Σε κατάσταση νευρικής κρίσης βρίσκονται τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς τα τελευταία γκάλοπ αποκαλύπτουν ένα πολιτικό σκηνικό που μεταβάλλεται βίαια – και όχι προς όφελός τους. Οι δύο άνδρες, που μέχρι πριν από λίγους μήνες προσπαθούσαν να οροθετήσουν την κυριαρχία τους στον χώρο της Κεντροαριστεράς, κάθονται πλέον σε αναμμένα κάρβουνα. Η κοινή τους αγωνία; Η καθοδική πορεία και η δυναμική εμφάνιση ενός τρίτου, απρόβλεπτου, πόλου: του υπό διαμόρφωση «κόμματος των Τεμπών» με επικεφαλής τη Μαρία Καρυστιανού.
Η κατρακύλα...
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει να «χάνει το παιχνίδι» που ο ίδιος υποσχόταν ότι θα κερδίσει. Οι τελευταίες μετρήσεις τον τοποθετούν σταθερά στη ζώνη του 11-12%, πολύ χαμηλότερα από εκεί που πίστευε –και διακήρυττε– ότι θα βρίσκεται τέτοια εποχή.
Πίσω από τα χαμόγελα και τις δημόσιες διακηρύξεις περί «ανοδικής πορείας», στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί πανικός.
Η ηγεσία βλέπει ότι το αφήγημα περί «πρωταγωνιστή της προοδευτικής παράταξης» δεν περπατά, το κόμμα δεν πείθει ως εναλλακτική κυβερνητική δύναμη και ο Ανδρουλάκης δεν έχει προσωπικό πολιτικό ειδικό βάρος να ανατρέψει τη δυναμική. Το χειρότερο; Η διαφορά με τον Τσίπρα έχει μειωθεί όχι γιατί το ΠΑΣΟΚ πηγαίνει μπροστά, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει προς τα πίσω.
Το «ταβάνι»...
Ο «Ιθακήσιος» Αλέξης Τσίπρας, παρά τον επικοινωνιακό θόρυβο που προκάλεσε η εμφάνισή του στα… ελληνικά γράμματα, δεν καταφέρνει να δημιουργήσει το ρεύμα που πολλοί ανέμεναν. Ναι, πιέζει τον Ανδρουλάκη και τον φτάνει σε απόσταση αναπνοής.
Ναι, δείχνει να μαζεύει ένα ακροατήριο που είχε εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν καταφέρνει να ξεφύγει και το κυριότερο χάνει κατά κράτος από το «κόμμα των Τεμπών» σε όλα τα πιθανά σενάρια που η Μαρία Καρυστιανού αποφασίσει να προχωρήσει με επίσημη πολιτική κίνηση. Ο Τσίπρας αποδεικνύεται ότι έχει «ταβάνι»: η κοινωνία τον παρακολουθεί, αλλά όχι απαραίτητα για να τον ξαναψηφίσει. Η φθορά είναι βαθιά και δεν καλύπτεται με τηλεοπτικές εμφανίσεις ή συναισθηματικά αφηγήματα.
Και το... φάντασμα
Στο πολιτικό παρασκήνιο, η πιθανή εκλογική κάθοδος της Μ. Καρυστιανού δημιουργεί αναταράξεις που δεν μπορούν να κρυφτούν. Το λεγόμενο «κόμμα των Τεμπών» εμφανίζεται στις μετρήσεις με μια δυναμική που ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στο στρατόπεδο Τσίπρα περίμεναν: μαζεύει δυσαρέσκεια, χτυπά συναισθηματικά ευαίσθητα στρώματα και εκφράζει μια «τιμωρητική οργή» που κανένα παραδοσιακό κόμμα δεν μπορεί να απορροφήσει.
Σε απλή πολιτική γλώσσα, ένα ενδεχόμενο κόμμα υπό την ηγεσία της Μ. Καρυστιανού κόβει το πολιτικό οξυγόνο και στον Ανδρουλάκη και στον Τσίπρα. Ο μεν πρώτος φοβάται ότι θα καθηλωθεί στο 10%, ο δε δεύτερος προσπαθεί να αποτρέψει την εικόνα ότι επιστρέφει για… να χάσει από μια υπό διαμόρφωση κίνηση διαμαρτυρίας.
Όλα στον αέρα
Τα επιτελεία των δύο ανδρών έχουν αντιληφθεί ότι το πολιτικό τοπίο έχει αλλάξει, δεν έχουμε πια διπολική μάχη για την «πρωτοκαθεδρία της Κεντροαριστεράς». Έχουμε τριγωνικό πολιτικό πεδίο, όπου ένας τρίτος παίκτης μπορεί να τραβήξει το χαλί και από τους δύο. Οι ψηφοφόροι που κάποτε θεωρούνταν «δεδομένοι» για το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξεγερθεί απέναντι στα συστήματα που τους απογοήτευσαν. Και στα δύο κόμματα μια κοινή φράση ακούγεται ξανά και ξανά: «Αν η Καρυστιανού προχωρήσει, αλλάζει όλο το παιχνίδι».
Ανδρουλάκης και Τσίπρας μοιάζουν σαν δύο παίκτες που χορεύουν σε λεπτό πάγο: κάθε νέα μέτρηση τους φέρνει πιο κοντά στο ενδεχόμενο της πολιτικής γελοιοποίησης. Ο ένας κινδυνεύει να γραφτεί στην ιστορία ως ο πρόεδρος που δεν κατάφερε ποτέ να απογειώσει το ΠΑΣΟΚ. Ο άλλος κινδυνεύει να επιστρέψει για να συγκριθεί… και να χάσει από ένα κόμμα που γεννήθηκε από τραγωδία. Και καθώς στα γκάλοπ συνεχίζουν να βυθίζονται, το μήνυμα είναι σαφές: το πολιτικό θερμόμετρο καίει. Οι ισορροπίες άλλαξαν.
