Αναστάτωση προκαλεί η απόφαση των αρχών στο Άμστερνταμ να δώσουν στη δημοσιότητα τη λίστα με τα ονόματα 425.000 Ολλανδών που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής στην χώρα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα ονόματα και οι διευθύνσεις των δωσίλογων είναι πλέον διαθέσιμα στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα πολλές από τις οικογένειες των εμπλεκόμενων να καλούνται να πληρώσουν ένα κόστος… τιμής και ηθικής που δεν τους αντιστοιχεί… Κάτι σαν φόρο κληρονομιάς με αντίκρισμα στην υπόληψη και το κύρος τους.
Δεν έχουν αναρτηθεί τα ονόματα όσων ενδέχεται να είναι ακόμα εν ζωή, ενώ τα έγγραφα αποκαλύπτουν και τα ονόματα εκείνων που κρίθηκαν αθώοι έπειτα από έρευνες για τις δραστηριότητές τους εν καιρώ πολέμου.
Στην εφημερίδα «The Telegraph» αναφέρεται ότι υπάρχουν ανησυχίες πως τα αρχεία αυτά μπορούν «να αναζωπυρώσουν παλιές εντάσεις και να στιγματίσουν ανθρώπους». Στον αντίλογο, υπερθεματίζοντας της απόφασης δημοσιοποίησης των στοιχείων, εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Huygens, που βοήθησε στην ψηφιοποίηση των αρχείων, μιλώντας στο BBC είπε: «Περιέχονται σημαντικές ιστορίες ενδιαφέρουσες τόσο για τις σημερινές όσο και για τις μελλοντικές γενιές. Το ενδιαφέρον έχει να κάνει με παιδιά που θέλουν να μάθουν τι έκανε ο πατέρας τους στον πόλεμο, μέχρι ιστορικούς που ερευνούν τις γκρίζες περιοχές της συνεργασίας με τον κατακτητή».
Η συλλογή των ονομάτων έγινε από ένα ειδικό Σώμα που συστάθηκε κοντά στο τέλος του Πολέμου και με την ολοκλήρωση της εργασίας τα αρχεία που προέκυψαν ήταν διαθέσιμα στους έχοντες έννομο συμφέρον και μόνο μέσω προσωπικής επίσκεψης στα Γραφεία στη Χάγη. Ο νόμος, όμως, που περιόριζε την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα έπαψε να ισχύει από την Πρωτοχρονιά, επιτρέποντας στο πρόγραμμα War in Court τη δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο, με την ολλανδική κυβέρνηση, ωστόσο, να αποτρέπει τη δημοσίευση των πλήρων φακέλων των υποθέσεων.
Τα ψηφιοποιημένα έγγραφα, σε 32 εκατομμύρια σελίδες, αποκαλύπτουν ότι, από τα 425.000 ονόματα που αναφέρονται, μόνο περίπου 150.000 από αυτούς τιμωρήθηκαν για τη συνεργασία τους με τον κατακτητή. Γνωστοί ως «συνεργάτες», πολλοί εξ αυτών εντάχθηκαν στις Γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις, αναζητούσαν Εβραίους που κρύβονταν και τους παρέδιδαν στους δημίους τους, ενώ πρόσφεραν και υλική υποστήριξη στην πολεμική μηχανή των Γερμανών.
Οι κατοχικές δυνάμεις παρέμειναν στην Ολλανδία περίπου πέντε χρόνια, από το 1940 μέχρι το 1945, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος κατεχόμενης χώτρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν 10 Μαΐου του 1940, όταν οι Ναζί εισέβαλλαν στην Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, παρά τη στάση ουδετερότητας των χωρών και παρότι τα στρατεύματα εισβολής της Βέρμαχτ αντιμετώπισαν ισχυρή αντίσταση, κατάφεραν να προχωρήσουν. Ο βομβαρδισμός του Ρότερνταμ, ανάγκασε τους Ολλανδούς να παραδοθούν στον κατακτητή. Περίπου 100.000 Ολλανδοί Εβραίοι χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
