρατήσουμε στην καρδιά μας όχι τα υλικά δώρα, αλλά τα ανθρώπινα, τις αγκαλιές, τα βλέμματα που δεν λένε «αντίο», και τις φωνές που μεταφέρουν ακόμη ελπίδα.
Γιατί στο τέλος, ό,τι αξίζει πραγματικά είναι αυτό που μένει όταν όλοι οι θόρυβοι σβήνουν, η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι μέσα στον κόσμο μας.
Καλά Χριστούγεννα, με αγάπη, με τρυφερότητα και με μια καρδιά που μπορεί να...ανοίγει ακόμα!
